ΠΕΙΝΑ Η, ΓΥΜΝΟΤΗΣ;

Λουκάς 16: 20 Υπήρχε δε και ένας φτωχός, με το όνομα Λάζαρος, γεμάτος πληγές, τον έβαζαν κοντά στην πύλη του, και επιθυμούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα, που έπεφταν από το τραπέζι τού πλουσίου· αλλά, και τα σκυλιά, καθώς έρχονταν, έγλειφαν τις πληγές του.

Οι στερήσεις, μας απομακρύνουν;

Οι θλίψεις, μας τρομάζουν;

Ο διωγμός, μας φοβίζει;

Μεταξύ του Κυρίου Ιησού Χριστού και του μαθητή, αναπτύσσεται ένας δεσμός φιλίας και αγάπης.

Σαν μαθητές του Ιησού, ζούμε ένα νέο τρόπο ζωής (!) προσανατολισμένο στην φύλαξη των εντολών του Κυρίου Ιησού.

Ο τρόπος ζωής του Χριστού άρχισε βήμα – βήμα στην ζωή μας, δια της χάριτος και του ελέους του Θεού, μια ζωή πίστεως και αγάπης στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Διαβάζουμε από την επιστολή, προς τον Τίτο:

 «Όταν, όμως, φανερώθηκε η αγαθότητα και η φιλανθρωπία τού Σωτήρα μας Θεού, όχι από έργα δικαιοσύνης, που εμείς πράξαμε,

«αλλά σύμφωνα με το έλεός του, (ο Θεός) μας έσωσε διαμέσου λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαίνισης του Αγίου Πνεύματος, το οποίο ξέχυσε επάνω μας πλούσια, διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Σωτήρα μας·

«ώστε, αφού δικαιωθήκαμε διαμέσου της χάρης εκείνου, να γίνουμε κληρονόμοι σύμφωνα με την ελπίδα της αιώνιας ζωής».

Αυτό που συνέβη σε μας, όταν γνωρίσαμε την χάρη και το έλεος του Θεού δια της προσφοράς του Υιού Του, ως Αμνός του Θεού που σήκωσε τις αμαρτίες μας, ήταν να προστεθούμε στο σώμα της εκκλησίας  κατά την εντολή του Κυρίου: «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται».

Διαβάζουμε από την δεύτερη επιστολή, προς τους Κορίνθιους:   

«Επειδή, όλοι εμείς βαπτιστήκαμε (στο νερό) διαμέσου τού ενός Πνεύματος σε ένα σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι· και όλοι ποτιστήκαμε σε ένα Πνεύμα (βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα)».

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Ο δρόμος, που οδηγεί στην βασιλεία των ουρανών, ονομάζεται ο δρόμος της πίστης.

Είναι στενός, ανηφορικός και δύσβατος.

Μάλιστα  ο Κύριος Ιησούς διερωτήθηκε, λέγοντας:

«Πλην, όταν έρθει ο Υιός τού ανθρώπου, άραγε θα βρει την πίστη επάνω στη γη;»

Επίσης, μια ιστορία (!) παρέθεσε ο Κύριος Ιησούς για να δείξει τις αντιθέσεις μεταξύ των αγίων που πιστεύουν στον Χριστό και αυτών, που αδικούν και παρανομούν.

Διαβάζουμε:

«Υπήρχε δε κάποιος άνθρωπος πλούσιος, και ντυνόταν με πορφύρα, και στολή από βύσσο, ευφραινόμενος καθημερινά με μεγαλοπρέπεια. Υπήρχε δε και ένας φτωχός, με το όνομα Λάζαρος, γεμάτος πληγές, τον έβαζαν κοντά στην πύλη του, και επιθυμούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα, που έπεφταν από το τραπέζι τού πλουσίου· αλλά, και τα σκυλιά, καθώς έρχονταν, έγλειφαν τις πληγές του».

Την συνέχεια της ιστορίας, την γνωρίζουμε όλοι μας.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

Γράφοντας ο Παύλος, διερωτάται τι μπορεί να αντέξει ένας μαθητής του Χριστού, όταν αντιμετωπίζει ένα εχθρικό έδαφος από τους συγγενείς, από φίλους, από γνωστούς.

Διαβάζουμε:

«Τι θα πούμε, λοιπόν, απέναντι σ' αυτά; Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος θα είναι εναντίον μας; Επειδή, αυτός, που τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για χάρη όλων μας,

«πώς και μαζί μ' αυτόν δεν θα χαρίσει σε μας τα πάντα;

«Ποιος θα κατηγορήσει τούς εκλεκτούς τού Θεού; Ο Θεός είναι αυτός που τους ανακηρύσσει δίκαιους».

«Ποιος θα είναι εκείνος που τους κατακρίνει; Ο Χριστός είναι αυτός που πέθανε, επιπλέον δε και αναστήθηκε, ο οποίος και είναι στα δεξιά τού Θεού, ο οποίος και μεσιτεύει για μας».

Και ο Παύλος καταλήγει, διερωτώμενος:

«Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη τού Χριστού;

«Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή πείνα ή γυμνότητα ή κίνδυνος ή μάχαιρα; (Καθώς είναι γραμμένο: «Ότι για χάρη σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα· λογαριαστήκαμε σαν πρόβατα για σφαγή»).

«Σε όλα αυτά, όμως, υπερνικούμε, διαμέσου εκείνου που μας αγάπησε».

Το ξαναγράφω:  «Σε όλα αυτά, όμως, υπερνικούμε, διαμέσου εκείνου που μας αγάπησε»!

Στις ήμερες μας, στην εποχή της εθνικής και διεθνούς κρίσης (!) οι μαθητές δοκιμάζονται στην πίστη των με κάθε τρόπο.

Θα λέγαμε ότι δοκιμάζονται ακραία με στερήσεις, με απώλειες οικογενειακές , με απώλεια εργασίας, με τραγικές καταστάσεις.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ

Ο απόστολος Πέτρος, γράφει προς τους μαθητές, χριστιανούς, που τους ονομάζει παρεπίδημους, δηλαδή ξένους (!) στους τόπους του Πόντου, της Γαλατίας, της Καππαδοκίας, της Ασίας και της Βιθυνίας, όπου διέφυγαν και διασκορπίστηκαν (ως πρόσφυγες) από τους διωγμούς.   

Διαβάζουμε:

«Άξιος ευλογίας είναι ο Θεός και Πατέρας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος, σύμφωνα με το πολύ του έλεος μας αναγέννησε σε μια ζωντανή ελπίδα, διαμέσου της ανάστασης του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς, σε μια κληρονομία άφθαρτη και αμόλυντη και αμάραντη, που είναι φυλαγμένη για μας στους ουρανούς· οι οποίοι φρουρούμαστε με τη δύναμη του Θεού διαμέσου της πίστης, σε σωτηρία έτοιμη να αποκαλυφθεί κατά τον έσχατο καιρό».

Και ο απόστολος Πέτρος, καταλήγει:

«Για το οποίο νιώθετε αγαλλίαση, αν και τώρα, (εφόσον χρειαστεί), λυπηθείτε λίγο μέσα σε διάφορους πειρασμούς, ώστε η δοκιμή της πίστης σας, η οποία είναι πολυτιμότερη από το χρυσάφι που φθείρεται, δοκιμάζεται όμως διαμέσου της φωτιάς, βρεθεί σε έπαινο και τιμή και δόξα, όταν ο Ιησούς Χριστός φανερωθεί·»

Το ξαναγράφω: «λυπηθείτε λίγο, μέσα σε διάφορους πειρασμούς»!

Ας το δούμε μαζί:

1.       Η δοκιμή της πίστης μας, είναι ακραία.

2.       Η αντιμετώπιση, είναι η αγαλλίαση του Αγίου Πνεύματος.

3.       Η ζωντανή ελπίδα μας, είναι η αιώνια και άφθαρτη κληρονομία.

4.       Υπερνικούμε διαμέσου Εκείνου που μας αγάπησε αληθινά.   

Αμήν.

2^η επιστολή προς Τιμόθεο 3: 12 Και, μάλιστα, όλοι όσοι θέλουν να ζουν με τρόπο ευσεβή εν Χριστώ Ιησού, θα διωχθούν.