ΠΑΣΧΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ;

Ησαΐας 53: 3 Καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους· άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας· και σαν άνθρωπος από τον οποίο κάποιος αποστρέφει το πρόσωπο, καταφρονήθηκε, και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα.

Γιατί πάσχει ο δίκαιος;

Γιατί διώκεται ο δίκαιος;

Είναι θέλημα Θεού;

Πρώτος που έκανε αυτό το ερώτημα προς τον Θεό, ήταν ο Ιώβ, που βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει σε μια δυστυχία και θλίψη που εκείνος δεν προξένησε, όμως προσπαθούσε να πάρει απάντηση. 

Ο Ιώβ, διερωτάται:

«Διά τι οι ασεβείς ζώσι, γηράσκουσι, μάλιστα ακμάζουσιν εις πλούτη; Το σπέρμα αυτών στερεούται έμπροσθεν αυτών μετ' αυτών, και τα έκγονα αυτών έμπροσθεν των οφθαλμών αυτών. Αι οικίαι αυτών είναι ασφαλείς από φόβου· και ράβδος Θεού δεν είναι επ' αυτούς».

Αλλά και ο Ασάφ, ο ψαλμωδός διερωτάται:

«Εμού δε, οι πόδες μου σχεδόν εκλονίσθησαν· παρ' ολίγον ωλίσθησαν τα βήματά μου. Διότι εζήλευσα τους μωρούς, βλέπων την ευτυχίαν των ασεβών. Επειδή δεν είναι λύπαι εις τον θάνατον αυτών, αλλ' η δύναμις αυτών είναι στερεά».

Ίδια εμπειρία είχε και ο Ιωσήφ, μικρότερος γιός του Ιακώβ:

Διαβάζουμε:

«Ο δε Ισραήλ ηγάπα τον Ιωσήφ υπέρ πάντας τους υιούς αυτού, διότι ήτο υιός του γήρατος αυτού· και έκαμεν εις αυτόν χιτώνα ποικιλόχρωμον. Βλέποντες δε οι αδελφοί αυτού, ότι αυτόν ηγάπα ο πατήρ αυτών υπέρ πάντας τους αδελφούς αυτού, εμίσησαν αυτόν και δεν ηδύναντο να ομιλώσι προς αυτόν ειρηνικώς».

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Ο ίδιος ο Κύριος, γεύτηκε την καταφρόνηση και την απόρριψη των ανθρώπων, στην διακονία του επάνω στη γη.

Ο Ησαΐας γράφει προφητικά:    

«Καταφρονημένος και απορριμμένος από τους ανθρώπους· άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθένειας· και σαν άνθρωπος από τον οποίο κάποιος αποστρέφει το πρόσωπο, καταφρονήθηκε, και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα».

Και όταν ο Ιησούς άρχισε την διακονία του, ξεκινώντας από την Γαλιλαία, δίδαξε στην επί του όρους ομιλία, ένα ολοκληρωμένο λόγο Θεού.

Διαβάζουμε από τους Μακαρισμούς:

«Μακάριοι αυτοί που έχουν διωχθεί εξαιτίας της δικαιοσύνης· επειδή, δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών».

«Μακάριοι είστε, όταν σας ονειδίσουν, και σας θέσουν υπό διωγμό, και πουν εναντίον σας κάθε κακό λόγο, λέγοντας ψέματα, εξαιτίας μου».

Και ο Λουκάς καταγράφει στο Ευαγγέλιο, την διδαχή του Κυρίου:

Αν κάποιος έρχεται σε μένα, και δεν μισεί τον πατέρα του, και τη μητέρα, και τη γυναίκα, και τα παιδιά, και τους αδελφούς, και τις αδελφές, ακόμα μάλιστα και τη δική του ζωή, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου.

«Και όποιος δεν βαστάζει τον σταυρό του, και έρχεται πίσω μου, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου».

Και καθώς προσεύχεται ο Κύριος, την αρχιερατική προσευχή, λίγο πριν συλληφθεί, διαβάζουμε:

«Εγώ έδωκα εις αυτούς τον λόγον σου, και ο κόσμος εμίσησεν αυτούς, διότι δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου».

Όπως φαίνεται (!) τα αίτια του μίσους των ανθρώπων έναντι των μαθητών του Χριστού είναι:

1.       Ο φθόνος των καρδιών, που υποκινείται από τον σατανά.

2.       Η αφιέρωση και η αγάπη των αγίων προς τον Θεό.

3.       Η ματαιότητα του κόσμου και η μανία για κατάκτηση με αδικία.

4.       Το φρόνημα του «Εγώ» είναι έχθρα στον Θεό.  

5.       Στον νόμο του Ευαγγελίου δεν υποτάσσεται και ούτε μπορεί.

ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Το θέλημα του Θεού, άραγε, είναι να πάσχει ο άνθρωπος;

Πώς ο άνθρωπος του Θεού, βλέπει το ζήτημα αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι το βλέπει με ένα θετικό τρόπο σκέψης.

Είναι ο τρόπος που μας δίδαξαν οι απόστολοι στις επιστολές.

  

Ο άγιος άνθρωπος που πάσχει, μπορεί να είναι βέβαιος ότι αφορά:

1.       Μια μεγάλη ευλογία που θα φανεί

2.       Μια μεγάλη δοκιμή της πίστεως που θα φανεί

3.       Μια μεγάλη παιδεία που θα του χαρίσει καρπό ειρηνικό.

4.       Ένα καρπό δικαιοσύνης Θεού.

5.       Μία μεγάλη νίκη που θα του χαρίσει ο Χριστός, δια Πνεύματος Αγίου.

Ο απόστολος Πέτρος στην επιστολή του, καθαρά διδάσκει:

«Και ποιος θα σας κακοποιήσει, αν γίνετε μιμητές τού αγαθού;

«Αλλά, αν και πάσχετε για τη δικαιοσύνη, είστε μακάριοι, «και τον φόβο τους μη φοβηθείτε ούτε να ταραχθείτε»

«επειδή, αυτό είναι χάρη, το να υποφέρει κάποιος λύπες εξαιτίας τής συνείδησης στον Θεό, πάσχοντας άδικα.

«Επειδή, ποια δόξα υπάρχει, αν αμαρτάνοντας και δεχόμενοι χτυπήματα υπομένετε; Αν, όμως, αγαθοποιώντας και πάσχοντας υπομένετε, αυτό είναι χάρη μπροστά στον Θεό».

«Ώστε, κι αυτοί που πάσχουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ας εμπιστεύονται τις δικές τους ψυχές σ' αυτόν, ως σε πιστόν δημιουργό, με αγαθοποιία».

Αμήν.

2^η επιστολή προς Τιμόθεο 3: 12 Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή.