ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ!

Εβραίους 11: 3 Διαμέσου τής πίστης νοούμε ότι κτίστηκαν οι αιώνες με τον λόγο τού Θεού, ώστε αυτά που βλέπονται δεν έγιναν από εκείνα που φαίνονται.

Η πίστη έχει λογική σκέψη;

Ήταν ο Αβραάμ ο πατέρας της πίστης;

Η πίστη επηρεάζει την ζωή μας;

Η πίστη μέσα στον άνθρωπο, έχει καταβολές!

Καταβολές από την οικογένεια, όπου έρχεται στον κόσμο από βρέφος, κατόπιν νήπιο και αργότερα ως μαθητής στο σχολείο.

Καταβολές είναι οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις μέσα στην ψυχή, στα συναισθήματα του ανθρώπου.

Ακόμη είναι η λογική και η συνείδηση που αναπτύσσει ο άνθρωπος από την παιδική ηλικία μέσα στην οικογένεια, κάτω από την αγωγή του πατέρα και της μητέρας, ή του παππού και της γιαγιάς.  

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΗ

Είναι η εμπιστοσύνη σε ένα πρόσωπο (!) αν αυτό είναι αξιόπιστο.

Από μικροί στην οικογένεια, μαθαίνουμε τα πρόσωπα τα αξιόπιστα, στο άμεσο περιβάλλον που ζούμε, από τους γονείς μας.

Αν οι γονείς είναι θεοσεβείς θα μάθουν το παιδί των ότι ο Θεός είναι καλός και αγαθός.

Αυτοί οι γονείς θα μάθουν το παιδί των να πιστεύει μόνον στον Θεό και τον λόγο Του, καθώς επίσης, να μάθουν να ακούν την φωνή Του.

Διότι ο Θεός, είναι ζωντανός, μέγας την ισχύ και έχει φωνή!

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του Αβραάμ, καθώς ονομάστηκε ο πατέρας της πίστεως.

Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πίστευσε στην φωνή του Θεού, όταν ο Θεός του μίλησε και του έδωσε μια υπόσχεση παράξενη, στην ηλικία των 75 ετών.

Πώς πήρε ο Αβραάμ πίστη μέσα του;

Ποιος τον δίδαξε για τον ζωντανό Θεό, που μιλάει;

Από τον πατέρα του, τον Θάρα και τον παππού του, τον Ναχώρ!

Όταν άκουσε ο Αβραάμ, την φωνή του Θεού, εννόησε ότι ήταν ο ζωντανός και αληθινός Θεός.

Και έδωσε ο Αβραάμ προσοχή στην κλήση του Θεού και στην υπόσχεση της Διαθήκης του.

Αυτή η ολόψυχη ανταπόκριση του Αβραάμ, βρήκε χάρη στα μάτια του Θεού, ο οποίος του χάρισε την δικαίωση, χωρίς κανένα νόμο θρησκευτικό.

Διαβάζουμε από την επιστολή του Παύλου, προς τους Ρωμαίους:       

«Επειδή, η υπόσχεση προς τον Αβραάμ ή προς το σπέρμα του, ότι επρόκειτο να είναι κληρονόμος τού κόσμου, δεν έγινε με τον νόμο, αλλά με τη δικαιοσύνη που προέρχεται από την πίστη».

«Δεδομένου ότι, αν είναι κληρονόμοι εκείνοι από τον νόμο, η πίστη ματαιώθηκε και η υπόσχεση καταργήθηκε».

«Επειδή, ο νόμος επιφέρει οργή· για τον λόγο ότι, όπου δεν υπάρχει νόμος ούτε παράβαση υπάρχει· γι' αυτό, η κληρονομία είναι διαμέσου της πίστης, για να είναι κατά χάρη, ώστε η υπόσχεση να είναι βέβαιη σε όλους τους απογόνους, όχι μονάχα από τον νόμο,

«αλλά και σε όσους έχουν την πίστη τού Αβραάμ, που είναι πατέρας όλων μας, (όπως είναι γραμμένο, ότι: «Σε έκανα πατέρα πολλών εθνών»), μπροστά στον Θεό, ο οποίος ζωοποιεί τους νεκρούς, και καλεί τα μη υπάρχοντα ωσάν να υπάρχουν».

«Ο οποίος, καίτοι μη έχοντας ελπίδα, πίστεψε με την ελπίδα, ότι επρόκειτο να γίνει πατέρας πολλών εθνών, σύμφωνα με εκείνο που είχε ειπωθεί: «Έτσι θα είναι το σπέρμα σου».

«Και χωρίς να εξασθενήσει στην πίστη, δεν συλλογίστηκε το σώμα του ότι ήταν ήδη νεκρωμένο, παρόλο που ήταν περίπου 100 χρόνων, και τη νέκρωση της μήτρας τής Σάρρας· ούτε δίστασε στην υπόσχεση του Θεού με την απιστία, αλλά ενδυναμώθηκε στην πίστη, δοξάζοντας τον Θεό, και έχοντας την πεποίθηση ότι εκείνο που υποσχέθηκε, είναι δυνατός και να το εκτελέσει».

«Γι' αυτό και λογαριάστηκε σ' αυτόν για δικαιοσύνη».

Ο Παύλος, συνεχίζει στην επιστολή του:

«Και δεν γράφτηκε μονάχα γι' αυτόν, ότι λογαριάστηκε σ' αυτόν, αλλά και για μας, στους οποίους πρόκειται να λογαριαστεί, αυτούς που πιστεύουν σ' αυτόν που ανέστησε από τους νεκρούς τον Ιησού τον Κύριό μας ο οποίος παραδόθηκε εξαιτίας των παραπτωμάτων μας, και αναστήθηκε εξαιτίας της δικαίωσής μας».

Και ο Παύλος, καταλήγει:

«Αφού, λοιπόν, ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με την πίστη, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου τού οποίου λάβαμε και την είσοδο με την πίστη σε τούτη τη χάρη, στην οποία στεκόμαστε· και καυχώμαστε στην ελπίδα τής δόξας τού Θεού».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

Στην επιστολή του αυτή ο Παύλος, δια Πνεύματος Αγίου, κάνει μεγάλη αναφορά στην λειτουργία της πίστης μας ενώπιον του Θεού, δια του ονόματος του Ιησού Χριστού.  

Διαβάζουμε:

«Έχοντας, λοιπόν, αδελφοί, την παρρησία να μπούμε μέσα στα άγια, διαμέσου τού αίματος του Ιησού, μέσα από έναν νέο και ζωντανό δρόμο, τον οποίο καθιέρωσε σε μας διαμέσου τού καταπετάσματος, δηλαδή, της σάρκας του,

«και έχοντας μεγάλον ιερέα για τον οίκο τού Θεού, ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά, με πληροφορία πίστης, έχοντας τις καρδιές μας καθαρισμένες από πονηρή συνείδηση, και λουσμένοι το σώμα με καθαρό νερό, ας κρατάμε την ομολογία τής ελπίδας ασάλευτη· επειδή, είναι πιστός αυτός που υποσχέθηκε·

«Διαμέσου της πίστης νοούμε ότι κτίστηκαν οι αιώνες με τον λόγο τού Θεού, ώστε αυτά που βλέπονται δεν έγιναν από εκείνα που φαίνονται».

«Χωρίς, μάλιστα, πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει· επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης σ' αυτούς που τον εκζητούν».

«Με πίστη ο Αβραάμ υπάκουσε, όταν τον καλούσε να βγει έξω, στον τόπο που επρόκειτο να πάρει για κληρονομιά, και βγήκε έξω, μη ξέροντας πού πηγαίνει. Με πίστη παροίκησε στη γη τής υπόσχεσης ως ξένη, κατοικώντας σε σκηνές, μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, τους συγκληρονόμους τής ίδιας υπόσχεσης· επειδή, περίμενε την πόλη που είχε τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός».

«Με πίστη, ο Αβραάμ, όταν δοκιμαζόταν, πρόσφερε τον Ισαάκ· και πρόσφερε τον μονογενή του, εκείνος που αποδέχθηκε τις υποσχέσεις, προς τον οποίο ειπώθηκε ότι: «Στον Ισαάκ θα κληθεί σε σένα σπέρμα»·

«κάνοντας τον συλλογισμό ότι ο Θεός μπορεί και από τους νεκρούς να τον σηκώσει· γι' αυτό και τον πήρε πίσω, παραβολικά».

Σήμερα, ζούμε με την ίδια πίστη, στο αυτό πρόσωπο, στον Κύριο Ιησού, τον Υιό του ζωντανού Θεού.

Η πίστη μας στηρίζεται στην λογική σκέψη, του λόγου του Θεού.

Ο Θεός είναι η λογική μας λατρεία!

Αυτή η πίστη, που προέρχεται από την λογική σκέψη (!) ενισχύεται, καθώς μελετάμε τον λόγο του Θεού, με κάθε σπουδή.

Όλος ο λόγος του Θεού, οι Γραφές, δηλαδή ο νόμος του Μωυσή, οι προφήτες, τα Ευαγγέλια και οι Επιστολές είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος.   

Αμήν.

2^η επιστολή προς Τιμόθεο 3: 16 Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.