ΕΦΑΝΗ ΕΥΛΟΓΟΝ!

Πράξεις 7: 55 Ο δε Στέφανος, πλήρης ων Πνεύματος Αγίου, ατενίσας εις τον ουρανόν, είδε την δόξαν του Θεού και τον Ιησούν ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού

Οι Πράξεις των Αγίων Αποστόλων, είναι ένα βιβλίο γεμάτο δράση!

Δράσεις και ενέργειες του Άγιου Πνεύματος δια των αποστόλων. Αρχίζοντας από το πρώτο κεφάλαιο βλέπουμε την υπόσχεση και υπενθύμιση του Κυρίου Ιησού, λίγο πριν την ανάληψη Του: «Διότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισεν εν ύδατι, σεις όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω ουχί μετά πολλάς ταύτας ημέρας».

Όντως, μετά από δέκα ημέρες, την ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής, συνέβη η υπόσχεση του Κυρίου επί εκατόν είκοσι μαθητές, που ήσαν όλοι μαζί ομόφωνα, προσευχόμενοι: «και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν».

Εκτοτε, άρχισε η πνευματική ζωή της πρώτης εκκλησίας και των εργατών του Ευαγγελίου. Διαβάζουμε την περίπτωση της απολογίας του Πέτρου ενώπιον των αρχιερέων του Συνεδρίου: «Τότε ο Πέτρος, πλησθείς Πνεύματος Αγίου, είπε προς αυτούς· Άρχοντες του λαού και πρεσβύτεροι του Ισραήλ».

Λίγο αργότερα δημιουργήθηκε το ζήτημα της διαχείρισης της καθημερινής διακονίας των αγίων, καθώς αυξανόταν ο αριθμός των μαθητών. Η λύση εδόθη από τους δώδεκα αποστόλους, με την εκλογή επτά διακόνων: «Σκέφθητε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξητε εξ υμών επτά άνδρας μαρτυρουμένους, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, τους οποίους ας καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης».

Εντύπωση, μας κάνει η έκφραση «πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας» που ήταν απαραίτητο ως σύσταση για να εκλέξει το σώμα της εκκλησίας, τα πρόσωπα.

Σε άλλο σημείο διαβάζουμε: «Και οι μαθηταί επληρούντο χαράς και Πνεύματος Αγίου».

Άραγε, τι προσφέρει η πλήρωση του Πνεύματος του Αγίου;

Για να το καταλάβουμε, ας δούμε το πρώτο μεγάλο πρόβλημα της αποστολικής εκκλησίας που είχε πλέον επεκταθεί και την πρώτη μεγάλη Σύνοδο των αποστόλων και πρεσβυτέρων το 50 μ.Χ στα Ιεροσόλυμα.

Το ζήτημα αφορούσε την περιτομή των εθνικών που πίστευαν στον Ιησού Χριστό. Κάτι που μερικοί από της αιρέσεως των Φαρισαίων που είχαν πιστεύσει επέμεναν ότι πρέπει όλοι να περιτέμνονται!

Μετά από πολύ συζήτηση, σηκώθηκε ο Πέτρος φέρνοντας την εμπειρία του από την όραση με τα ακάθαρτα ζώα και την εντολή που του έδωσε ο Θεός να κηρύξει στα έθνη τον λόγο του ευαγγελίου. Κατόπιν μίλησε ο Ιάκωβος, ο αδελφόθεος, συμφωνώντας απόλυτα με τον Πέτρο και δίνοντας κατά την κρίση του, την λύση στο πρόβλημα.    

Μετά από την πρόταση του Ιακώβου, πάντες συμφωνήσαν. Αυτό δε που μας κάνει εντύπωση είναι η συνέχεια: «Τότε εφάνη εύλογον εις τους αποστόλους και εις τους πρεσβυτέρους μεθ' όλης της εκκλησίας να εκλέξωσιν εξ αυτών άνδρας και να πέμψωσιν εις Αντιόχειαν μετά του Παύλου και Βαρνάβα, Ιούδαν τον επονομαζόμενον Βαρσαβάν και Σίλαν, άνδρας προεστώτας μεταξύ των αδελφών».

Μάλιστα συνέταξαν επιστολή που άρχιζε, ως εξής: «εφάνη εύλογον εις ημάς, συνελθόντας ομοθυμαδόν, να εκλέξωμεν άνδρας και να πέμψωμεν προς εσάς μετά των αγαπητών ημών Βαρνάβα και Παύλου» και τελείωνε με τους λόγους: «Διότι εφάνη εύλογον εις το Άγιον Πνεύμα και εις ημάς να μη επιβάλλωμεν εις εσάς μηδέν πλειότερον βάρος εκτός των αναγκαίων τούτων».

Όταν ο άνθρωπος του Θεού είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου, εργάζεται και υπηρετεί τον Θεό με την καρδιά και την λογική! Ο νους του, έχει τον νου του Χριστού!

Διαβάζουμε στις Πράξεις, σχετικά με τον Σίλα, που έμελλε να συντροφεύσει τον Παύλο: «Εις τον Σίλαν όμως εφάνη εύλογον να μείνη έτι αυτού».

Όταν ο πιστός και γνωστικός άνθρωπος του Θεού, αποφασίζει πλήρης Πνεύματος Αγίου, είναι βέβαιον ότι ο Θεός είναι μαζί του.

Όταν ο απόστολος Πέτρος με θαυμαστό τρόπο, δια Αγγέλου του Θεού, ελευθερώθηκε από την φυλακή του Ηρώδη, που ήταν δεμένος με αλυσίδες, συνήλθε και αναγνώρισε ότι είναι ελεύθερος (!) από τα χέρια του Ηρώδη. Τι έγινε μετά; Διαβάζουμε: «Και αφού εσκέφθη, ήλθεν εις την οικίαν Μαρίας της μητρός του Ιωάννου του επονομαζομένου Μάρκου, όπου ήσαν ικανοί συνηθροισμένοι και προσευχόμενοι».

Προσέχουμε την λέξη «αφού εσκέφθη»! Δηλαδή θεώρησε εύλογον!

Ο χριστιανός και μάρτυρας του Ιησού Χριστού και μαθητής του Ευαγγελίου, είναι ένα ανεξάρτητο πρόσωπο στις αποφάσεις του, όταν πληρούται Πνεύματος Αγίου. Αυτό είναι μία μεγάλη αλήθεια. Γράφει ο Παύλος στον Τιμόθεο: «Διά το οποίον κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος· αλλ' ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται».

Πράγματι, ήταν ανεξάρτητο, αναφαίρετο δικαίωμα του Παύλου να υπηρετεί τον Κύριο Ιησού: «διά να γνωρίσω αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατον αυτού, ίσως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών». Αμήν.

Ψαλμοί 11: 1 Επί τον Κύριον πέποιθα· πως λέγετε εις την ψυχήν μου, Φεύγε εις το όρος σας, ως πτηνόν;