ΔΙΑΒΟΛΟΣ: Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ!

Ησαΐας 30: 9 ότι ούτος είναι λαός απειθής, ψευδείς υιοί, υιοί μη θέλοντες να ακούσωσι τον νόμον του Κυρίου·

Αυτός που γέννησε το ψέμα είναι ο Σατανάς και ονομάστηκε πατέρας του ψεύδους. 

Ο φυσικός άνθρωπος ή ο σύγχρονος άνθρωπος, μεγάλωσε μέσα στο ψέμα και είναι εκ φύσεως τέκνον οργής. Πράγματι, ο άνθρωπος μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που κυριαρχεί το ψέμα και η πονηριά. Ψέμα είναι η απόκρυψη της αλήθειας. Πονηριά είναι η τέχνη του ψέματος. Και η μόρφωση των πονηρών είναι η υπόκριση, ή υποκριτική. 

Ο άνθρωπος γεννιέται με το ψέμα στο στόμα. Ακόμη μικρό παιδί όταν κάνει μια ζημιά, δεν την ομολογεί εύκολα αλλά κρύβει την αλήθεια και γιαυτό τρώει και ξύλο. Όλο αυτό το σκηνικό της ζωής του ανθρώπου μεγαλώνει την απόσταση από τον άγιο Θεό και ο διάβολος κυριαρχεί τον άνθρωπο έχοντας εξουσία επάνω του. Ο διάβολος σαν άρχων του σκότους και έχοντας την εξουσία του αέρος, σκληραίνει το πνεύμα του ανθρώπου απέναντι στον πλησίον του, με αυτό που ονομάζεται «μίσος».  Το μίσος, οδηγεί τον άνθρωπο στην αιώνια απώλεια της ψυχής του. Αυτός είναι ο «νόμος της αμαρτίας» που ο διάβολος εγκαθιστά στα μέλη του ανθρώπου.  

Από πού θα έλθει η σωτηρία;

Η σωτηρία έρχεται παρά Κυρίου. Γράφει ο απόστολος Παύλος: «Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Ο ίδιος γράφει προς του Γαλάτες: «Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην· ζω δε ουχί πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζη εν εμοί· καθ' ο δε τώρα ζω εν σαρκί, ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού». Αυτό που περιγράφει ο Παύλος είναι η αναγέννηση, η μεταστροφή μας, που γίνεται θαυμαστά από τον λόγο του Θεού δια Πνεύματος Αγίου.  Από το σημείο αυτό και μετά, μπορούμε να ζήσουμε ακολουθώντας τον Χριστό σε ένα νέο μονοπάτι ζωής που λέγεται Ευαγγέλιο. Ευαγγέλιο είναι το καταστατικό ή ο θεμελιώδης χάρτης πλοήγησης, που θα μας οδηγήσει μέχρι τις πύλες του ουρανού με ασφάλεια εν μέσω κινδύνων.     

Αυτό που μας κάνει εντύπωση μελετώντας το Ευαγγέλιο, είναι η διαμαρτυρία του Πνεύματος του Αγίου, που αφορά την διαγωγή μας και την συμπεριφορά όσον αφορά το ψέμα. Φαίνεται ότι δεν είναι εύκολο να αποβάλει κάποιος το ψέμα, ιδιαιτέρως όταν περάσουν τα χρόνια.  Ο απόστολος Ιωάννης μετά από 60 χρόνια, γράφει στην επιστολή του: «Όστις λέγει, Εγνώρισα αυτόν, και τας εντολάς αυτού δεν φυλάττει, ψεύστης είναι, και εν τούτω η αλήθεια δεν υπάρχει». Ο απόστολος Παύλος γράφει: «μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, αφού απεξεδύθητε τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού».  Και ο  Ιάκωβος ο αδελφόθεος, διαμαρτύρεται: «Εάν όμως έχητε εν τη καρδία υμών φθόνον πικρόν και φιλονεικίαν, μη κατακαυχάσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας».

Είναι πολύ σοβαρά, αυτά που διαβάζουμε!  Τι συμβαίνει;

Για να καταλάβουμε πρέπει να τρέξουμε στην παραβολή των δέκα παρθένων: «Τότε θέλει ομοιωθή η βασιλεία των ουρανών με δέκα παρθένους, αίτινες λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών εξήλθον εις απάντησιν του νυμφίου. Πέντε δε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι και πέντε μωραί. Αίτινες μωραί, λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών, δεν έλαβον μεθ' εαυτών έλαιον·

αι φρόνιμοι όμως έλαβον έλαιον εν τοις αγγείοις αυτών μετά των λαμπάδων αυτών».

Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι πέντε φρόνιμοι μπήκαν στους γάμους και η θύρα έκλεισε. Οι πέντε μωρές απέτυχαν να εισέλθουν. Γιατί;

Η Γραφή μας λέγει, ότι δεν έλαβαν λάδι μαζί με τα αγγεία των  και όταν ήλθε ξαφνικά ο νυμφίος δεν ήσαν σε θέση να τρέξουν προς την θύρα διότι οι λαμπάδες των έσβηναν. Το λάδι τι συμβολίζει; Την δύναμη του Αγίου Πνεύματος! Το Άγιο Πνεύμα είναι ο αγιάζων  ημάς. Διαβάζουμε: «Και απεκρίθη και είπε προς εμέ, λέγων, Ούτος είναι ο λόγος του Κυρίου προς τον Ζοροβάβελ, λέγων, Ουχί διά δυνάμεως ουδέ διά ισχύος αλλά διά του Πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων». Ο δε Παύλος γράφει: «Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εις οστράκινα σκεύη, διά να ήναι η υπερβολή της δυνάμεως του Θεού και ουχί εξ ημών».

Όταν ο πιστός προσπαθεί μόνος του να βαδίσει στο μονοπάτι του Ευαγγελίου, είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει και σύντομα θα χάσει την καθαρότητα του, τον αγιασμό του, την πίστη του. Μόνος του σημαίνει, με αυτά που γνωρίζει και αυτά που νομίζει ότι είναι ικανά και αναγκαία. Ίσα – ίσα. Το αποτέλεσμα είναι να καταλήξει ένας κατά «όνομα» χριστιανός γεμάτος και πάλι με πάθη, αδυναμίες, εγωισμό και απείθεια.  Τελευταίος λόγος διαμαρτυρίας του αποστόλου Παύλου: «Διαμαρτύρομαι λοιπόν εγώ ενώπιον του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, όστις μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς εν τη επιφανεία αυτού και τη βασιλεία αυτού, κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον, μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής». Αμήν. 

1^η επιστολή Ιωάννου 3: 10 Εν τούτω γνωρίζονται τα τέκνα του Θεού και τα τέκνα του διαβόλου. Πας όστις δεν πράττει δικαιοσύνην δεν είναι εκ του Θεού, ουδέ όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού.