Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ!

 1^η επιστολή Ιωάννη 4: 7 Αγαπητοί, ας αγαπώμεν αλλήλους, διότι η αγάπη είναι εκ του Θεού, και πας όστις αγαπά εκ του Θεού εγεννήθη και γνωρίζει τον Θεόν.

Όλη η δημιουργία του Θεού έγινε με κίνητρο την αγάπη. 

Ο άνθρωπος έγινε με σκοπό να πλαστεί κατά την εικόνα και την ομοίωση του Θεού. Η εικόνα αφορά στην τριαδική φύση του ανθρώπου: σώμα (σχήμα) – ψυχή (συναισθήματα) – πνεύμα (μαθηματικό μυαλό) και έγινε έτσι. Όμως, αυτό που δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας της πτώσης του Αδάμ, ήταν το «κατά ομοίωση» δηλαδή, τέκνο της βασιλείας των ουρανών. Έτσι, ο Θεός απέναντι στην απώλεια του ανθρώπου, σαν υιός κατάρας, σχεδίασε την σωτηρία δια του Υιού του ως αμνού του Θεού επάνω στην γη, ώστε να σηκώσει όλη την παράβαση και την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου. Αυτό γίνεται σήμερα δια της πίστεως στον Ιησού και δια του βαπτίσματος στο νερό, ως ομολογία ενώπιον των ανθρώπων. Από αυτό το σημείο και μετά, έρχεται η μαθητεία …

Τι είναι μαθητεία;

Η διδασκαλία του Ιησού, δια της διδαχής των αποστόλων, μέσα από το Ευαγγέλιο την πηγή των ζώντων νερών. Εκεί ο άνθρωπος του Θεού μαθητεύει την αλήθεια απέναντι στην πλάνη που κατακλύζει την ανθρωπότητα. Παράδειγμα: «Δούλεψε να φας και κλέψε να χεις». Αυτές οι πλάνες δημιουργούν στον άνθρωπο μια άγνοια ή αγνωσία του Θεού που τον κάνουν να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την πατρική αγάπη. Έχουμε λοιπόν από την μια, την αγάπη του Θεού που λέγει «ο Θεός είναι πιστός», δηλαδή πάντα μας αγαπά και από την άλλη, την καρδιά του ανθρώπου που μόλις γνώρισε τον Θεό και μαθαίνει να αγαπά. Διαβάζουμε σχετικά στο γνωστό κεφάλαιο της αγάπης: «Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν, δεν χαίρει εις την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν· πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει».  Η αγάπη, σαν φύση του Θεού, είναι όπως «τα σπλάχνα της μάνας». Γεμάτη από συναισθήματα θετικά και αναλλοίωτα στο χρόνο. Είναι αυτό που λέγει ο Ιησούς: «Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου και μένω εν τη αγάπη αυτού». Ο δε απόστολος Ιωάννης, γέρων, 50 χρόνια μετά γράφει: «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, διά να ζήσωμεν δι' αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών. Η αγάπη πάντα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Και ο Θεός είχε την πρωτοβουλία να σώσει τον άνθρωπο προσφέροντας τον Υιό του, τον μονογενή. Εμείς σήμερα, τώρα, μαθαίνουμε την πρωτοβουλία να αγαπάμε (α) τον Θεό και πατέρα μας, (β) τους εχθρούς μας και (γ) τους αδελφούς μας.

(α) τον Θεό και πατέρα μας.

Επειδή πρώτος ο Θεός μας αγάπησε, με αυτό τον τρόπο μας δίδαξε να αγαπάμε ομοίως, δίνοντας την καρδιά μας, τα συναισθήματα  μας. Αγαπώ τον Θεό, σημαίνει του δίνω την καρδιά μου, το πνεύμα μου και το σώμα μου.  Ακόμη σημαίνει ότι γνωρίζω την αγάπη του, καθώς μου συγχώρεσε τα σφάλματα και τις παραβάσεις μου και με βεβαίωσε με την δική του υπόσχεση ότι θα είμαι μαζί του στον ουρανό. Αυτή είναι η γεύση της αγάπης του Θεού. Ο Θεός δίνει γεύση στη ζωή μας μέσα από τον Λόγο και το Πνεύμα τα Άγιο. Η γεύση φέρνει πληρότητα και η πληρότητα φέρνει το περίσσευμα της αγάπης μας.    

(β) τους εχθρούς μας.

Οι εχθροί μας παραμένουν εχθροί, όσο τους βλέπουμε εχθρούς! Το ίδιο συμβαίνει και με ένα μικρό ή μεγάλο σκύλο που θα αντιμετωπίσουμε ξαφνικά. Αν τον δούμε με μίσος θα μας ορμήσει και θα μας δαγκώσει. Αν τον δούμε με αγάπη και συμπάθεια, τότε δεν θα μας βλάψει. Είναι εμπειρία όλων μας.  Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους, τους εχθρούς, πλησίον μας. Αν τους δούμε με το μάτι της αγάπης και των σπλάχνων, τότε θα γίνει κάτι θαυμαστό, θα γίνουν φίλοι μας. Είναι το μυστικό του Θεού.   

(γ) τους αδελφούς μας.

Πόσο εύκολο είναι να αγαπάμε τους αδελφούς μας; Μάλιστα διδάσκεται σε μας σαν εντολή: «Και ταύτην την εντολήν έχομεν απ' αυτού, όστις αγαπά τον Θεόν, να αγαπά και τον αδελφόν αυτού». Ένα αρνητικό παράδειγμα, φέρνει ο απόστολος Ιωάννης: «ουχί καθώς ο Κάϊν ήτο εκ του πονηρού και έσφαξε τον αδελφόν αυτού· και διά τι έσφαξεν αυτόν; διότι τα έργα αυτού ήσαν πονηρά, τα δε του αδελφού αυτού δίκαια». Πράγματι, όταν ο πιστός χάσει την καθαρότητα του Λόγου και τον αγιασμό της ψυχής του, δεν μπορεί πλέον  να αγαπήσει τον αδελφό του διότι δεν μπορεί να τον υποφέρει. Αρκετά τον ανέχτηκε μέχρι σήμερα! Και τότε δημιουργεί σχίσματα, αντιζηλίες, διαφωνίες τα οποία βεβαίως τα συναντάμε στην Καινή Διαθήκη, από ανθρώπους που έχασαν το δρόμο τους. Αυτό τον στενό και μοναχικό δρόμο του Ιησού. Διαβάζουμε τα λόγια του Χριστού: «Εισέλθετε διά της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι' αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν». Αμήν.

 Ματθαίος 5: 44 Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι,