ΔΕΝ ΕΜΩΡΑΝΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;

Ιώβ 5: 12 όστις διασκεδάζει τας βουλάς των πανούργων, και δεν δύνανται αι χείρες αυτών να εκτελέσωσι την επιχείρησιν αυτών· όστις συλλαμβάνει τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών· και η βουλή των δολίων ανατρέπεται·

Οι σοφοί του κόσμου και η σοφία των είναι το καύχημα της ανθρωπότητας. 

Ιδιαίτερα οι λαοί με μεγάλη ιστορία και πλήθος φιλοσόφων, καυχώνται και εξάγουν φιλοσοφικά κείμενα σε πολλά Πανεπιστήμια (ή "Πανεπιζήμια"). Εμείς οι Έλληνες έχουμε καύχημα σε συγκεκριμένους φιλοσόφους αλλά και σε συγκεκριμένες περιόδους όπου η Δημοκρατία άνθησε και λειτούργησε ή επιτύχαμε πολεμικές νίκες εναντίον κατακτητών σε όλη την ιστορία μας. 

Οι λεγόμενοι «ιστορικοί χρόνοι» είναι μια μακρά περίοδος από το 1100 π. Χ. ως το 395 μ. Χ. και διαιρείται σε τέσσερις μεγάλες ενότητες: την ΑΡΧΑΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, την ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, την ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ και την  ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΟΚΡΑΤΙΑΣ. Στην συνέχεια ακολούθησε η 1000 /ετής περίοδος του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ έως το 1453 μ. Χ.  Όλα αυτά τα ιστορικά χρόνια, σήμερα οι Έλληνες αλλά και οι ξένοι λαοί τα αναγνωρίζουν σαν ένδοξα χρόνια γεμάτα από κατορθώματα και αποτυχίες. Ποιο είναι το συμπέρασμα; Η ατέλεια του ανθρώπου που από μικρός, ασήμαντος γίνεται ηγέτης και καταλήγει ηγεμών και δυνάστης. Αυτό αφορά και τα συστήματα διακυβέρνησης που δοκίμασαν οι άνθρωποι. Τελικά η σοφία του ανθρώπου καταλήγει σε εφεύρεση πολεμικών μηχανών, και όπλων θανάτου που σωρεύονται από όλα τα κράτη για να εξοντώσουν ο ένας τον άλλον ακαριαία. Και ο Θεός μιλά προφητικά λέγοντας δια του προφήτου Ησαΐα: «Θέλω απολέσει την σοφίαν των σοφών, και θέλω αθετήσει την σύνεσιν των συνετών. Που ο σοφός; που ο γραμματεύς; που ο συζητητής του αιώνος τούτου; δεν εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;»

Ποια είναι η σοφία των σοφών;

Σοφία είναι η ενδελεχής μελέτη των θεμάτων. Μια τέτοια σοφία είχε ο Σολομώντας ώστε να κυβερνήσει τον λαό Ισραήλ στην μεγαλύτερη ακμή του επί 40 χρόνια. Ήταν δωρεά από τον Θεό και αναγνωρίστηκε σοφός κυβερνήτης, αφού το ζήτησε με επιμονή. Πολλοί σοφοί ακόμη υπήρξαν στην αρχαιότητα, που ήσαν σύμβουλοι των βασιλέων οι οποίοι επεκράτησαν και σαν αυτοκράτορες και άφησαν το όνομα τους στην ιστορία σαν Μέγας. Τι ωφέλησε άραγε η σοφία των την ανθρωπότητα; Απολύτως τίποτα, μηδέν. Όλη η σοφία των σοφών καταναλώθηκε στην ματαιότητα της εξουσίας και της δυναστείας. Οι άνθρωποι παρέμειναν φτωχοί, αγράμματοι, απαίδευτοι. Μόνο ένα ποσοστό 20% έζησε τα αγαθά της εποχής. Αυτοί που ήσαν γύρω από την εξουσία και το παλάτι. Οι υπόλοιποι εκδιώχτηκαν, έμειναν στην φτώχεια και στις νόσους που μάστιζαν τους λαούς.

Αυτό ήρθε ο Θεός να το καταστρέψει. Να το σταματήσει. Έτσι βλέπουμε τα ιστορικά ερείπια και οι αρχαιολόγοι προσπαθούν να τα αναστηλώσουν. Όμως ο Θεός έφερε κρίση δικαιοσύνης επάνω στις πονηρές εξουσίες και τις κατέστρεψε κατά περιόδους. Τα αρχαιολογικά μουσεία είναι γεμάτα από «θησαυρούς» δείγματα και συντρίμμια αυτής της οργής που ξέσπασε και διέλυσε τον «πολιτισμό» της εποχής. Με αυτό τον τρόπο ο Θεός αθέτησε την σοφία των σοφών.

Ποια είναι η σύνεση των συνετών;

Η σύνεση είναι η σωρευμένη γνώση. Παράδειγμα η γνώση των ανθρώπων μετά τον κατακλυσμό, στο να χτίζουν με πλίνθους και άσφαλτο. Ήταν μια γνώση την οποία εκμεταλλεύτηκαν ώστε να κτίσουν τον πύργο της Βαβέλ. Το σκεπτικό της απόφασης των ανθρώπων ήταν ο φόβος της διασποράς: «Και είπον, Έλθετε, ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν και πύργον, του οποίου η κορυφή να φθάνη έως του ουρανού· και ας αποκτήσωμεν εις εαυτούς όνομα, μήπως διασπαρώμεν επί του προσώπου πάσης της γης». Όμως ο Θεός δεν τους άφησε! Τι έγινε; «Και είπεν ο Κύριος, Ιδού, εις λαός, και πάντες έχουσι μίαν γλώσσαν, και ήρχισαν να κάμνωσι τούτο· και τώρα δεν θέλει εμποδισθή εις αυτούς παν ό,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν· έλθετε, ας καταβώμεν και ας συγχύσωμεν εκεί την γλώσσαν αυτών, διά να μη εννοή ο εις του άλλου την γλώσσαν». Και αυτό που φοβόντουσαν συνέβη! Πράγματι διασκορπίστηκαν στο πρόσωπο πάσης της γης.

Αυτό που ο Θεός είπε, το έκανε! Χάθηκε η σύνεση των συνετών! Το ίδιο συμβαίνει στις ήμερες μας.  Η γνώση έχει πληθύνει σε μεγάλο και ασύγκριτο αριθμό σε όλα τα κράτη τα ισχυρά. Όμως, ο Θεός θα καταστρέψει αυτή την γνώση δια μιας. Θα την αθετήσει και θα την απολέσει.

Γιατί όλα αυτά;

Διότι οι άνθρωποι δεν έδωσαν την δόξα στον Θεό του ουρανού και της γης, αλλά ματαιώθηκαν σε μωρούς διαλογισμούς, λέγοντας ότι είναι Σοφοί!

Τι έκανε ο Θεός αντ’ αυτού;

Διαβάζουμε: «Διότι επειδή εν τη σοφία του Θεού ο κόσμος δεν εγνώρισε τον Θεόν διά της σοφίας, ηυδόκησεν ο Θεός διά της μωρίας του κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας.

Επειδή και οι Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και οι Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς δε κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον, εις μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλον, εις δε τους Έλληνας μωρίαν».

Ο Θεός έχει τον πρώτο λόγο και τον τελευταίο. Είναι το Α και το Ω. Η αρχή και το τέλος. Και ο Ιωάννης αναφωνεί γράφοντας την Αποκάλυψη: «Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. Ναι, αμήν».

Πράξεις 17: 18 Τινές δε των Επικουρίων και των Στωϊκών φιλοσόφων συνήρχοντο εις λόγους μετ' αυτού, και οι μεν έλεγον· Τι θέλει τάχα ο σπερμολόγος ούτος να είπη; οι δέ· Ξένων θεών κήρυξ φαίνεται ότι είναι· διότι εκήρυττε προς αυτούς τον Ιησούν και την ανάστασιν.