ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΜΕ ΕΠΟΛΕΜΗΣΑΝ!

Ψαλμοί 129: 1 Πολλάκις με επολέμησαν εκ νεότητός μου, ας είπη τώρα ο Ισραήλ· Πολλάκις με επολέμησαν εκ νεότητός μου· αλλά δεν υπερίσχυσαν εναντίον μου. Οι γεωργοί ηροτρίασαν επί των νώτων μου· έσυραν μακρά τα αυλάκια αυτών. Αλλά δίκαιος ο Κύριος· κατέκοψε τα σχοινία των ασεβών.

Οι εχθροί των δούλων του Θεού, ανά τους αιώνες. 

Οι άνθρωποι που περιεργάζονται και δεν εργάζονται εις το έργο του Θεού. Οι ψευδάδελφοι, που ο απόστολος Παύλος κατονομάζει στις επιστολές του, ιδιαίτερα στο τέλος της ζωής του. Όμως, γιατί και πώς;

Ο Δαβίδ, καθώς διαβάζουμε λεπτομερώς την ζωή του στην παλαιά Διαθήκη, ήταν ένας δούλος Θεού, που ξεχώρισε έναντι του Σαούλ, του χρισμένου βασιλιά του Ισραήλ, δια την υπακοή του, την ταπείνωση του και την αφιέρωση του στο θέλημα του Θεού. Ο Θεός αφού δοκίμασε τον Δαβίδ μέσα από πολλές ταλαιπωρίες, τον κατέστησε ένα ισχυρό βασιλιά,  που έφερε την ευλογία στο λαό του. Όμως ο Δαβίδ στους Ψαλμούς, κατονομάζει τους εχθρούς και τις μεθόδους των. Μιλάει για την αλαζονεία των ανθρώπων, μιλάει για την αντιλογία των "γλωσσών" μέσα στις σκηνές των. Μιλάει για  την συκοφαντία πίσω από την πλάτη του, μιλάει για τους προσέχοντας στην ματαιότητα του ψεύδους. Μιλάει για τον ονειδισμό πολλών και τις μηχανορραφίες, ώστε να αφαιρέσουν την ζωή του. Ζητά από τον Θεό επανειλημμένα, να δικάσει την δίκη του και να τον ελευθερώσει από ανθρώπων ανομίας. Γνωρίζει, ότι δεν μπορεί να εισέλθει σε έριδα ή πόλεμο, αλλά μόνον να ζητήσει την εκδίκαση της υπόθεσης του. Διαβάζουμε στις Παροιμίες: «Μη εξέλθης εις έριδα ταχέως· μήποτε εν τω τέλει απορήσης τι να κάμης, όταν ο πλησίον σου σε καταισχύνη. Εκδίκασον την δίκην σου μετά του πλησίον σου».

Ο απόστολος Ιωάννης, στην τελευταία του επιστολή γράφει: «Έγραψα προς την εκκλησίαν· αλλ' ο φιλοπρωτεύων αυτών Διοτρεφής δεν δέχεται ημάς».

Είναι φοβερό τι μπορεί να συμβεί μέσα στην ζωή ενός πιστού και φρόνιμου δούλου του Θεού. Ο Ιωάννης περιγράφει με ακρίβεια, στην συνέχεια: «φλυαρών εναντίον ημών με λόγους πονηρούς· και μη αρκούμενος εις τούτους, ούτε αυτός δέχεται τους αδελφούς, αλλά και τους θέλοντας να δεχθώσιν εμποδίζει και από της εκκλησίας εκβάλλει».

Ο απόστολος Παύλος, επίσης στη τελευταία του επιστολή προς τον Τιμόθεο, στο τέλος της ζωής του γράφει: «Ο Αλέξανδρος ο χαλκεύς πολλά κακά μοι έκαμεν· ο Κύριος να αποδώση εις αυτόν κατά τα έργα αυτού· τον οποίον και συ φυλάττου· διότι πολύ ανθίσταται εις τους λόγους ημών».

Η αλήθεια είναι αυτό που ο Παύλος, επίσης στην τελευταία του επιστολή καταλήγει: «Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή».

Σαν σημείο δε των εσχάτων ημερών, ο Παύλος μας άφησε δύο προφητείες, σχετικά με τους ψευδαδέλφους και ψευδοδιδασκάλους, γενικότερα:   

ΠΡΟΣΟΧΗ #1

«Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες θέλουσι προκόψει εις το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι».

ΠΡΟΣΟΧΗ #2

«Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών».

Όλοι αυτοί, πολεμούν τους δούλους του Θεού. Και ο Παύλος καταλήγει: «Διά το οποίον κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος· αλλ' ο λόγος του Θεού δεν δεσμεύεται. Διά τούτο πάντα υπομένω διά τους εκλεκτούς, διά να απολαύσωσι και αυτοί την σωτηρίαν την εν Χριστώ Ιησού μετά δόξης αιωνίου». Αμήν.

2^η επιστολή Θεσσαλονικείς 3: 11 Επειδή ακούομέν τινάς ότι περιπατούσι μεταξύ σας ατάκτως, μη εργαζόμενοι μηδέν, αλλά περιεργαζόμενοι· παραγγέλλομεν δε εις τους τοιούτους και προτρέπομεν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να τρώγωσι τον άρτον αυτών εργαζόμενοι μετά ησυχίας.