ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ!

Ψαλμός 119: 118 Εσύ καταπάτησες όλους εκείνους που ξεκλίνουν από τα διατάγματά σου· επειδή, μάταιη είναι η δολιότητά τους. Θεωρείς σαν σκύβαλα όλους τούς πονηρούς τής γης· γι' αυτό, αγάπησα τα μαρτύριά σου.

Ο φόβος του Θεού!

Ο τρόμος του Θεού!

Ο φόβος των ανθρώπων.

Η δειλία του ανθρώπου.

Η ντροπή του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος ο μικρός και ο αδύνατος, ο χωμάτινος και ταπεινός (!) ανάλογα με τα συναισθήματα της ψυχής και την επινόηση της καρδιάς του, φέρεται ενώπιον του Θεού.

Και ο Θεός παρατηρεί τον άνθρωπο.

Ο ΙΩΒ

Όταν ο Ιώβ άνοιξε το στόμα του, μετά από τις καταστροφές που υπέστη, καταράστηκε την ημέρα που γεννήθηκε.

Ακόμη (!) υπέβαλλε προς τον Θεό, τέσσερα ερωτήματα γεμάτα απελπισία.

Και κατέληξε λέγοντας: «εκείνο που φοβόμουν, μου συνέβηκε, κι εκείνο που τρόμαζα ήρθε επάνω μου. Δεν είχα ειρήνη ούτε ανάπαυση ούτε ησυχία· οργή ήρθε επάνω μου».

Η δοκιμασία του Ιώβ κράτησε χρόνο.

Δεν γνωρίζουμε πόσο ακριβώς!

Όμως, διαβάζουμε από την επιστολή του αδελφόθεου Ιακώβου: «μακαρίζουμε αυτούς που υπομένουν· ακούσατε την υπομονή τού Ιώβ, και είδατε το τέλος τού Κυρίου, ότι ο Κύριος είναι πολυεύσπλαχνος και οικτίρμονας».

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μελετώντας τις Γραφές, έχουμε παραδείγματα ανθρώπων αδυνάτων, που ο Θεός χρησιμοποίησε με ένα θαυμαστό τρόπο, ώστε να εκτελεστεί το σχέδιο και η βουλή του Θεού.

Στο βιβλίο των Κριτών διαβάζουμε την περίπτωση του Γεδεών:

«Και ήρθε ο άγγελος του Κυρίου και κάθησε κάτω από τη βελανιδιά, που είναι στην Οφρά, εκείνη τού Ιωάς τού Αβί-εζερίτη· και ο γιος του, ο Γεδεών, κοπάνιζε σιτάρι μέσα στον ληνό, για να το κρύψει από τους Μαδιανίτες. Και ο άγγελος του Κυρίου φάνηκε σ' αυτόν, και του είπε: Ο Κύριος μαζί σου, ισχυρέ σε δύναμη».

Ακόμη, στο τέλος της διακονίας του Μωυσή διαβάζουμε τα λόγια, προς τον Ιησού του Ναυή:

«Να γίνεσαι ανδρείος και να έχεις θάρρος· επειδή, εσύ θα φέρεις αυτόν τον λαό μέσα στη γη, την οποία ο Κύριος ορκίστηκε στους πατέρες τους να δώσει σ' αυτούς, κι εσύ θα την κληροδοτήσεις σ' αυτούς· και ο Κύριος, αυτός είναι που προπορεύεται μπροστά από σένα· αυτός θα είναι μαζί σου· δεν θα σε αφήσει ούτε θα σε εγκαταλείψει· μη φοβάσαι ούτε να δειλιάζεις».

Επίσης, στο τέλος της ζωή του Δαβίδ, διαβάζουμε τα λόγια προς τον γιο του, Σολομώντα:

«Να ενδυναμώνεσαι και να γίνεσαι ανδρείος, και να εκτελείς· μη φοβάσαι ούτε να πτοηθείς· επειδή, ο Κύριος ο Θεός, ο Θεός μου, θα είναι μαζί σου· δεν θα σε αφήσει ούτε θα σε εγκαταλείψει, μέχρις ότου τελειώσεις ολόκληρο το έργο τής υπηρεσίας τού οίκου τού Κυρίου».

Ο προφήτης Ησαΐας, δια Πνεύματος Αγίου, γράφει:

«Μη φοβάσαι, επειδή, δεν θα καταισχυνθείς· μη ντρέπεσαι, επειδή δεν θα ντροπιαστείς· για τον λόγο ότι, θα λησμονήσεις τη ντροπή τής νιότης σου, και δεν θα θυμηθείς πλέον το όνειδος της χηρείας σου».

«όλα αυτά τα έκανε το χέρι μου, και έγιναν όλα αυτά, λέει ο Κύριος· σε ποιον, λοιπόν, θα επιβλέψω; Στον φτωχό, και συντριμμένον στο πνεύμα, κι εκείνον που τρέμει στον λόγο μου».

ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Στην εποχή της Νέας Διαθήκης του Θεού, δια του θανάτου και της αναστάσεως του Ιησού Χριστού όπου ο Θεός αναγεννά τον άνθρωπο, με τον ίδιο τρόπο όπως παλιά, ο Θεός διαχειρίζεται τους φόβους του ανθρώπου του Θεού.   

Διαβάζουμε από την επιστολή του Παύλου προς τους Εβραίους:

«Γι' αυτό, εμείς πρέπει να προσέχουμε περισσότερο σε όσα ακούσαμε, για να μη ξεπέσουμε ποτέ. Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση, πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία; Η οποία, αφού άρχισε να διακηρύσσεται διαμέσου τού Κυρίου, βεβαιώθηκε σε μας από εκείνους που άκουσαν»

Φαίνεται καθαρά, ο φόβος του Θεού που απαιτείται να διατηρεί ο άνθρωπος ώστε να απολαύσει την κατά χάρη σωτηρία του Ιησού Χριστού, έως τέλους.

Στην επιστολή του αποστόλου Παύλου προς του Κορινθίους, διαβάζουμε:

«Αγαπητοί, έχοντας, λοιπόν, αυτές τις υποσχέσεις, ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε μολυσμό σάρκας και πνεύματος, εκπληρώνοντας αγιοσύνη με φόβο Θεού».

Επίσης, στην επιστολή του Παύλου προς τους Φιλιππησίους, διαβάζουμε:

«Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπακούσατε, όχι μονάχα όπως στην παρουσία μου, αλλά πολύ περισσότερο τώρα στην απουσία μου, με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία».

Ο δε απόστολος Πέτρος, γράφει στην επιστολή του:

«Και αν επικαλείστε Πατέρα, αυτόν που κρίνει χωρίς προσωποληψία, σύμφωνα με το έργο τού καθενός, να διάγετε με φόβο τον καιρό τής παροικίας σας»

Η ΔΙΑΦΟΡΑ

Ας δούμε τρεις περιπτώσεις:

1.       Ο φόβος του Θεού ή

2.       ο φόβος των ανθρώπων, ή

3.       η δειλία του ανθρώπου

1. Ο φόβος του Θεού είναι η αρχή της σοφίας του ανθρώπου. Το να φυλάσσει ο άνθρωπος μέσα του τις εντολές και τα διατάγματα του Θεού, αυτό είναι το παν του ανθρώπου.

2. Ο φόβος των ανθρώπων ή αγοραφοβία, είναι μια αγχώδης διαταραχή που χρειάζεται αγωγή και θεραπεία.

3. Η δειλία του ανθρώπου απέναντι σε κάτι νέο ή διαφορετικό φανερώνει την φυσική αντιμετώπιση του ανθρώπου μπροστά σε κάτι νέο και καλύτερο που ο Θεός φέρνει μπροστά του ανέλπιστα.   

Όταν ο νεαρός βασιλιάς Σολομώντας χρίστηκε από τον πατέρα του Δαβίδ, είχε μεγάλη αγωνία. Όμως αποφάσισε να προσφέρει στον Θεό θυσία από 1,000 ολοκαυτώματα.

Και ξαφνικά (!) επισκέπτεται τον Σολομώντα στον ύπνο του, ο Θεός και του λέγει «Ζήτησε μου τι να σου δώσω».

Διαβάζουμε από το βιβλίο των Χρονικών την απάντηση του νεαρού Βασιλιά:

«Εσύ έκανες μεγάλο έλεος στον Δαβίδ, τον πατέρα μου, και με έκανες βασιλιά αντί γι' αυτόν· τώρα, Κύριε Θεέ, ας βεβαιωθεί ο λόγος σου, αυτός που έγινε στον Δαβίδ, τον πατέρα μου· επειδή, εσύ με έκανες βασιλιά επάνω σε έναν λαό πολυάριθμο, σαν το χώμα τής γης· δώσε μου, τώρα, σοφία και σύνεση, για να μπαίνω μέσα και να βγαίνω έξω μπροστά σ' αυτόν τον λαό· επειδή, ποιος μπορεί να κρίνει αυτόν τον μεγάλο λαό σου;»

Και ο Θεός έδωσε την απάντηση, που ο Σολομώντας δεν περίμενε!

«Επειδή, συνέλαβες αυτό στην καρδιά σου, και δεν ζήτησες πλούτη, αγαθά, και δόξα ούτε τη ζωή εκείνων που σε μισούν ούτε ζήτησες μακροζωία, αλλά ζήτησες για τον εαυτό σου σοφία και σύνεση, για να κρίνεις τον λαό μου, επάνω στον οποίο σε έκανα βασιλιά· η σοφία και η σύνεση δίνεται σε σένα· θα σου δώσω δε και πλούτη, και αγαθά, και δόξα, όπως δεν έχει γίνει στους βασιλιάδες που ήσαν πριν από σένα ούτε και στους μετέπειτα από σένα θα γίνουν τέτοια πράγματα».

Ο άνθρωπος που ζει και εργάζεται με φόβο Θεού θα έχει πολλές ευλογίες στην ζωή του. Ο άνθρωπος που αδιαφορεί, που παρανομεί, που γλιστρά από τους οφθαλμούς του Θεού, αυτός θα έχει πόνους, δυστυχίες και την οργή του Θεού επάνω του. Αμήν.    

 

Εβραίους 12: 28 Γι' αυτό, παραλαμβάνοντας μια ασάλευτη βασιλεία, ας κρατάμε τη χάρη, διαμέσου τής οποίας να λατρεύουμε ευάρεστα τον Θεό, με σεβασμό και ευλάβεια.