ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

Μάρκος 1: 14 Αφού παρέδωσαν τον Ιωάννη, ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού, και λέγοντας, ότι: Ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία τού Θεού πλησίασε· μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο.

Η μετάνοια, σαν ζωή του αμαρτωλού.

Η μετάνοια, σαν χαρά του ουρανού.

Η μετάνοια, σαν κλειδί της βασιλείας των ουρανών.

Η φύση του ανθρώπου είναι αμαρτωλή, δηλαδή παραβατική.

Αυτό το κατάφερε ο σατανάς, στον κήπο της Εδέμ, με την πτώση του ανθρώπου.

Κάθε άνθρωπος  (!) έχει συνειδητά παραβεί τις εντολές του Θεού και έτσι κάθε άνθρωπος (!) είναι υπόδικος στην μελλοντική κρίση και αιώνιο καταδίκη.

Μελετώντας τις Γραφές από την ζωή των Ισραηλιτών μέσα στην έρημο που ήταν και η πορεία των επί σαράντα χρόνια, από την σκλαβιά της Αιγύπτου μέχρι την είσοδο και την κατάκτηση της γης Χαναάν, της Παλαιστίνης.

 

Συνεχώς, ο λαός Ισραήλ, ήσαν γογγύζοντες και πειράζοντες τον Θεό με απιστία. 

Διαβάζουμε ένα περιστατικό, που συνέβη προς το τέλος της πορείας των. 

Πώς ο Θεός αντέδρασε σε μια ανταρσία των απέναντι στον Μωυσή: «Και ο Κύριος έστειλε προς τον λαό τα φίδια, τα φλογερά φίδια, και δάγκωναν τον λαό, και πολύς λαός από τον Ισραήλ πέθανε. Και αφού ο λαός ήρθε στον Μωυσή, είπαν: Αμαρτήσαμε, επειδή μιλήσαμε ενάντια στον Κύριο και ενάντια σε σένα· παρακάλεσε τον Κύριο να σηκώσει τα φίδια από μας. Και ο Μωυσής δεήθηκε για τον λαό».

Το ξαναγράφω: «είπαν: Αμαρτήσαμε, επειδή μιλήσαμε ενάντια στον Κύριο και ενάντια σε σένα»!

Τι έκανε ο Θεός;

Έλαβε υπόψη την μετάνοια των!

Και ο Θεός έδωσε τον τρόπο της σωτηρίας δια του Μωυσή, του δούλου Του: Ο τρόπος ήταν η άσκηση πίστης, με ένα βλέμμα σε ένα μεγάλο χάλκινο φίδι ψηλά, στο μέσο του στρατοπέδου.

Μας το περιγράφει ο Κύριος Ιησούς, μέσα από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη: «Και όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι μέσα στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός τού ανθρώπου· για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».

Και ο Κύριος Ιησούς συνέχισε, λέγοντας: «Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας ο οποίος πιστεύει σ' αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».

Η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ

Η αιώνια ζωή κατακτάται δια της μετανοίας.

Μάλιστα ο Θεός χαίρεται μαζί και όλος ο ουρανός όταν ένας αμαρτωλός μετανοεί. Το διαβάζουμε από τον Ευαγγελιστή Λουκά: «Σας λέω, κατά τον ίδιο τρόπο γίνεται χαρά μπροστά στους αγγέλους τού Θεού, για έναν αμαρτωλό που μετανοεί».

Ας δούμε την προσευχή του αμαρτωλού, που μετανοεί.

Διαβάζουμε σε πολλά σημεία, από τους Ψαλμούς του Δαβίδ, να λέγει:

 # Ελέησέ με, Κύριε, επειδή είμαι αδύνατος· γιάτρεψέ με, Κύριε, επειδή ταράχτηκαν τα κόκαλά μου.

# Κύριε, μη απομακρύνεις τους οικτιρμούς σου από μένα· το έλεός σου και η αλήθεια σου ας με προστατεύουν παντοτινά.

# Κύριε, ελέησέ με· γιάτρεψε την ψυχή μου, επειδή αμάρτησα σε σένα.

# Κύριε, ελέησέ με, και σήκωσέ με.

Και ο τελώνης στον ναό, δίπλα στον Φαρισαίο, έλεγε: «Θεέ μου, σκέπασε με έλεος εμένα τον αμαρτωλό».

Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ

Διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο: «Από τότε ο Ιησούς άρχισε να κηρύττει και να λέει: Μετανοείτε· επειδή, πλησίασε η βασιλεία των ουρανών».

Μάλιστα ο Ευαγγελιστής Μάρκος κατέγραψε ως εξής τα γεγονότα: «Αφού παρέδωσαν τον Ιωάννη, ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού, και λέγοντας, ότι: Ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία τού Θεού πλησίασε· μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο».

Κατόπιν, ο Κύριος Ιησούς κάλεσε τους δώδεκα μαθητές σαν αποστόλους και τους απέστειλε λέγοντας: «Και πηγαίνοντας, κηρύττετε, λέγοντας ότι: Πλησίασε η βασιλεία των ουρανών».

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ – Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

Ο Κύριος Ιησούς φρόντισε (!) να καθιερώσει τον πνευματικό σύμβουλο. Δηλαδή, τον άγιο πρεσβύτερο, ανάμεσα  στην εκκλησία.

Το βλέπουμε αρχικά, με τα λόγια του Κυρίου προς τον Πέτρο, προσωπικά: «Και εγώ, μάλιστα, σου λέω ότι: Εσύ είσαι ο Πέτρος, και επάνω σ' αυτή την πέτρα θα κτίσω την εκκλησία μου· και πύλες άδη δεν θα υπερισχύσουν εναντίον της. Και θα σου δώσω τα κλειδιά τής βασιλείας των ουρανών· και ό,τι αν δέσεις επάνω στη γη, θα είναι δεμένο στους ουρανούς· και ό,τι αν λύσεις επάνω στη γη, θα είναι λυμένο στους ουρανούς».

Κατόπιν ο Κύριος Ιησούς, έλεγε: «Σας διαβεβαιώνω: Όσα αν δέσετε επάνω στη γη, θα είναι δεμένα στον ουρανό· και όσα αν λύσετε επάνω στη γη, θα είναι λυμένα στον ουρανό».

Αυτός ο λόγος και η εξουσία (!) απευθύνεται προς τους αγίους πρεσβυτέρους.

Ακόμη, διαβάζουμε τα τελευταία λόγια του Κυρίου προς τους δώδεκα: «Αν τις αμαρτίες κάποιων συγχωρέσετε, είναι σ' αυτούς συγχωρεμένες· αν κάποιων τις κρατάτε, είναι κρατημένες».

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Διαβάζουμε κάτι που έκρινε ο απόστολος Παύλος, σαν άγιος πνευματικός δούλος του Θεού και αφορούσε τον πόρνο ανάμεσα στην εκκλησία της Κορίνθου: «Επειδή, εγώ, ως απών με το σώμα, παρών όμως με το πνεύμα, έκρινα ήδη, σαν να είμαι παρών, αυτόν που με τέτοιον τρόπο το έπραξε αυτό, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αφού συγκεντρωθείτε εσείς, και το δικό μου πνεύμα, μαζί με τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να παραδώσετε τον άνθρωπο αυτού τού είδους στον σατανά για όλεθρο της σάρκας, ώστε το πνεύμα του να σωθεί κατά την ημέρα τού Κυρίου Ιησού».

Το ξαναγράφω: «να παραδώσετε τον άνθρωπο αυτού τού είδους στον σατανά»!

Περίπου δύο χρόνια αργότερα, ο απόστολος Παύλος, γράφει στην δεύτερη επιστολή του: «Επειδή, αν και σας λύπησα με την επιστολή, δεν μετανοώ, αν και μετανοούσα· επειδή, βλέπω ότι εκείνη η επιστολή, αν και πρόσκαιρα, σας λύπησε. Τώρα χαίρομαι, όχι επειδή λυπηθήκατε, αλλ' ότι λυπηθήκατε προς μετάνοια· επειδή λυπηθήκατε κατά Θεόν, για να μη ζημιωθείτε από μας σε τίποτε. Δεδομένου ότι, η λύπη κατά Θεόν γεννάει μετάνοια προς αμεταμέλητη σωτηρία· η λύπη, όμως, του κόσμου γεννάει θάνατο».

Το ξαναγράφω: «αν και σας λύπησα με την επιστολή, δεν μετανοώ, αν και μετανοούσα»!

Και ο Παύλος, συνεχίζει: «Επειδή, να, το γεγονός αυτό, το ότι λυπηθήκατε κατά Θεόν, πόση σπουδή γέννησε σε σας! Αλλά απολογία, αλλά αγανάκτηση, αλλά φόβο, αλλά πόθο, αλλά ζήλο, αλλά εκδίκηση! Σε όλα αποδείξατε τον εαυτό σας ότι είστε καθαροί σε τούτο το πράγμα. Λοιπόν, αν και σας έγραψα, δεν το έκανα αυτό για εκείνον που αδίκησε ούτε για εκείνον που αδικήθηκε, αλλά για να φανερωθεί σε σας το ενδιαφέρον μας, που έχουμε για σας μπροστά στον Θεό».

Ο ρόλος του πνευματικού και αγίου πρεσβύτερου είναι να οδηγεί και να οικοδομεί το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.

Τι λέγει ο Παύλος προς τους Εφεσίους, στην επιστολή του; 

Διαβάζουμε: «για την τελειοποίηση των αγίων, για το έργο τής διακονίας, για την οικοδομή τού σώματος του Χριστού· μέχρις ότου όλοι ανεξαίρετα να φτάσουμε στην ενότητα της πίστης, και της επίγνωσης του Υιού τού Θεού, σε τέλειον άνδρα, σε μέτρο ηλικίας τού πληρώματος του Χριστού».

Τρία πράγματα:

1.       την τελειοποίηση των αγίων,

2.       για το έργο τής διακονίας,

3.       για την οικοδομή τού σώματος του Χριστού·

Η ευθύνη αυτού του έργου (!) ανατίθεται από τον Κύριο Ιησού Χριστό στους αγίους, ναι (!) αγίους πρεσβύτερους. Αμήν.

Ψαλμός 147: 3 Ο Κύριος γιατρεύει τους συντριμμένους στην καρδιά, και δένει τις πληγές τους.