ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΜΩ ΔΙΑ ΝΑ ΣΩΘΩ; ΜΕΡΟΣ Ι

Πράξεις 16: 31 Οι δε είπον· Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και θέλεις σωθή, συ και ο οίκός σου.

Ένα ερώτημα απλό, ουσιαστικό και επείγον! 

Το ερώτημα αυτό προκύπτει στον άνθρωπο όταν εννοήσει ότι έχει πλακωθεί από ένα βάρος μέσα στην ψυχή του και ζητά σωτηρία ή ελευθερία.

Είναι η ώρα του Θεού, που μέσα στην ψυχή του ο άνθρωπος αισθάνεται παγιδευμένος, δεν μπορεί με την ικανότητα του να ξεφύγει από μια κατάσταση αδιέξοδου και αναζητά έξωθεν βοήθεια. Ένα χέρι, όπως ο ναυαγός γνωρίζει ότι μόνον ένα χέρι, αυτό του ναυαγοσώστη, μπορεί να τον βοηθήσει.

Είναι η ώρα που η ψυχή διαμαρτύρεται, αφού πλέον η σκέψη και η εξυπνάδα δεν προσφέρει λύση και αναζητά τον πλάστη, τον δημιουργό, τον Θεό! Το ερώτημα «τι να κάμω δια να σωθώ;» αφορά τα πάντα: την ατομική, την οικογενειακή κατάσταση, ακόμη τις νόσους, τις ασθένειες, τα εισοδήματα, τα χρέη, την μοναξιά, τα πάθη, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και πολλά ακόμη.        

Είναι αλήθεια ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. Υπάρχει μια αλληλουχία που την αναφέρει ο Ιάκωβος: «Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβη, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον».

Δηλαδή έχουμε: (α) τις επιθυμίες που μας παρασύρουν και δελεάζουν, (β) η έντονη επιθυμία συλλαμβάνει την ιδέα, (γ) Η πονηρή ιδέα είναι αμαρτία και (δ) η εκτέλεση της αμαρτίας, ή της ανομίας γεννά την καταδίκη, δηλαδή τον θάνατο!

Ο θάνατος είναι η καταδίκη της αμαρτίας!

Σκεφτείτε έναν άνθρωπο με καταδίκη από διαπιστωμένες παρανομίες σε 70 χρόνια φυλακή! Πώς έγινε; Απλά χρωστούσε σε υπαλλήλους, στο δημόσιο, σε ταμεία και σε οργανισμούς πολλά χρήματα και όλα αυτά τον χρέωσαν με καταδίκες, σωρευτικά, 70 χρόνια φυλακή. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να σωθεί;

Ναι! Μπορεί, αν ζητήσει τον Ιησού Χριστό, δια του Ευαγγελίου. 

Διαβάζουμε στον Μάρκο: «Αφού δε παρεδόθη ο Ιωάννης, ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού και λέγων ότι επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον».

Η σωτηρία ενός τέτοιου ανθρώπου, είναι πολλαπλή:

Διότι (α) μπορεί να γλυτώσει την αυτοκτονία, (β) μπορεί να γλυτώσει την έκτιση των ποινών του στα δικαστήρια, (γ) μπορεί να γλυτώσει ένα βαρύ ή ελαφρό εγκεφαλικό, (δ) μπορεί να λάβει χαρά και αγαλλίαση από την μετάνοια του, (ε) μπορεί να γνωρίσει τον Χριστό από πλησίον σαν Σωτήρα και να τον ακολουθήσει στο υπόλοιπο χρόνο της ζωής του.

Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε τι εννοούσε ο Χριστός λέγοντας: «Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ' οι πάσχοντες· δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν».

Η αποστολή του Κυρίου Ιησού ήταν και είναι μ ο ν α δ ι κ ή !!

Διαβάζουμε στον Ματθαίο, πώς εθεωρείτο ο Κύριος Ιησούς στις ήμερες της επίγειας διακονίας Του: « Ήλθεν ο Υιός του ανθρώπου τρώγων και πίνων, και λέγουσιν· Ιδού, άνθρωπος φάγος και οινοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών. Και εδικαιώθη η σοφία από των τέκνων αυτής».

Γιατί ο Χριστός έγινε φίλος των τελωνών και των αμαρτωλών; Μήπως ήταν επαναστάτης κατά των Ρωμαίων; Μήπως ίδρυσε ένα κόμμα επαναστατικό; Ποιο ήταν το κέρδος;

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός εργαζόταν για την βασιλεία του Θεού και μόνον. Οι καλύτεροι υποψήφιοι ήσαν οι αμαρτωλοί! Διαβάζουμε στον Λουκά: «Σας λέγω ότι ούτω θέλει είσθαι χαρά εν τω ουρανώ διά ένα αμαρτωλόν μετανοούντα μάλλον παρά διά ενενήκοντα εννέα δικαίους, οίτινες δεν έχουσι χρείαν μετανοίας».

Οι δίκαιοι ήσαν οι Φαρισαίοι, οι Γραμματείς, οι Σαδδουκαίοι. Καμία ανάγκη για μετάνοια! Καμία ανάγκη για σωτηρία!  Καμία χαρά στον ουρανό! Όλα «ταχτοποιημένα» και η ζωή κυλάει όπως συνήθως, με πονηριά, με απάτη, με κομπίνες και αισχροκέρδεια!

Αυτό δεν είναι τα θέλημα του Θεού. Αντίθετα είναι η επιδίωξη του σατανά, του άρχοντα του σκότους και της εξουσίας του αέρα του παρόντος σύγχρονου πολιτισμού.

Κλείνοντας το πρώτο μέρος του άρθρου, διαβάζουμε από την Αποκάλυψη: «Και είδον άλλον άγγελον πετώμενον εις το μεσουράνημα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν, και έλεγε μετά φωνής μεγάλης· Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού, και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων». Αμήν.

Προς Γαλάτας 1: 8 Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα.