Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ!

Ιάκωβος 3: 13 Τις είναι μεταξύ σας σοφός και επιστήμων; ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας.

Ανθρώπινη σοφία είναι η δεξιότητα, η εμπειρία και η μεθοδική γνώση των επιστημών. Επίσης, είναι και η ενέργεια με γνώση και ορθή κρίση.

Πολλές φορές αναφερόμαστε στους σοφούς ή μεγάλους επιστήμονες με καμάρι, για αυτό που είπαν και συνέβαλαν στην πρόοδο της ανθρωπότητας.

Όμως ο Θεός έχει διαφορετική άποψη, όταν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την σοφία ώστε να απομακρυνθεί από τον πλάστη και δημιουργό του, μέσα στην αλαζονεία του.  Διαβάζουμε τι λέγει ο απόστολος Παύλος προς τους Ρωμαίους: «Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν ουδέ ευχαρίστησαν, αλλ' εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία· λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν, και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών».  

Ο άνθρωπος όταν δυναμώσει στο πνεύμα και στις επιστήμες, οφείλει να δοξάσει τον Θεόν δια τα μεγαλεία Του. Διαφορετικά, αυτό κρίνεται από τον Θεό ως ασέβεια και αδικία. Ας δούμε τον λόγο, γιατί; «Επειδή ό,τι δύναται να γνωρισθή περί Θεού είναι φανερόν εν αυτοίς, διότι ο Θεός εφανέρωσε τούτο προς αυτούς. Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα διά των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι».

Η δύναμη του πνεύματος και η επιστήμη, είναι ένα χάρισμα από τον Πατέρα τον ουράνιο. Η επιστήμη είναι η εξειδικευμένη και οργανωμένη γνώση, που αποκτάται μετά από ιδιαίτερη, κοπιώδη προσπάθεια. Άρα είναι δώρο, ένα επίκτητο χάρισμα εκ του Θεού. Σημαίνει ότι ο άνθρωπος το ζήτησε και το πήρε, όπως όλα τα μικρά παιδιά!

Όμως, το λυπηρό είναι ότι ο άνθρωπος κατόπιν, ξεχνά τον Θεό! Όπως, ακριβώς οι εννέα λεπροί Ιουδαίοι ξέχασαν να γυρίσουν στον Χριστό και να ευχαριστήσουν τον Θεό. Μόνον ένας (!) και μάλιστα Σαμαρείτης (αιρετικός),  επέστρεψε στον Χριστό για να δοξάσει τον Θεό ως όφειλε.

      

Το συμπέρασμα είναι ότι ο άνθρωπος δεν γνώρισε τον Θεό δια της σοφίας. Μάλλον ματαιώθηκε στους διαλογισμούς του πνεύματος του και σκοτίστηκε η καρδία του περισσότερο. Και ο Θεός, τι κάνει; Ας το δούμε από τις Γραφές.

# Βιβλίο Ιώβ: «Παραδίδει λάφυρον τους βουλευτάς και μωραίνει τους κριτάς».

# Βιβλίο Ιώβ: «Αφαιρεί τον λόγον των δεινών ρητόρων».

# Ησαΐας προφήτης: «ο ανατρέπων τους σοφούς και μωραίνων την επιστήμην αυτών».

Ο Θεός δεν είναι η επιστήμη, αλλά η επιστήμη είναι εκ του Θεού, ένα θείο δώρο προς βοήθεια της ανθρωπότητας. Πολλές ανακαλύψεις έγιναν από ανθρώπους είτε τυχαία, είτε μετά από επίπονη έρευνα ώστε να αποτελέσουν αρχές και αξιώματα για την πρόοδο και ειρήνη της ανθρωπότητας. 

Όμως, σήμερα τι βλέπουμε; Με στοιχεία του 2017, έχουμε:

• Η ποσότητα του πόσιμου νερού, μειώθηκε κατά 26%
• Η έκταση νεκρών ζωνών των ωκεανών, αυξήθηκε κατά 75%
• Οι εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου αυξήθηκαν σταθερά
• Μείωση στους αριθμούς των θηλαστικών, ερπετών, πουλιών, ψαριών κατά 30%

Άρα, η ανθρώπινη επιστήμη, η ανθρώπινη σοφία εάν δεν δοξάζει τον Θεό, είναι μια αλαζονεία, που καταστρέφει και γκρεμίζει τα πάντα γύρω από τον άνθρωπο. Διαβάζουμε στην επιστολή του Ιακώβου: «Η σοφία αύτη δεν είναι άνωθεν καταβαίνουσα, αλλ' είναι επίγειος, ζωώδης, δαιμονιώδης. Διότι όπου είναι φθόνος και φιλονεικία, εκεί ακαταστασία και παν αχρείον πράγμα.

Σήμερα, ο άνθρωπος ελευθέρα επιλέγει είτε να δοξάσει με το πνεύμα του τον Θεό για τα μεγαλεία Του και να του παραδώσει την καρδιά του με ευγνωμοσύνη, είτε να γίνει ένας δαιμόνιος, κερδοσκόπος και φιλόνικος άνθρωπος που θα καταστρέψει την ανθρωπότητα και το περιβάλλον. Στην πρώτη περίπτωση, το κέρδος είναι η αιώνια ζωή ενώ στην δεύτερη, το κέρδος είναι καθολική ζημιά, η λίμνη τους πυρός, κόλαση αιώνιος.       

1^η επιστολή προς Κορινθίους 1: 21 Διότι επειδή εν τη σοφία του Θεού ο κόσμος δεν εγνώρισε τον Θεόν διά της σοφίας, ηυδόκησεν ο Θεός διά της μωρίας του κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας.