ΕΞΥΠΝΟΣ Η ΣΥΝΕΤΟΣ; - ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

Ιερεμίας 8: 9 Οι σοφοί κατησχύνθησαν, επτοήθησαν και συνελήφθησαν, διότι απέρριψαν τον λόγον του Κυρίου· και ποία σοφία είναι εν αυτοίς;

Στο πρώτο μέρος, είδαμε τον ορισμό του έξυπνου ανθρώπου. Έξυπνος είναι ο ευφυής, ο εύστροφος, ο ιδιοφυής, αυτός που δρα καίρια και αποδοτικά και απολαμβάνει την εκτίμηση και τα βραβεία των ανθρώπων.  

Στο δεύτερο μέρος, είδαμε τον ορισμό του συνετού ανθρώπου. Ο άνθρωπος που λειτουργεί με φρόνηση και με γνώση, με τάξη από την χάρη του Θεού. Και η σύνεση, που αναφέρεται διεξοδικά στις Παροιμίες, είναι ο λόγος γνώσεως, το χάρισμα του Αγίου Πνεύματος που δίδεται δωρεάν στα αναγεννημένα παιδιά του Θεού.

Σήμερα, θα δούμε την επίδραση της σοφίας στον χαρακτήρα του πιστού ανθρώπου. Ο  λόγος σοφίας σαν το πρώτο από τα εννέα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, είναι η σοφία του Θεού που αποκτά ο άγιος άνθρωπος του Θεού, καθώς δίδει όλη την καρδιά του στο να εκζητά το πρόσωπο του Θεού, δια Πνεύματος Αγίου.

Πώς καταλαβαίνουμε την έλλειψη της σοφίας;         

 Ας δούμε τι λέγει ο αδελφόθεος Ιάκωβος, γράφοντας προς τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ; «Εάν όμως έχητε εν τη καρδία υμών φθόνον πικρόν και φιλονεικίαν, μη κατακαυχάσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας. Η σοφία αύτη δεν είναι άνωθεν καταβαίνουσα, αλλ' είναι επίγειος, ζωώδης, δαιμονιώδης».

Τα χαρακτηριστικά της ουράνιας σοφίας ή της σοφίας του Θεού, είναι όπως περιγράφει ο Ιάκωβος: «Η άνωθεν όμως σοφία πρώτον μεν είναι καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών, αμερόληπτος και ανυπόκριτος. Και ο καρπός της δικαιοσύνης σπείρεται εν ειρήνη υπό των ειρηνοποιών».

Άρα λοιπόν έχουμε μια περιγραφή των στόχων, όταν διακρίνουμε αν έχουμε σοφία Θεού

στην καρδιά μας.  

Όταν ο νεαρός βασιλιάς Σολομώντας ζήτησε από τον Θεό ένα μοναδικό αίτημα, την σοφία του Θεού, ώστε να κρίνει τον λαό του με δικαιοσύνη, ήρθε ο Θεός και απάντησε: «Και είπεν ο Θεός προς αυτόν, Επειδή εζήτησας το πράγμα τούτο, και δεν εζήτησας εις σεαυτόν πολυζωΐαν, και δεν εζήτησας εις σεαυτόν πλούτη, και δεν εζήτησας την ζωήν των εχθρών σου, αλλ' εζήτησας εις σεαυτόν σύνεσιν διά να εννοής κρίσιν, ιδού, έκαμα κατά τους λόγους σου· ιδού, έδωκα εις σε καρδίαν σοφήν και συνετήν, ώστε δεν εστάθη πρότερόν σου όμοιός σου, ουδέ μετά σε θέλει αναστηθή όμοιός σου».

Είναι ένα παράδειγμα «αίτησης και απάντησης» ενός αγίου ανθρώπου του Θεού. Ιδιαίτερα ο Θεός θέλει να ζητάμε την σοφία, όταν καταλαβαίνουμε την έλλειψη μας. Διαβάζουμε στον Ιάκωβο: «Εάν δε τις από σας ήναι ελλιπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως και μη ονειδίζοντος, και θέλει δοθή εις αυτόν».

Ο Θεός δίδει σήμερα λόγο σοφίας, δια Πνεύματος Αγίου. Αυτό το βλέπουμε στην ζωή μας και στο άμεσο περιβάλλον με τον διπλανό μας. Διαβάζουμε στις Παροιμίες: «Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής· και όστις κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός».

Επίσης στις Παροιμίες, διαβάζουμε: «Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου, ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί».

Εδώ φανερώνεται η ταυτόχρονη δράση και αποτελεσματικότητα της σοφίας και της γνώσης. Είναι δύο από τα εννέα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, που δρουν ώστε η βουλή μας να είναι ορθή, μετρημένη και σώφρων!

Δυστυχώς, ο σύγχρονος και «έξυπνος» άνθρωπος  ζει σε μια ματαιότητα σκότους και χάους! Ο άνθρωπος του Θεού, πλήρης Πνεύματος Αγίου, με λόγο σοφίας και γνώσεως δρα διαφορετικά. 

Διαβάζουμε στην επιστολή του αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους: «Λαλούμεν δε σοφίαν μεταξύ των τελείων, σοφίαν όμως ουχί του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου, των φθειρομένων· αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού μυστηριώδη, την αποκεκρυμμένην, την οποίαν προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών, την οποίαν ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου εγνώρισε· διότι αν ήθελον γνωρίσει, δεν ήθελον σταυρώσει τον Κύριον της δόξης».

Λίγο πιο κάτω ο απόστολος Παύλος, συνεχίζει: «Αλλ' ημείς δεν ελάβομεν το πνεύμα του κόσμου, αλλά το πνεύμα το εκ του Θεού, διά να γνωρίσωμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα εις ημάς. Τα οποία και λαλούμεν ουχί με διδακτούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με διδακτούς του Πνεύματος του Αγίου, συγκρίνοντες τα πνευματικά προς τα πνευματικά». Αμήν. 

Ρωμαίους 1: 21 Διότι γνωρίσαντες τον Θεόν, δεν εδόξασαν ως Θεόν ουδέ ευχαρίστησαν, αλλ' εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία· λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν,