ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΝΕΩΝ – ΜΕΡΟΣ ΙΙ

Παροιμίες 6: 6 Ύπαγε προς τον μύρμηκα, ω οκνηρέ· παρατήρησον τας οδούς αυτού και γίνου σοφός·

Στο σημείωμα μας χθες, είδαμε την ευθύνη σε ένα χωρισμό ή διαζύγιο που φέρουν ο άνδρας, η γυναίκα, οι γονείς και οι φίλοι.

Σήμερα θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με την ευθύνη του άνδρα. Διαβάζουμε στο βιβλίο της Γένεσης την εντολή του Θεού, που εδόθη από τα χείλη του Αδάμ, όταν του χάρισε βοηθό όμοιο με αυτόν την Εύα: «Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού· και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν». Τον λόγο αυτό έκραξε ο Αδάμ με ένθερμο αγάπη, καθώς κατάλαβε ότι η Εύα δημιουργήθηκε μέσα από την σάρκα του και την πλευρά του.

Αυτό που είπε και ήταν προφητικό: «θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα αυτού» δείχνει την δημιουργία μιας ανεξάρτητης οικογένειας με ευθύνη του άνδρα. Πράγματι η ζωή του Αδάμ και της Εύας στον Παράδεισο, κυλούσε πολύ όμορφη και καθαρή. Λίγο αργότερα η παράβαση στην εντολή του Θεού σχετικά με τον δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού, έφερε την κατάρα επάνω στον Αδάμ. Διαβάζουμε: «Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ' αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου· και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σέ· και θέλεις τρώγει τον χόρτον του αγρού· εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει».

Έκτοτε η ζωή του άνδρα ήταν η προστασία της οικογένειας με κόπο και μόχθο! Ο άνδρας όφειλε να εργάζεται σκληρά και αδιάκοπα ώστε να εξασφαλίζει τις καθημερινές ανάγκες.

Τι συμβαίνει σήμερα, στους άνδρες και χάνουν την εκτίμηση των γυναικών τους;

# Αναισθησία

Ονειρεύονται την ζωή στο σπίτι του μπαμπά και της μαμάς, όταν η υπερβολική αγάπη των λόγω αδυναμίας του γιου τους, κάλυπτε τις αδυναμίες του τέκνου των! Δεν εννοεί ο άνδρας ότι η περίοδος εκείνη της εξάρτησης από την μαμά ή τον μπαμπά, τελείωσε και ό τι απολάμβανε πλέον ανήκει στο παρελθόν. 

Ένα κακομαθημένο παιδί που γκρίνιαζε με το φαγητό, ήθελε το δικό του γεύμα, ήθελε καθαρά τα ρούχα του κάθε μέρα ανήκει στο παρελθόν. Από την νέα ζωή του παντρεμένου μόνον υποχρεώσεις αναμένονται, λόγω του ισχυρότερου φύλου. Ο άνδρας οφείλει να προστατεύει, να φέρει στο σπίτι το εισόδημα, να εργάζεται με ζήλο και όρεξη. Αδυναμίες της παιδικής ηλικίας ή της εφηβείας οφείλουν να εξαφανιστούν από την πρώτη ημέρα που ο νέος θα ζητήσει σε γάμο μια κοπέλα. 

Ο νέος οφείλει να γίνει άνδρας συνετός και σταθερός, ώστε κάθε λόγος του να είναι αρτυμένος με το άλας του λόγου του Θεού. Οφείλει να γνωρίζει την αδυναμία της γυναίκας και να μην προσδοκά κάποιο όφελος από το επάγγελμα της, τα σπίτια της (!) τις οικονομικές δυνάμεις της. Η αδυναμία της γυναίκας του δεν αφορά την σωματική αδυναμία αλλά την ψυχική κατασκευή της. Διαβάζουμε στην Γένεση, τι είπε στην Εύα ο Θεός: «Προς δε την γυναίκα είπε, Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα· και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει». Είναι η ψυχική κατασκευή της γυναίκας ώστε να επιθυμεί τον άνδρα της και να υπολογίζει σε αυτόν!

         

 # Οκνηρία

Διαβάζουμε στην Γραφή: «Έως πότε θέλεις κοιμάσθαι, οκνηρέ; πότε θέλεις σηκωθή εκ του ύπνου σου; Ολίγος ύπνος, ολίγος νυσταγμός, ολίγη συμπλοκή των χειρών εις τον ύπνον· Έπειτα η πτωχεία σου έρχεται ως ταχυδρόμος, και η ένδειά σου ως ανήρ ένοπλος».

Η οκνηρία συνοδεύει τον άνθρωπο από μικρό και διορθώνεται μόνον όταν ο άνθρωπος αποκτήσει σύνεση μέσα από το σπίτι του, το σχολείο του, ή την εκκλησία. Μια γυναίκα που θα παντρευτεί ένα άνδρα οκνηρό θα καταστρέψει την ζωή της γα πάντα και θα υποφέρει. Πώς μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει αν ο αρραβωνιαστικός είναι οκνηρός; Όταν της το φανερώσει ο Θεός μέσα από την προσευχή δια Πνεύματος Αγίου. 

Δείγματα της οκνηρίας είναι όταν η πιστή κοπέλα ρωτήσει τον ποιμένα για την γνώμη του σχετικά με το ζήτημα αυτό. Η φήμη ενός νέου που μεγάλωσε στην εκκλησία, για οκνηρία είναι φανερή στους πρεσβυτέρους! Από την άλλη, το φιλότιμο και η εργατικότητα του νέου είναι επίσης φανερή στους πρεσβυτέρους και μπορούν να μαρτυρήσουν για αυτό. Στις Παροιμίες διαβάζουμε: «Η ψυχή του οκνηρού επιθυμεί και δεν έχει· η δε ψυχή των επιμελών θέλει χορτασθή».  

Το ζήτημα δεν αφορά το επάγγελμα καθεαυτό αλλά την επιμέλεια του ανθρώπου και το φιλότιμο. Διαβάζουμε τι λέγει ο απόστολος Παύλος για τον εαυτό του, σχετικά με το φιλότιμο: «Διότι ενθυμείσθε, αδελφοί, τον κόπον ημών και τον μόχθον· επειδή νύκτα και ημέραν εργαζόμενοι, διά να μη επιβαρύνωμέν τινά εξ υμών, εκηρύξαμεν εις εσάς το ευαγγέλιον του Θεού».

# Άγνοια

Όταν ο νέος, που μεγάλωσε στην εκκλησία, έχει άγνοια των Γραφών έχει σίγουρα και άγνοια των καθηκόντων του! 

Διαβάζουμε στην 1^η επιστολή προς Κορινθίους: «Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός». Ο νέος με άγνοια των Γραφών, ομοιάζει με έναν αξιωματικό που αγνοεί τους στρατιωτικούς κανόνες και δεν μπορεί να αποκτήσει πρωτοβουλία, ποτέ! Αυτός ο λόχος ή το τάγμα, πρόκειται να χαθεί από έλλειψη ηγεσίας. 

Η άγνοια είναι φανερή πριν η κοπέλα ακόμη αρραβωνιαστεί ένα νέο! Ένας νέος με άγνοια των Γραφών είναι πολύ εύκολο να αναγνωριστεί. Από την άλλη πλευρά η γνώση, δηλαδή η σύνεση, πρέπει να είναι ισορροπημένη με σοφία, δηλαδή με φόβο και υπακοή στον Θεό. Αυτά είναι όλα φανερά, πριν η κοπέλα αποφασίσει ότι ο νέος, είναι αυτός που θα της χαρίσει μια επίγεια και χαρούμενη ζωή για τα επόμενα 60 χρόνια! Αμήν.      

Παροιμίες 30: 24 Τα τέσσαρα ταύτα είναι ελάχιστα επί της γης, είναι όμως σοφώτατα· οι μύρμηκες, οίτινες είναι λαός αδύνατος αλλ' εν τω θέρει ετοιμάζουσι την τροφήν αυτών· οι χοιρογρύλλιοι, οίτινες είναι λαός ανίσχυρος αλλά κάμνουσι τους οίκους αυτών επί βράχου· αι ακρίδες, αίτινες δεν έχουσι βασιλέα αλλ' εκβαίνουσι πάσαι ομού κατά τάγματα· ο ασκάλαβος, όστις βαστάζεται εν ταις χερσίν αυτού, και διατρίβει εν τοις παλατίοις των βασιλέων.