ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΝΕΩΝ – ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

Τίτος 2: 5 σώφρονες, καθαραί, οικοφύλακες, αγαθαί, ευπειθείς εις τους ιδίους αυτών άνδρας, διά να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.

Στο σημερινό άρθρο θα δούμε την ευθύνη της γυναίκας, στην διατήρηση του δεσμού του γάμου. 

Ο γάμος είναι δεσμός υπόσχεσης δύο ανθρώπων του άνδρα και της γυναίκας ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων κατά τον νόμο και το Σύνταγμα (άρθρο 21 παρ.1).   

Είναι αλήθεια και δεν ξεχνάμε αυτό που η σοφία του Σολομώντα έγραψε στον Εκκλησιαστή: «Ιδέ, τούτο εύρηκα, λέγει ο Εκκλησιαστής, εξετάζων εν προς εν, διά να εύρω τον λόγον· τον οποίον έτι η ψυχή μου εκζητεί αλλά δεν ευρίσκω· άνδρα ένα μεταξύ χιλίων εύρηκα· γυναίκα όμως μίαν μεταξύ πασών τούτων δεν εύρηκα».

Σήμερα, πολλοί ομολογούν ότι παρά την ευρεία μόρφωση των γυναικών στα Πανεπιστήμια, δυστυχώς, παραμένουν σπάνιες οι περιπτώσεις ευσεβών γυναικών, που είναι κατάλληλες για γάμο και δημιουργία οικογένειας με την αγάπη και την προσήλωση που είναι αναγκαίες. Ο λόγος σήμερα, είναι η ανάπτυξη του «Εγώ» και της λεγόμενης «καριέρας». Η δημιουργία οικογένειας με μια σύζυγο γκρινιάρα, ανυπότακτη και πονηρή που δεν φαίνεται από την αρχή, είναι αδύνατος και καταλήγει σε ένα διαζύγιο ή χωρισμό. 

Τι διαβάζουμε στον  Εκκλησιαστή: «Και εύρον ότι πικροτέρα είναι παρά θάνατον η γυνή, της οποίας η καρδία είναι παγίδες και δίκτυα και αι χείρες αυτής δεσμά· ο αρεστός ενώπιον του Θεού θέλει εκφύγει απ' αυτής· ο δε αμαρτωλός θέλει συλληφθή εν αυτή. Δύο πράγματα καταλαβαίνουμε: (α) Ο Θεός προστατεύει τον εκλεκτό νέο από την παγίδα μιας τέτοιας γυναίκας και (β) ο ασεβής νέος θα συλληφθεί στα δίκτυα αυτής της γυναίκας. 

Και όμως, ο Θεός έχει σχεδιάσει ένα ιδανικό γάμο ώστε το ζευγάρι να ζήσει χαρούμενο και ευτυχισμένο σε όλη την επίγειο ζωή των. Ο τρόπος και ο σχεδιασμός περιλαμβάνει τον αμοιβαίο σεβασμό των ρόλων που έχει αναθέσει ο ίδιος ο ουράνιος Πατέρας. Διαβάζουμε στις Παροιμίες: «Η ενάρετος γυνή είναι στέφανος εις τον άνδρα αυτής· η δε προξενούσα αισχύνην είναι ως σαπρία εις τα οστά αυτού». Επίσης διαβάζουμε: «Οίκος και πλούτη κληρονομούνται εκ των πατέρων· αλλ' η φρόνιμος γυνή παρά Κυρίου δίδεται». 

Τι χαρακτηρίζει μια ενάρετο ή φρόνιμο γυναίκα;

# Η ενάρετος γυναίκα

Η ενάρετος γυναίκα χαρακτηρίζεται από την πολυσχιδή ικανότητα και δραστηριότητα, μέσα στον οίκο της.  Διαβάζουμε: «Γυναίκα ενάρετον τις θέλει ευρεί; διότι η τοιαύτη είναι πολύ τιμιωτέρα υπέρ τους μαργαρίτας. Η καρδία του ανδρός αυτής θαρρεί επ' αυτήν, και δεν θέλει στερείσθαι αφθονίας. Θέλει φέρει εις αυτόν καλόν και ουχί κακόν, πάσας τας ημέρας της ζωής αυτής». Λίγο πιο κάτω, επίσης διαβάζουμε: «Ανοίγει το στόμα αυτής εν σοφία· και επί της γλώσσης αυτής είναι νόμος ευμενείας. Επαγρυπνεί εις την κυβέρνησιν του οίκου αυτής και άρτον οκνηρίας δεν τρώγει».

# Η φρόνιμος γυναίκα

Η φρόνιμος, είναι η συνετή γυναίκα που γνωρίζει πολύ καλά τον λόγο του Θεού και δεν μπορεί κανείς να την κλονίσει ή να την παρασύρει. Όταν υποτάσσεται στο σύζυγό της δεν το κάνει από αδυναμία αλλά από δύναμη Πνεύματος Αγίου, γνωρίζοντας ότι τα παιδιά δεν πρέπει να ακούν διαπληκτισμούς ή αμφισβητήσεις στο πρόσωπο του πατέρα. Μόνον έτσι η διακυβέρνηση του οίκου της μπορεί να είναι ομαλή και τα τέκνα της να έχουν επιτυχίες στα σχολεία των, στην συγγένεια, στην εκκλησία. Αυτά τα παιδιά μπορεί να έχουν μια αληθινή πρόοδο σαν προσωπικότητες, όχι μόνον σε σωματική διάπλαση αλλά και ψυχική και πνευματική. Αυτή είναι μια σπάνια γυναίκα για την οποία ο άνδρας προσεύχεται και αναμένει, καθώς διαβάζουμε: «Οίκος και πλούτη κληρονομούνται εκ των πατέρων· αλλ' η φρόνιμος γυνή παρά Κυρίου δίδεται».

Ερωτήματα που απασχολούν την ευσεβή γυναίκα, σήμερα;        

• Πόσα παιδιά θα κάνει;
• Θα εργαστεί το επάγγελμα της;
• Πότε θα αποκτήσουν το σπίτι, που χρειάζονται;
• Με ποιο τρόπο θα επικοινωνεί με τις φίλες της;

Όλα αυτά τα ερωτήματα καθώς και το μεγαλύτερο και πρώτο «η βασιλεία των ουρανών» απασχολούν την γυναικά που βρίσκει τις απαντήσεις στο ταμείο της, κοντά στον ουράνιο Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, δια Πνεύματος Αγίου. Αμήν.

 1^η επιστολή προς Τιμόθεο 2: 15 θέλει όμως σωθή διά της τεκνογονίας, εάν μείνωσιν εις την πίστιν και αγάπην και αγιασμόν μετά σωφροσύνης.