Ο ΘΕΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΟΝΤΙΝΑ ΑΓΑΠΑ.

Παροιμίες 5: 12 και λέγης, Πως εμίσησα την παιδείαν, και η καρδία μου κατεφρόνησε τους ελέγχους,

Ο άνθρωπος εκ φύσεως φοβάται τον έλεγχο! 

Ο λόγος είναι ότι θέλει να ζήσει ελεύθερος, όπως φαντάζεται. Ομοιάζει με τα μικρά παιδιά που τα θέλουν όλα δικά τους, ιδιαίτερα αν είναι  κακομαθημένα και μοσχαναθρεμμένα. 

Παρ΄όλα αυτά δεν γλυτώνει και από μικρός 5 ετών, μπαίνει στα βάσανα των υποχρεώσεων, έστω με γκρίνιες ή με υποσχέσεις.  Μεγαλώνει και τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο, αισθάνεται μια ανακούφιση ότι μεγάλωσε και περνά σε μεγαλύτερο σχολείο αλλά δεν γνωρίζει ότι ο έλεγχος γίνεται ακόμη πιο στενός αφού πλέον θα έχει απρόσωπους καθηγητές και όχι συναισθηματικούς δασκάλους. Τέλος, καταφέρνει να τελειώσει αυτό το γυμνάσιο 15 ετών, με κόπο και σκέπτεται πολλά από τις επιλογές του. 

Δύο πράγματα παίζουν ρόλο, εδώ: Οι ικανότητες και το φιλότιμο. Ας τα δούμε!

#1 Νέος με ικανότητες και φιλότιμο:

Είναι ο καλύτερος συνδυασμός και μακάριοι οι γονείς. Ο μόνος κίνδυνος είναι η υπερήφανια και ο εγωισμός που μπορεί να καταστρέψουν την ζωή του. 

#2 Νέος με ικανότητες, χωρίς φιλότιμο:

Είναι λυπηρό για αυτόν, για τους γονείς καθώς είναι επιτήδειος και καταφερτζής.  Στην ζωή του θα κάνει πολλές πονηράδες, θα βλάψει πολλούς και θα φάει χρήματα από πολλούς ανθρώπους. Ο Θεός να τον ελεήσει, διότι δεν γνωρίζει τι κάνει.  

#3 Νέος χωρίς ικανότητες, αλλά με φιλότιμο:

Μικρό τα κακό. Το φιλότιμο βοηθά την αδυναμία του νέου, καθώς βρίσκει χάρη μπροστά στους ανθρώπους και στον Θεό, ώστε να προχωρήσει στην ζωή του. Είναι σίγουρο ότι θα βρει τον Χριστό στον δρόμο του και την σωτηρία του. Ο μόνος κίνδυνος, είναι η πλάνη των ξένων διδασκαλιών, που αν δεν μείνει στον λόγο του Θεού, θα πλανηθεί από την αλήθεια.    

#4 Νέος χωρίς ικανότητες και χωρίς φιλότιμο:

Είναι λυπηρό για αυτόν, για τους γονείς και για την κοινωνία. Συνήθως καταλήγει στις φυλακές. Εκεί μπορεί ο Θεός να στείλει ένα δούλο Του και να ακούσει την αλήθεια.    

Αυτή είναι η ζωή του ανθρώπου. Και ο Θεός εργάζεται σε όλη αυτή την πορεία και εφευρίσκει μέσα  για την σωτηρία από την αιώνια απώλεια. Από την στιγμή που θα πραγματοποιηθεί η σχέση αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, αφού προγνωρίζει αυτόν και τον προορίζει σύμμορφο της εικόνας του Υιού αυτού, αρχίζει ο έλεγχος!

Τι είναι ο έλεγχος;

Πολύ απλά και μεταφορικά είναι ο πατρικός έλεγχος προς το τέκνο του, ώστε να μην είναι διαφορετικό από τις πατρικές οδηγίες. Όταν ο έφηβος αποκτά μια ελευθερία να κινείται μόνος του, με τους φίλους του και να επιστρέφει στο σπίτι ελεύθερα ελέγχεται από τον πατέρα και την μητέρα. Γνωρίζει ότι έχει δεσμευτεί ώστε να επιστρέψει την ακριβή ώρα, διαφορετικά θα υποστεί μια των ποινών (μάλωμα, επίπληξη, διαμαρτυρία, αγανάκτηση). Με τον ίδιο τρόπο ο Θεός ελέγχει τους μεγάλους που γνωρίζουν τον Χριστό σαν Σωτήρα και Κύριο.  

Ο Κύριος έχει πολλούς λόγους ώστε να μας ελέγξει. Ας δούμε αυτό με τους ένδεκα μαθητές: «Ύστερον εφάνη εις τους ένδεκα, ενώ εκάθηντο εις την τράπεζαν, και ωνείδισε την απιστίαν αυτών και σκληροκαρδίαν, διότι δεν επίστευσαν εις τους ιδόντας αυτόν αναστάντα».  Επίσης, μιλώντας με τον Νικόδημο τον έλεγξε: «Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Συ είσαι ο διδάσκαλος του Ισραήλ και ταύτα δεν εξεύρεις;».  

Στο βιβλίο του Ιώβ, διαβάζουμε: «Ιδού, μακάριος ο άνθρωπος, τον οποίον ελέγχει ο Θεός· διά τούτο μη καταφρόνει την παιδείαν του Παντοδυνάμου».  Ο μακαρισμός αναφέρεται στην ευλογία του ανθρώπου, όταν ο Θεός τον ελέγχει από κοντά και τον εκπαιδεύει.      

Στις Παροιμίες διαβάζουμε: «Επιστρέψατε προς τους ελέγχους μου· ιδού, εγώ θέλω εκχέει το πνεύμά μου εφ' υμάς, θέλω σας κάμει να νοήσητε τους λόγους μου». Το έργο του μαζί μας, ο Θεός το εκτελεί καθώς είμαστε κοντά του και δεν απομακρυνόμαστε από τους ελέγχους Του. Είμαστε πιστοί, δηλαδή πάντα δίπλα του. Όπως οι πιστοί δούλοι πάντα δίπλα στον κύριο τους. Τότε ο Θεός, δια Πνεύματος Αγίου δίδει εις ημάς νόηση και αντίληψη των μυστηρίων  του.  

Στον Ιερεμία λέγει ο Θεός: «Κράξον προς εμέ και θέλω σοι αποκριθή και σοι δείξει μεγάλα και απόκρυφα, τα οποία δεν γνωρίζεις».

 Στον Τιμόθεο, ο απόστολος Παύλος γράφει: «κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον, μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής».

Μα, γιατί;

Συνεχίζει ο Παύλος: «Διότι θέλει ελθεί καιρός ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν, και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή».

 Υπάρχει σωτηρία; Ναι!

«Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω· γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον». Αμήν.

Ματθαίος 18: 15 Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου·