ΛΑΛΕΙΤΕ ΚΡΙΣΙΝ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

 Ησαΐας 58: 6 Η νηστεία την οποίαν εγώ εξέλεξα, δεν είναι αύτη; το να λύης τους δεσμούς της κακίας, το να διαλύης τα βαρέα φορτία και το να αφίνης ελευθέρους τους καταδεδυναστευμένους και το να συντρίβης πάντα ζυγόν;

Όπως ο Κύριος Ιησούς δίδαξε, τρία πράγματα ήσαν και είναι τα σημαντικά στην θρησκευτική μας συνήθεια. 

Η κρίση, το έλεος και η πίστη.  Ειδικά για αυτούς που γνωρίζουν τον Θεό και έχουν λάβει την λύτρωση και την σωτηρία της ψυχής δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού. Αξίζει να τα δούμε αναλυτικά:

#1 Η Κρίση

Στον προφήτη Ζαχαρία επαναλαμβάνει ο Θεός ένα μήνυμα: «Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλετε κάμει· λαλείτε έκαστος την αλήθειαν προς τον πλησίον αυτού· αλήθειαν και κρίσιν ειρήνης κρίνετε εν ταις πύλαις σας». Αλήθεια και κρίση είναι το αποτύπωμα του δικαίου. Η Αλήθεια προέρχεται από το στερητικό –α και τη λέξη λήθη (λησμονιά). Ο άνθρωπος του Θεού δεν ξεχνά την φωνή του λόγου του Θεού. Γιαυτό και επαναλαμβάνει την μελέτη του Λόγου ξανά και ξανά και δεν σταματά μέχρι και τα βαθιά γεράματα, όπου τα μάτια δεν βοηθούν πλέον. Αλήθεια είναι ο λόγος του Θεού και «πας άνθρωπος ψεύτης», διότι είναι πονηρός. 

Η κρίση είναι η εκδίκαση μιας υπόθεσης, μιας κατάστασης, που ο πιστός καλείται να λάβει θέση. Η θέση βέβαια δεν είναι εύκολη υπόθεση αν δεν γνωρίζεις όλες τις παραμέτρους, τα πρόσωπα, και άλλα στοιχεία. Το καλύτερο που έχει να κάνει ο πιστός. είναι να πει: «Δεν έχω επαρκή στοιχεία και δεν έχω άποψη». Το επόμενο είναι να προσεύχεται ο Θεός να ελεήσει τον αμαρτωλό. Διαβάζουμε στον επιστολή του Ιωάννη: «Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν ουχί θανάσιμον, θέλει ζητήσει, και ο Θεός θέλει δώσει εις αυτόν ζωήν, εις τους αμαρτάνοντας ουχί θανασίμως». Αυτή είναι η στάση της αγάπης, των σπλάχνων, του δικαίου.   

        

#2 Το έλεος

Το έλεος είναι η αφθονία της συγχώρησης. Όπως το λάδι θεραπεύει, έτσι και η συγχώρηση θεραπεύει τις πληγές των καρδιών των ανθρώπων. Ο Ιάκωβος, στην επιστολή του γράφει: «διότι η κρίσις θέλει είσθαι ανίλεως εις τον όστις δεν έκαμεν έλεος· και το έλεος καυχάται κατά της κρίσεως». Η κρίση του Θεού είναι τελεσίδικη, ιδιαιτέρα όταν δεν υπάρξει μετάνοια. Ο Κύριος δίδαξε με την παραβολή των μυρίων ταλάντων, το σχετικό θέμα. Όταν κατέληξε ο εκβιαστής δούλος, κατηγορούμενος στον κύριο του, λέγει: «Τότε προσκαλέσας αυτόν ο κύριος αυτού, λέγει προς αυτόν· Δούλε πονηρέ, παν το χρέος εκείνο σοι αφήκα, επειδή με παρεκάλεσας· δεν έπρεπε και συ να ελεήσης τον σύνδουλόν σου, καθώς και εγώ σε ηλέησα;». Το έλεος που ζητά ο Θεός είναι η αφθονία της συγχώρησης προς κάθε άνθρωπο που έχουμε παράπονο. Τι λέγει ο Κύριος; «Και μη κρίνετε, και δεν θέλετε κριθή· μη καταδικάζετε, και δεν θέλετε καταδικασθή· συγχωρείτε, και θέλετε συγχωρηθή».

   

#3 Η πίστη

Οι απόστολοι, μετά την αναχώρηση από την Ιερουσαλήμ προς όλα τα έθνη έφεραν το μήνυμα: «Πίστευσον στον Κύριον Ιησού Χριστό και θέλεις σωθεί συ και ο οίκος σου». Έδιναν στους ανθρώπους μια ουράνια υπόσχεση την οποία θα κρατούσαν μέσα στην καρδιά των. Ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιο του γράφει: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον». 

Η πίστη είναι αυτό το στοιχείο, που ευαρεστεί στον Θεό και αναζητά στις καρδιές μας. Διαβάζουμε στην επιστολή προς Εβραίους: «χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύη ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν». 

Η πίστη είναι η απλή βεβαιότητα, η σιγουριά προς ένα γνωστό πρόσωπο, το πρόσωπο Του Ιησού Χριστού. Πριν γνωρίσουμε τον Χριστό πιστεύαμε ανθρώπους (τους φίλους), επιστήμονες (για να μας κάνουν καλά), ποδοσφαιριστές (χάναμε τον καιρό μας), ηθοποιούς (να δίνουμε την ψυχή μας) και άλλα. Όμως μετά την αναγέννηση μας, ένα πρόσωπο αξίζει και είναι μοναδικό. Το πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αμήν.  

Μιχαίας 6: 8 Αυτός σοι έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν και τι ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον και να αγαπάς έλεος και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;