ΟΙ ΠΤΩΧΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΔΕΕΙΣ.

 

Παροιμίες 30: 14 Υπάρχει γενεά, της οποίας οι οδόντες είναι ρομφαίαι και οι μυλόδοντες μάχαιραι, διά να κατατρώγωσι τους πτωχούς της γης και τους ενδεείς εκ μέσου των ανθρώπων.

Ο άνθρωπος του Θεού αγάπα τους πτωχούς και τους ενδεείς με διάκριση. 

Κάθε γενεά ανάλογα με τους κυβερνήτες και την δικαιοσύνη που αυτοί εκφράζουν, δημιουργεί μια στάθμιση του πλούτου και των αγαθών. Βέβαια ο άνθρωπος με την ελευθερία της βούλησης που είναι δώρο Θεού, μπορεί να δημιουργήσει πλούτο ή υπεραξία με την εργασία του και την ικανότητα του. Αυτό οφείλεται κυρίως στην επιμέλεια που δείχνει ο άνθρωπος σε αυτό που κάνει. Διαβάζουμε στις Παροιμίες:  "Η χειρ των επιμελών θέλει εξουσιάζει· οι δε οκνηροί θέλουσιν είσθαι υποτελείς".

Το χρήμα είναι το μέσον ανάγκης για την διαβίωση υπό τις κρατούσες συνθήκες κάθε γενεάς. Όσο περισσότερο ο άνθρωπος κατοίκησε σε πόλεις τόσο περισσότερο είχε την ανάγκη χρημάτων. Η στατιστική για την Ελλάδα αναφέρει ότι το 20% των πλουσιότερων Ελλήνων (με μέσο εισόδημα 36,800 €) έχει 6,6 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων Ελλήνων (εισόδημα 6,800 €). Το δε όριο διαβίωσης ανέρχεται σε εισόδημα ετήσιο 17,000 €. Το κατώφλι της ένδειας ορίστηκε στα 5,000 €.  Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα της ανισότητας που ζει η πατρίδα μας και επηρεάζουν την ψυχολογία όλων μας.

Όμως, ο λόγος του Θεού, η αλήθεια δίνει την αγαθότητα στον άνθρωπο ώστε να μην ξεχνάει τους πτωχούς. Ο άνθρωπος μπορεί να βρεθεί σε φτώχεια ξαφνικά από διάφορες αιτίες. Η θέση του ανθρώπου δεν είναι να κρίνει αλλά να διακρίνει αν μπορεί να βοηθήσει την ανάγκη κάποιου πλησίον του. Αυτό που μας κινεί είναι τα σπλάχνα του ελέους, η αγάπη. Και πράγματι είναι δώρο Θεού, όπως τα σπλάχνα της μάνας απέναντι στο παιδί που πονά, κλαίει και σπαράζει. Έτσι βλέπουμε, παρατηρούμε και βοηθάμε ο κάθε ένας ατομικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες.  Ο Κύριος μας το ονόμασε αυτό ελεημοσύνη. Μας δίδαξε να ελεούμε εκ των υπαρχόντων μας και όχι από αυτά που δεν έχουμε. Και πράγματι, βλέπουμε ότι πολλοί άνθρωποι λαβαίνουν βοήθεια από συνανθρώπους και μειώνεται ο πόνος της φτώχειας.

Τι λέγει ο λόγος του Θεού;

Διαβάζουμε: «Διότι η διακονία της υπηρεσίας ταύτης ουχί μόνον προσαναπληροί τας στερήσεις των αγίων, αλλά και περισσεύει διά πολλών ευχαριστιών προς τον Θεόν· επειδή δοκιμάζοντες την διακονίαν ταύτην δοξάζουσι τον Θεόν διά την υποταγήν της εις το ευαγγέλιον του Χριστού ομολογίας σας και διά την ελευθεριότητα της προς αυτούς και προς πάντας μεταδόσεως».

Ακόμη η πείνα, που συνέβη επί Κλαυδίου Καίσαρος, ήταν η αιτία ώστε οι αδελφοί από την Αντιόχεια να συγκεντρώσουν όλοι μαζί βοήθεια προς τους αδελφούς της Ιουδαίας και να την αποστείλουν με τον Παύλο και τον Βαρνάβα.

Σχετικά με τους πτωχούς διαβάζουμε στο ευαγγέλιο του Λουκά: «Και αυτός σηκώσας τους οφθαλμούς αυτού εις τους μαθητάς αυτού, έλεγε· Μακάριοι σεις οι πτωχοί, διότι υμετέρα είναι η βασιλεία του Θεού». Και επίσης στην επιστολή του Ιακώβου διαβάζουμε: «Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί, δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς του κόσμου τούτου πλουσίους εν πίστει και κληρονόμους της βασιλείας, την οποίαν υπεσχέθη προς τους αγαπώντας αυτόν;».

Οι πτωχοί μέσα στην εκκλησία του Χριστού είναι τιμώμενα πρόσωπα. Διότι διακρίνουμε στο πρόσωπο τους την πίστη προς τον Χριστό και την χάρη του Θεού επάνω τους. Είναι αδέλφια μας πνευματικά και δεν μπορούμε να μην σταθούμε στις ανάγκες των. Μοιραζόμαστε τα αγαθά που μας χαρίζει ο Θεός, με πολύ χαρά χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση.  

Ακόμη στην εκκλησία μέσα δεν υπάρχουν ενδεείς, άνθρωποι που να στερούνται των βασικών αγαθών.  Αυτό το συναντάμε έξω στον κόσμο, στον σύγχρονο άνθρωπο. Είναι η κατάντια της αμαρτίας που ο διάβολος πλανά τον άνθρωπο μέχρι να τον εξοντώσει. Δεν τον αφήνει να κοιτάξει ψηλά στον δημιουργό του και να ζητήσει ταπεινά βοήθεια. Κυριαρχείται από δαιμόνια, μέχρι ο Θεός να τον ελεήσει και να τον ελευθερώσει. Αμήν. 

Παροιμίες 31: 19 Βάλλει τας χείρας αυτής εις το αδράκτιον και κρατεί εν τη χειρί αυτής την ηλακάτην. Ανοίγει την χείρα αυτής εις τους πτωχούς και εκτείνει τας χείρας αυτής προς τους ενδεείς.