TΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Λουκάς 10: 1 Μετά δε ταύτα διώρισεν ο Κύριος και άλλους εβδομήκοντα, και απέστειλεν αυτούς ανά δύο έμπροσθεν αυτού εις πάσαν πόλιν και τόπον, όπου έμελλεν αυτός να υπάγη.

Το έργο του Θεού γίνεται με εκπλήξεις. 

Στις αποστολικές ημέρες  το Πνεύμα το Άγιο κινώντας τους δούλους του Θεού, εργαζόταν με σημεία μεγάλα και τεράστια ανάμεσα στον λαό. Βλέπουμε το πρώτο σημείο όταν την ημέρα της πεντηκοστής έλαβαν 120 μαθητές την δωρεά του Θεού και στην συνέχεια μέσα σε μια ημέρα, η εκκλησία που δημιουργήθηκε έφτασε τις 3,000 ψυχές και άνω. Κατόπιν σε λίγες ήμερες, ο αριθμός έφτασε τις 10,000 ψυχές, ενώ δεν σταμάτησε να αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών στην Ιερουσαλήμ και πολύ πλήθος ιερέων υπάκουαν στην πίστη του Ιησού.  

Μετά δε τον φόνο του Στεφάνου ξέσπασε διωγμός μέγας κατά της εκκλησίας και πάντες διεσπάρησαν εις τους τόπους  της Ιουδαίας και της Σαμάρειας, πλην των Αποστόλων.  Έτσι το έργο του Θεού πήρε φωτιά και εξαπλώθηκε. 

Την ημέρα της Πεντηκοστής ήσαν προσκυνητές από πολλά μέρη. Διαβάζουμε: «Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίτες, οι κάτοικοι επίσης της Μεσοποταμίας, της Ιουδαίας και της Καππαδοκίας, του Πόντου και της Ασίας, κι ακόμα της Φρυγίας και της Παμφυλίας, της Αιγύπτου και των περιοχών της Λιβύης προς την πλευρά της Κυρήνης, και οι Ρωμαίοι που έχουν εγκατασταθεί εδώ, οι Ιουδαίοι, καθώς και οι προσήλυτοι, Κρήτες και Άραβες τους ακούμε να μιλούν στις γλώσσες μας για τα μεγαλεία του Θεού!». 

Με άλλα λόγια, Ιουδαίοι που έφτασαν στα Ιεροσόλυμα, άκουσαν τον λόγο του Θεού από τον απόστολο Πέτρο, πίστευσαν, μετανόησαν και βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού επέστρεψαν στα μέρη των  ομολογώντας το όνομα του Ιησού. Ένας λόγος που οι απόστολοι απουσίαζαν από την Ιερουσαλήμ συνεχώς, ήταν ότι περιέρχονταν τα μέρη ιδιαίτερα της Ανατολής στηρίζοντας τις  ψυχές και διδάσκοντας τον λόγο του Θεού και βαπτίζοντας στο όνομα του Ιησού. 

Στην συνεχεία στα αποστολικά ταξίδια του Παύλου, πρώην Σαύλου, το έργο του Θεού αναπτύχτηκε προς την δύση και έφτασε μέχρι την Ρώμη.  Η ανάπτυξη του έργου του Θεού έκαμε τους δούλους του Θεού όλο και πιο αναγκαίους. Διαβάζουμε: «Έλεγε λοιπόν προς αυτούς· Ο μεν θερισμός είναι πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον Κύριον του θερισμού να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού». Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των εργατών; Ας δούμε μερικά:

Τα όπλα τους:

Τα όπλα της δικαιοσύνης. Διαβάζουμε: «εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού, διά των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών». Είναι ο υγιής λόγος του Θεού που κατοικεί μέσα μας με γνώση και σύνεση καθώς και η δύναμη του Αγίου Πνεύματος, όταν πληρούμεθα και οδηγούμεθα υπό του Πνεύματος του Αγίου».

Ο χαρακτήρας τους:

Διδαχή μετά πραότητας. Διαβάζουμε:  «ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος, διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την αλήθειαν, και να ανανήψωσιν από της παγίδος του διαβόλου, υπό του οποίου είναι πεπαγιδευμένοι εις το θέλημα εκείνου».

Η διακονία τους:

Πρέσβεις Χριστού. Διαβάζουμε:  «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι' ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν». 

Όταν ο απόστολος Παύλος αποχαιρετούσε όλους τους επισκόπους και δούλους του Θεού στην Μίλητο, έλεγε: «Σεις εξεύρετε, από της πρώτης ημέρας αφ' ης επάτησα εις την Ασίαν, πως επέρασα μεθ' υμών όλον τον χρόνον, δουλεύων τον Κύριον μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και μετά πολλών δακρύων και πειρασμών, οίτινες μοι συνέβησαν εν ταις επιβουλαίς των Ιουδαίων, ότι δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς και να σας διδάξω δημοσία και κατ' οίκους, διαμαρτυρόμενος προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν».

Λίγο πιο κάτω διαβάζουμε: «Και τώρα, αδελφοί, σας αφιερόνω εις τον Θεόν και εις τον λόγον της χάριτος αυτού, όστις δύναται να εποικοδομήση και να δώση εις εσάς κληρονομίαν μεταξύ πάντων των ηγιασμένων. Αργύριον ή χρυσίον ή ιμάτιον ουδενός επεθύμησα· σεις δε αυτοί εξεύρετε ότι εις τας χρείας μου και εις τους όντας μετ' εμού αι χείρες αύται υπηρέτησαν. Κατά πάντα υπέδειξα εις εσάς ότι ούτω κοπιάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε· Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη».

Διακρίνουμε και επισημαίνουμε:

(α) δουλεύων τον Κύριον μετά πάσης ταπεινοφροσύνης.

(β) μετά πολλών δακρύων και πειρασμών.

(γ) ότι δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων.

(δ) διαμαρτυρόμενος προς Ιουδαίους τε και Έλληνας την εις τον Θεόν μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

(ε) Αργύριον ή χρυσίον ή ιμάτιον ουδενός επεθύμησα.

(στ) Εις τας χρείας μου και εις τους όντας μετ' εμού αι χείρες αύται υπηρέτησαν.

    

Αμήν. 

Λουκάς 10: 17 Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες· Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσονται εις ημάς εν τω ονόματί σου.