Ο ΚΡΥΠΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ: ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ!

Ματθαίος 11: 29 Άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς και μάθετε απ' εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών·

Ο άνθρωπος σαν πνευματική οντότητα διακρίνεται από τον πνεύμα του, αλλά η καρδιά του είναι μόνον στον Θεό φανερή, τι κρύβει. 

Ο σύγχρονος άνθρωπος, ο κόσμος, δεν δίνει σημασία στην καρδιά αλλά στο πνεύμα. Εξετάζει την μόρφωση, τα πτυχία, την ικανότητα επικοινωνίας, τις δεξιότητες και άλλα. Αυτή η μονομερής εξέταση των ανθρώπων κάνει την αποτυχία μια καθημερινή διαδικασία. Οι άνθρωποι γίνονται παραβάτες συνθηκών για αυτό ακριβώς το λόγο. Λειτουργούν μονομερώς, μόνον με το πνεύμα και αδιαφορούν για την καρδιά. Τελευταία η επιστήμη της ψυχολογίας έχει ανακαλύψει την ενσυναίσθηση, δηλαδή την συναισθηματική νοημοσύνη.

Το έργο του Θεού επάνω στην άνθρωπο αρχίζει με την αναγέννηση.  Αλλάζει την φύση της καρδιάς μας τοποθετώντας μέσα σε αυτήν το καρπό του Αγίου Πνεύματος, δια του Λόγου της αληθείας.  Διαβάζουμε στους Γαλάτες: «Ο δε καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια· κατά των τοιούτων δεν υπάρχει νόμος».  Αρχίζει έτσι να δημιουργείται ο κρυπτός άνθρωπος που είναι πολύτιμος για τον Θεό. 

Κρυπτός άνθρωπος ονομάζεται διότι δεν φαίνεται ούτε κάνει εντύπωση. Παράδειγμα, ο Ιησούς Χριστός, δεν έκανε εντύπωση στην εμφάνιση ούτε επεδίωξε ποτέ κάτι τέτοιο. Όμως η δύναμη του και οι αρετές του ήσαν μέσα στην καρδιά του καθώς ήταν πλήρης Πνεύματος Αγίου και σε άμεση επαφή με τον Πατέρα Θεό.

Η ισορροπία στον άνθρωπο έρχεται μόνον όταν η καρδιά και το πνεύμα λειτουργούν ομόρροπα. Διαφορετικά ο άνθρωπος βρίσκεται σε διαρκή εσωτερική πάλη. Διαβάζουμε στην επιστολή προς Ρωμαίους: «Τώρα δε δεν πράττω πλέον τούτο εγώ, αλλ' η αμαρτία η κατοικούσα εν εμοί. Διότι εξεύρω ότι δεν κατοικεί εν εμοί, τουτέστιν εν τη σαρκί μου, αγαθόν· επειδή το θέλειν πάρεστιν εις εμέ, το πράττειν όμως το καλόν δεν ευρίσκω». Πράγματι, ο απόστολος Παύλος ελευθερώθηκε μόνο μετά από την επαφή του με τον Ιησού, στο δρόμο προς την Δαμασκό: «Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου».

Με αυτό τον τρόπο, καταλαβαίνουμε γιατί η έμφαση του Θεού είναι στον αγιασμό της ψυχής που είναι μια διαδικασία ή ένα δρόμος, ή ένα μονοπάτι στενό που εθελοντικά με σπουδή μπορούμε να διαβούμε. Γράφει σχετικά ο απόστολος Πέτρος: «Και δι' αυτό δε τούτο καταβαλόντες πάσαν σπουδήν, προσθέσατε εις την πίστιν σας την αρετήν, εις δε την αρετήν την γνώσιν, εις δε την γνώσιν την εγκράτειαν, εις δε την εγκράτειαν την υπομονήν, εις δε την υπομονήν την ευσέβειαν, εις δε την ευσέβειαν την φιλαδελφίαν, εις δε την φιλαδελφίαν την αγάπην». 

Ο αγιασμός είναι μια διαδικασία όχι αυτόματη αλλά εθελοντική που στηρίζεται στην γεύση και την γνώση του Θεού, δια του Ιησού Χριστού εν Πνεύματι Αγίω. Όταν πληρούμεθα Πνεύματος Αγίου ακριβώς τότε μας ξεχειλίζει η δύναμη του Υψίστου και γίνεται το έργο του Θεού. Διαφορετικά ο άνθρωπος αδυνατεί σε δύναμη (της καρδιάς) και ισχύ (του πνεύματος) από μόνος του. Μόνον δια Πνεύματος Αγίου μπορεί να προχωρήσει ο άνθρωπος του Θεού και να βρει χάρη στα μάτια του Θεού. Με τον ίδιο τρόπο όλοι οι Άγιοι (νέφος αγίων) έλαβαν μαρτυρία ενώπιον του Θεού, τους οποίους εμείς μιμούμαστε  σήμερα.

Γιατί ο Θεός βλέπει πολύτιμο τον εσωτερικό άνθρωπο;  

Διότι μέσα εκεί κτίζει ο Θεός το οικοδόμημα του χαρακτήρα του φρονήματος του Ιησού Χριστού. Όταν κάποια ημέρα ακούσουμε από το στόμα του Κυρίου μας το «Εύγε δούλε αγαθέ και πιστέ», αυτό θα αναφέρεται καθαρά στην συμπεριφορά μας σαν ταπεινοί δούλοι Χριστού. Αυτό είναι που θα επιβραβευτεί όταν κάνουμε πάντα ότι, χρωστούμε να κάνουμε.  Αμήν. 

Ματθαίος 9: 17 Ουδέ βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς· ει δε μη, σχίζονται οι ασκοί, και ο οίνος εκχέεται και οι ασκοί φθείρονται· αλλά βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς νέους, και αμφότερα διατηρούνται.