ΜΗ ΦΟΒΟΥ ΜΙΚΡΟ ΠΟΙΜΝΙΟ!

Γένεσις 26: 24 Και εφάνη εις αυτόν ο Κύριος την νύκτα εκείνην, και είπεν, Εγώ είμαι ο Θεός Αβραάμ του πατρός σου· μη φοβού, διότι εγώ είμαι μετά σου, και θέλω σε ευλογήσει και θέλω πληθύνει το σπέρμα σου, διά Αβραάμ τον δούλον μου.

Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής. 

Συνήθως ο κίνδυνος αφορά μια νόσο ή μια ασθένεια. Ποια είναι η διαφορά; Η νόσος είναι αντιληπτή και μετρήσιμη από εξετάσεις, ενώ η ασθένεια είναι εξαιρετικά ατομική και προσωπική και αφορά όλο τον οργανισμό. Ακόμη, η απειλή μπορεί να αφορά μια ψυχική διαταραχή, μια συγκυρία αρνητικών πραγμάτων που φέρνουν την καρδιά μας σε φόβο, διαταραχή και κοντά σε λήψη λάθος αποφάσεων.

Ο Αβραάμ πριν ακόμη γεννήσει τον Ισαάκ βρέθηκε μόνος χωρίς τον ανιψιό του, τον Λώτ , που αναχώρησε για τα Σόδομα και Γόμορρα, αλλά και βρέθηκε σε πόλεμο εναντίον τεσσάρων βασιλέων για να ελευθερώσει τον ανιψιό του Λώτ, αιχμάλωτο μαζί με όλη την οικογένεια του. Στο πόλεμο αυτό, ελευθέρωσε και επανέφερε τον Λώτ και όλη την οικογένεια του. Όμως ο φόβος κυριάρχησε μέσα στα συναισθήματα του. Και τον επισκέφτηκε ο Θεός σε όραμα τον Αβραάμ, ξύπνιο και του μίλησε: «Μη φοβού, Αβραμ· εγώ είμαι ο υπερασπιστής σου, ο μισθός σου θέλει είσθαι πολύς σφόδρα».

Ο απόστολος Παύλος ενώ βρισκόταν στην Κόρινθο με τους συνεργάτες του τον Σίλα και τον Τιμόθεο, διαμαρτυρόταν προς τους Ιουδαίους ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός. Και εκείνοι εναντιούντο και βλαστημούσαν και ο Παύλος αναχωρών από την συναγωγή βρήκε το σπίτι του Ιούστου. Εκεί έμεινε ένα και μισό χρόνια και πολλοί των Κορινθίων πίστευαν και βαπτίζονταν. Όμως, ο φόβος κυριαρχούσε στην καρδιά του Παύλου για ότι άλλο, θα επακολουθούσε. Και ο Κύριος μίλησε την νύκτα προς τον Παύλο, ξύπνιο: «Μη φοβού, αλλά ομίλει και μη σιωπήσης, διότι εγώ είμαι μετά σου, και ουδείς θέλει επιβάλει χείρα επί σε διά να σε κακοποιήση, διότι έχω λαόν πολύν εν τη πόλει ταύτη».

 Στην Αποκάλυψη, ο Κύριος Ιησούς στέλνει μήνυμα προς τον ποιμένα της εκκλησίας των Σμυρναίων και προλαβαίνει να ησυχάσει τον δούλο Του: «Μη φοβού μηδέν εκ των όσα μέλλεις να πάθης. Ιδού, ο διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν διά να δοκιμασθήτε, και θέλετε έχει θλίψιν δέκα ημερών». Ακόμη ο Κύριος Ιησούς στέλνει μήνυμα στον ποιμένα της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας και αποκαλύπτει τον μέγα πειρασμό ή την παγίδα που θα έλθει επάνω στους κατοίκους της γης:  «Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης».

Ο Κύριος είναι πάντα δίπλα μας, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, που μας αγάπησε και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα Του. Απευθύνεται προς το μικρό ποίμνιο του και επιβλέπει τους φόβους και τις ανησυχίες σαν ένας καλός ψυχολόγος. Ο φόβος είναι ένα σύνδρομο της αδυναμίας της θέσης του ανθρώπου. Αυτός ο φόβος κυριαρχεί όταν ο άνθρωπος βλέπει τον κόσμο, το σύγχρονο πολιτισμό, με δέος. Νομίζει ότι ο κόσμος είναι ασφαλής με την πονηριά του και την άνεση ή αδιαφορία που παρουσιάζει προς τα έξω. Αρχίζει τις σκέψεις  και συλλογίζεται: «Ιδού, ούτοι είναι ασεβείς και ευτυχούσι διαπαντός· αυξάνουσι τα πλούτη αυτών.  Άρα, ματαίως εκαθάρισα την καρδίαν μου και ένιψα εν αθωότητι τας χείρας μου. Διότι εμαστιγώθην όλην την ημέραν και ετιμωρήθην πάσαν αυγήν». Και ο Θεός, μας αφήνει να σκεφτούμε καλύτερα μόνοι, στο ταμείο μας: «Και εστοχάσθην να εννοήσω τούτο, πλην μ' εφάνη δύσκολον· εωσού εισελθών εις το αγιαστήριον του Θεού, ενόησα τα τέλη αυτών». 

Στην αδυναμία μας λοιπόν ο Κύριος Ιησούς είναι δίπλα μας. Πάντα δίπλα μας. Παρατηρεί, σαν ένας καλός δάσκαλος που θέλει να διδάξει βιωματικά, τα παιδιά της τάξης. Διαφορετικά δεν θα μάθουν! Βιωματικά σημαίνει προσωπική εμπειρία που συγκινεί καθώς και τη γνώση που αυτή παρέχει (βιωματική γνώση). Δεν ξεχνάμε ότι ο «Δάσκαλος» είναι ο Ιησούς, και ο «Καθηγητής» είναι ο Ιησούς. Ο καλύτερος δάσκαλος, που οδηγεί και τρέφει τα θηλάζοντα και ο καλύτερος καθηγητής, που δίδει την γνώση σε ανώτερη πνευματική βαθμίδα. Αμήν.      

Δανιήλ 10: 12 Και είπε προς εμέ, Μη φοβού, Δανιήλ· διότι από της πρώτης ημέρας, καθ' ην έδωκας την καρδίαν σου εις το να εννοής και κακουχήσαι ενώπιον του Θεού σου, εισηκούσθησαν οι λόγοι σου και εγώ ήλθον εις τους λόγους σου.