ΟΝΟΜΑ, ΤΟ ΥΠΕΡ ΠΑΝ ΟΝΟΜΑ!

 Πράξεις των Αποστόλων 3: 16 Και διά της εις το όνομα αυτού πίστεως τούτον, τον οποίον θεωρείτε και γνωρίζετε, το όνομα αυτού εστερέωσε, και η πίστις η δι' αυτού έδωκεν εις αυτόν την τελείαν ταύτην υγείαν ενώπιον πάντων υμών.

Η αγάπη του Θεού βρήκε την λύση στο ζήτημα της αμαρτίας και του θανάτου. 

Επειδή όλοι παραβήκαμε τις εντολές του Θεού και στερούμεθα των ευλογιών του, δικαίως. Όπως ακριβώς το έζησε ο Αδάμ και η Εύα, που έχασαν την ευλογία του παραδείσου της Εδέμ. Η δικαιοσύνη του Θεού δεν δύναται να δεχθεί την αμαρτία και την παράβαση. Έκτοτε, ήρθε ο θάνατος και ο άνθρωπος έγινε υπόδικος. Ήρθε η φυσική φθορά ως αποτέλεσμα της αμαρτίας και ενώ οι άνθρωποι ζούσαν για χίλια χρόνια έως το 5,000 π.Χ που ήρθε ο κατακλυσμός του Νώε, κατόπιν ο άνθρωπος σταδιακά δεν ξεπερνούσε τα 120 έτη ζωής κατά τον λόγο του Κυρίου (Γενεσ. 6: 3).

Ο τρόπος που η δικαιοσύνη του Θεού ικανοποιήθηκε ήταν η θυσία του αμνού. Στην παλαιά Διαθήκη ήταν τα ζώα, ενώ στην καινή Διαθήκη εδόθη σε μας ο Υιός του ο μονογενής. Η αξία του γεγονότος είναι μεγάλη καθώς ο Ιησούς δεν ήλθε στην γη ως άγγελος ή πνεύμα, αλλά ως υιός ανθρώπου και υιός του Θεού. Στην διάρκεια της ζωής του έως τα τριάντα, ήταν σε υποταγή απέναντι στην οικογένεια του και τους νόμους του Μωυσή. Όταν ανέλαβε την διακονία του Πατέρα ώστε να φέρει την λύτρωση στον λαό δοκιμάστηκε σκληρά. Η δοκιμασία ήταν η ταπείνωση. Η κένωση από την δόξα του ουρανού και η ανάληψη μορφής δούλου όμοιου με τους ανθρώπους επάνω στην γη.  Τρία και μισό χρόνια περίπου, ήταν σε αμφισβήτηση υπό των ιερέων και των γραμματέων και ο αγώνας του φαινόταν ότι χάνεται, όταν στο συνέδριο των αρχιερέων καταδικάστηκε και κατέληξε με ένα καταραμένο σταυρικό θάνατο. Όμως η δοκιμασία της ταπείνωσης για τον Θεό είχε αξία, καθώς ο Ιησούς δεν εγκατέλειψε αλλά με κραυγές δυνατές και δεήσεις και ικεσίες προς τον Πατέρα εισακούσθηκε δια την ευλάβεια αυτού. Ήταν αποδεδειγμένα ο Σωτήρας του κόσμου. Ο αμνός, ο αποσταλείς από τον Θεό για να σηκώσει την αμαρτία και την καταδίκη του υπόδικου ανθρώπου. Και ονομάστηκε από τον Θεό ο Αρχιερέας κατά νέα τάξη, την τάξη Μελχισεδέκ, δηλαδή χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα, χωρίς γενεά ιερέων αλλά αφομοιωμένος με τον Υιό του Θεού, ως Μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων.

Δικαιωματικά ο Ιησούς απέκτησε όνομα, το υπέρ παν όνομα. Όνομα με κάθε εξουσία εις τον ουρανό και επί της γης. Με αυτή την εξουσία ο Κύριος κάλεσε τους δώδεκα αποστόλους και τους παρέδωσε την εξουσία επάνω στα πονηρά πνεύματα και να θεραπεύουν τους ασθενείς και να κηρύττουν το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών. Σήμερα, μετά από 2,000 χρόνια ο Ιησούς παραμένει ο Μεσίτης. Το πρόσωπο που κοιτάζουμε για σωτηρία και φωνάζουμε το όνομα Του: «Ιησού μου σώσε με τον αμαρτωλό». Ακόμη, φωνάζουμε: «Ιησού θεράπευσε με, γιατί πονάω». Είναι αλήθεια, όπως ο απόστολος Πέτρος φώναξε στους Ιουδαίους:  «διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, διά του οποίου πρέπει να σωθώμεν». Ένα όνομα σήμερα σώζει από κάθε ανάγκη και δεν ντροπιάζει, ούτε σκανδαλίζει.

 Όταν κάποιοι μαθητές σκανδαλίστηκαν με τα λόγια του Ιησού, τα απόλυτα, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν και απεχώρησαν. Τότε στράφηκε ο Ιησούς στους δώδεκα και είπε: «Μήπως και σεις θέλετε να υπάγετε;». Αποκρίθηκε ο Πέτρος και είπε: «Κύριε σε ποιόν θα πάμε; Συ λόγους ζωής αιωνίου έχεις και εμείς πιστεύσαμε και γνωρίσαμε ότι Συ είσαι ο Υιός του ζωντανού Θεού». Αμήν.    

Επιστολή 1^η προς Τιμόθεο 1: 15 Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον διά να σώση τους αμαρτωλούς, των οποίων πρώτος είμαι εγώ·