ΕΚΠΕΜΠΕΙ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ! ΤΙ ΕΙΝΑΙ;

Γέννεση 39: 4 Και εύρηκεν ο Ιωσήφ χάριν έμπροσθεν αυτού και υπηρέτει αυτόν· και κατέστησεν αυτόν επιστάτην επί του οίκου αυτού· και πάντα όσα είχε, παρέδωκεν εις τας χείρας αυτού.

Σήμερα, ακούμε την έκφραση: «εκπέμπει θετική ενέργεια!»  

Εμείς καταλαβαίνουμε ότι είναι «ο άνθρωπος του Θεού» και η χάρη του Θεού, που είναι φανερή. Ο Κύριος Ιησούς δίδαξε την προσευχή του ταμείου: «Συ όμως, όταν προσεύχησαι, είσελθε εις το ταμείον σου, και κλείσας την θύραν σου προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ». Αυτή η φανερή ευλογία του Θεού, είναι η θετική ενέργεια που βλέπουν οι άνθρωποι. Μέσα στην Γραφή, έχουμε πολλά παραδείγματα ανθρώπων του Θεού, με τέτοια φανερή ευλογία:

Ο Ιωσήφ

Ο ενδέκατος υιός του Ιακώβ. Ήταν ένα πολύ αγαπητό τέκνο του Ιακώβ που ξεχώριζε για την σύνεση του ανάμεσα στα αδέλφια του που βοηθούσε με τα πρόβατα. Όταν μισήθηκε από τα αδέλφια του, πωλήθηκε σαν σκλάβος σε εμπόρους και εκείνοι τον πώλησαν με την σειρά τους στην Αίγυπτο, στον Πετεφρή, τον άρχοντα του Φαραώ. Εκεί καθώς διαβάζουμε ήταν άνθρωπος ευοδούμενος  και ο κύριος του τον κατέστησε οικονόμο του οίκου αυτού. Όμως, δοκιμάστηκε όταν η γυναίκα του Πετεφρή επιτέθηκε σαρκικά και ο Ιωσήφ βρέθηκε κατηγορούμενος στην οχυρά φυλακή. Εκεί στη φυλακή ο αρχιδεσμοφύλακας τον κατέστησε επί των δέσμιων όλων, καθώς βρήκε χάρη μπροστά του. Η συνέχεια είναι γνωστή, καθώς μετά την εξήγηση των ενυπνίων του Φαραώ βρέθηκε δεύτερος άρχων της Αιγύπτου. Και πίσω από όλα αυτά ήταν ότι ο Κύριος ήταν μετά του Ιωσήφ και επέχεε το έλεος Του!       

Ο Δαβίδ

Ο όγδοος υιός του Ιεσσαί. Ένας βοσκός προβάτων από μικρής ηλικίας. Όταν ο Κύριος έστειλε τον προφήτη Σαμουήλ να χρίσει ένα από τα παιδιά του Ιεσσαί ως βασιλιά, ο Δαβίδ απουσίαζε σαν μικρότερος και ελάχιστος. Όμως, ο Θεός επέμενε ότι αποδοκίμασε τους επτά μεγαλύτερους αδελφούς του και ξεχώρισε τον Δαβίδ να τον χρήσει ως βασιλιά. Κατόπιν, όταν εμφανίσθηκε η απειλή των Φιλισταίων δια του Γολιάθ και όλος ο στρατός του Ισραήλ έτρεμε από φόβο, ο Δαβίδ ήταν που ζήτησε να αντιμετωπίσει τον άνομο που εξουθένησε τα στρατεύματα του λαού του. Από τον βασιλιά Σαούλ πήρε την άδεια να πολεμήσει όχι με στρατιωτική στολή αλλά με ένα ποιμενικό ραβδί, μια σφενδόνη και πέντε λίθους ομαλούς. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει ο Γολιάθ νεκρός στα πόδια του Δαβίδ. Στην συνέχεια μετά από μια συνεχή καταδίωξη του Σαούλ και αφού υπέμεινε διωκόμενος βρέθηκε βασιλιάς στον Ισραήλ επί σαράντα ολόκληρα χρόνια. Ήταν η χάρη του Θεού επάνω στον Δαβίδ, που περπάτησε στην ζωή του με αλήθεια, με δικαιοσύνη και ευθύτητα καρδιάς.       

Ο Δανιήλ

Ήταν ένας αιχμάλωτος εκ των υιών Ισραήλ, βασιλικής καταγωγής και παιδείας, που ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ, ζήτησε και εξέτασε ανάμεσα στους νέους, ώστε να εισαγάγει αυτούς στο παλάτι και στην διοίκηση της αυτοκρατορίας του. Έβαλε στην καρδία του να μην μιανθεί από τα βασιλικά εδέσματα, εκ θυσιών σε ξένους θεούς και ζήτησε από τον αρχιευνούχο να μην μιανθεί. Και βρήκε χάρη μπροστά του, ώστε του επέτρεψε αυτός και οι τρεις ακόμη νέοι εκ του Ιούδα, να τρώνε όσπρια και νερό για να πίνουν, αφού τους δοκίμασε για δέκα ημέρες. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό μετά από τρία χρόνια, όταν ο βασιλιάς τους εξέτασε μεταξύ όλων των αποφοίτων και βρήκε τους 4 αυτούς νέους δεκαπλασίως καλυτέρους εις γνώση παρά πάντας τους συμβούλους του σ όλο το βασίλειο του. Ήταν ο Θεός που έδωκε γνώση και σύνεση εις πάσα μάθηση και σοφία! Η συνέχεια καθώς διαβάζουμε, ήταν ο Θεός να δώσει στον Δανιήλ νόηση σε κάθε όραση και ενύπνιο και να τον χρησιμοποιήσει θαυμαστά για όλα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του έως τα βαθιά γεράματα.          

Η Ρουθ

Ήταν από τη γη Μωάβ, μια ξένη για τον λαό Ισραήλ. Γυναίκα του Χελαιών που πέθανε νέος. Νύφη της Ναομί που αγάπησε πολύ χάριν του χαρακτήρα της αλλά και του Θεού του Ισραήλ που πίστευε. Ξαφνικά βρέθηκε στην Βηθλεέμ-Ιούδα, ανάμεσα στο λαό Ισραήλ, μαζί με την Ναομί, άπορη και μόνη ώστε να εργαστεί στα χωράφια. Εκεί όχι τυχαία συνάντησε τον άρχοντα του τόπου τον Βοόζ. Με πολύ ταπείνωση και χάρη, ακλουθώντας τις συμβουλές της Ναομί, κέρδισε την εμπιστοσύνη του Βοόζ που την απέκτησε σαν ο πλησιέστερος συγγενής. Από αυτό τον γάμο γεννήθηκε ο Ωβήδ, ο παππούς του Δαβίδ. Όλα ήταν η ευλογία του Θεού σε μια θυγατέρα που ξεχώρισε όχι για τα κάλλος της αλλά για την σύνεση της.   

Ο Στέφανος

Ένας εκ των επτά διακόνων της πρώτης αποστολικής εκκλησίας, με καλή μαρτυρία από το πλήθος των μαθητών, που ήταν πάνω από δέκα χιλιάδες. Ξεχώρισε και εξελέγη διάκονος διότι ήτο πλήρης Πνεύματος Αγίου και σοφίας. Στη συνέχεια τον βλέπουμε πλήρη πίστεως και δυνάμεως να κάνει τέρατα και σημεία μεγάλα ανάμεσα στο λαό ευαγγελιζόμενος τον λόγο του Θεού. Όμως ο φθόνος στις καρδιές των Ιουδαίων από την συναγωγή των Λιβερτίνων και άλλων τον έφεραν στο συνέδριο των Αρχιερέων. Εκεί με την βοήθεια ψευδομαρτύρων καταδικάστηκε ότι βλαστήμησε τον Θεό, τον νόμο του Μωυσή και τον άγιο τόπο. Πολύ σύντομα, μετά την απολογία του, θανατώθηκε με λιθοβολισμό κατά το νόμο του Μωυσή, ενώπιον μαρτύρων. Μετά από αυτό ξέσπασε μέγας διωγμός κατά της εκκλησίας και πάντες διεσπάρησαν στους τόπους της Ιουδαίας και της Σαμάρειας πλην των αποστόλων. Ήταν το σχέδιο του Θεού, που εκτελέστηκε με ακρίβεια, χάριν του δούλου του Στέφανου.             

Ο Φίλιππος

Ήταν και αυτός εκ των επτά διακόνων, της πρώτης αποστολικής εκκλησίας. Τον βλέπουμε να κατεβαίνει στην πόλη της Σαμάρειας και να κηρύττει τον Χριστό. Οι όχλοι ομοθυμαδόν πρόσεχαν στα λόγια του Φιλίππου ακούγοντας και βλέποντας τα σημεία που έκαμε.  Και τότε άρχισαν να βαπτίζονται το όνομα του Ιησού άνδρες και γυναίκες. Οι απόστολοι στα
Ιεροσόλυμα έμαθαν τα νέα και απέστειλαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη που προσευχήθηκαν ιδιαιτέρως και οι άνθρωποι έλαβαν το Πνεύμα το Άγιο με σημείο, όπως την ημέρα της Πεντηκοστής. Ήταν επίσης, ο Κύριος Ιησούς που οδηγούσε τον Φίλιππο δια Πνεύματος Αγίου, ακόμη όταν του ζητήθηκε να κατέβει στην έρημο οδό προς Γάζα. Εκεί, συνάντησε και ευαγγέλισε τον άρχοντα και υπουργό των οικονομικών της Αιθιοπίας, που με πολύ λαχτάρα διάβαζε τον προφήτη Ησαΐα και ήταν γεμάτος απορίες. Όταν ο Φίλιππος, τον ευαγγέλισε τον Ιησού και ο άρχοντας νόησε και ζήτησε να βαπτιστεί, τότε του είπε: «αν πιστεύεις με όλη την καρδιά σου, δύνασαι». Πολύ γρήγορα σταμάτησαν την άμαξα και ο Φίλιππος βάπτισε τον άρχοντα που συνέχισε χαίροντας την οδό του. Ο δε Φίλιππος αρπάχτηκε από το Πνεύμα το Άγιο, βρέθηκε στην Άζωτο, που συνέχισε το έργο του σε πολλές πόλεις και κατέληξε στην Καισάρεια που έκανε οικογένεια. Σε όλα αυτά ο Κύριος καθοδηγούσε τον Φίλιππο με την διακονία του ευαγγελιστή.  

Ο Τιμόθεος

Ήταν νεαρός από την περιοχή της αρχαίας Λυκαονίας και ήταν γνωστός στις εκκλησίες στα Λύστρα και το Ικόνιο. Είχε καλή μαρτυρία από όλους του αδελφούς και παρά την ηλικία του, ίσως ήταν 20 ετών, κλήθηκε σαν συνεργάτης στο βαρύ αποστολικό έργο του Παύλου τον οποίο υπηρέτησε πιστά έως τέλους, σαν ένα γνήσιο πνευματικό τέκνο. Από τις αναφορές του Παύλου στις επιστολές του φαίνεται η χάρις του Θεού, επάνω στον Τιμόθεο, καθώς τον θεωρούσε "ισόψυχο" αδελφό του στον οποίο έτρεφε απόλυτη εμπιστοσύνη. Στο τέλος της ζωής του ο Παύλος, θεωρεί αναγκαίο να συμβουλεύσει τον Τιμόθεο σε ένα άλλο έργο. Το έργο του ποιμένα, που ο Θεός καθιστά, με μια από τις πέντε διακονίες.  

Αυτή η φανερή ευλογία του Θεού, είναι η θετική ενέργεια που βλέπουν οι άνθρωποι. Αμήν. 

Πράξεις 8: 12 Ότε όμως επίστευσαν εις τον Φίλιππον ευαγγελιζόμενον τα περί της βασιλείας του Θεού και του ονόματος του Ιησού Χριστού, εβαπτίζοντο άνδρες τε και γυναίκες.