ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

Παροιμίες 2: 5 τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Κυρίου και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.

Η πνευματική ζωή του ανθρώπου του Θεού, είναι προοδευτική εκ πίστεως εις πίστη. 

Αρχίζει με την μεταστροφή ή την αναγέννηση και σωτηρία του ανθρώπου και συνεχίζει με την ζωή υπακοής και μαθητείας. Η σωτηρία δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο, να βρει τον χαμένο εαυτό του και να συμφιλιωθεί με τον Θεό. Να αποκτήσει ειρήνη με τον Θεό και πατέρα και να ζήσει κατά το θέλημα του Θεού, αφού σπουδάσει τι είναι το αγαθό, το ευάρεστο και το τέλειο. 

το αγαθό …

Ο Θεός δεν έρχεται στην ζωή μας ώστε  να μας απαγορεύσει τα αγαθά του, αλλά την αμαρτία και την ανομία. Γνωρίζοντας τι είναι αγαθό στον Θεό, εννοούμε  την άπειρη αγάπη και το ενδιαφέρον του Θεού προς εμάς τα παιδιά του. Διαβάζουμε: «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής». Ακόμη, διαβάζουμε: «πλην ζητείτε την βασιλείαν του Θεού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή». Πολλές φορές, μη γνωρίζοντας τι είναι αγαθό και τι είναι συμφέρον για την ψυχή μας, επιθυμούμε πράγματα από τον σύγχρονο άνθρωπο δίπλα μας, τα οποία θα μας οδηγήσουν σε αδιέξοδο. Η χριστιανική μας πείρα, μας επιτρέπει να γνωρίσουμε όλο και καλύτερα τι είναι αγαθό, αφού πάθουμε και μάθουμε. Και πράγματι ο χριστιανός, όντας άπειρος στα πρώτα του βήματα ζητά ή επιθυμεί άλλα. Θυμόμαστε τους δώδεκα μαθητές όταν ζητούσαν να μάθουν ποιος είναι μεγαλύτερος, ή τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη όταν ζήτησαν από μια θέση δίπλα στον Ιησού, όταν θα βασιλεύσει. 

το ευάρεστο …

Κάποια πράγματα ευαρεστούν τον Θεό ιδιαιτέρως.  Όχι κανόνες, αλλά αγαθή διάθεση υπηρεσίας και δοξολογίας μέσα από την καρδιά. Μετά την μεταστροφή μας, το κέντρο της ζωής μας δεν είναι ο εαυτός, το «εγώ» μας αλλά ο Ιησούς Χριστός, το νέο πρόσωπο που ήρθε στη ζωή μας. Τι ευαρέστησε τον Χριστό όταν ήλθε η γυναίκα με ένα σφραγισμένο αλάβαστρο αγγείο με το ακριβότερο μύρο εκ νάρδου; Άραγε ζήτησε το πολύτιμο  και πανάκριβο μύρο, ή είδε την καλή διάθεση της καρδιάς της γυναίκας;  Σήμερα, το να ευαρεστήσουμε στον Θεό δεν έχει κανόνες. Έχει μόνον καθαρή καρδιά και πίστη δια αγάπης ενεργούμενη. Μέσα σε αυτά, ο άνθρωπος λατρεύει και δοξάζει τον Θεό και ευαρεστεί. Τότε τα αιτήματα μας, έρχονται με παρρησία προς τον ουράνιο πατέρα. Διαβάζουμε: «Αγαπητοί, εάν η καρδία ημών δεν μας κατακρίνη, έχομεν παρρησίαν προς τον Θεόν, και ό,τι αν ζητώμεν λαμβάνομεν παρ' αυτού, διότι φυλάττομεν τας εντολάς αυτού και πράττομεν τα αρεστά ενώπιον αυτού».

το τέλειο … 

Τι είναι τέλειο; Διαβάζουμε στον Ιάκωβο: «Εάν τις δεν πταίη εις λόγον, ούτος είναι τέλειος ανήρ, δυνατός να χαλιναγωγήση και όλον το σώμα». Ο τέλειος άνδρας είναι ο φρόνιμος, ο σώφρων άνθρωπος. Η τελειότητα είναι μια διαδικασία σημαντική μέσα την ζωή του πιστού, που ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς δίδαξε στην επί του όρους ομιλία: «εστέ λοιπόν σεις τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος». Αυτή η διαδικασία κατά τον λόγο του Θεού ονομάζεται παιδεία και μαθητεία. Ο απόστολος Παύλος προσεύχεται για τους αδελφούς της Εφέσου ως εξής:  «διά να σας δώση ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Πατήρ της δόξης, πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εις επίγνωσιν αυτού, ώστε να φωτισθώσιν οι οφθαλμοί του νοός σας, εις το να γνωρίσητε (α) ποία είναι η ελπίς της προσκλήσεως αυτού, και (β) τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού εις τους αγίους, και (γ) τι το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού προς ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού, την οποίαν ενήργησεν εν τω Χριστώ, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εκ δεξιών αυτού εν τοις επουρανίοις». 

Αυτό που ζητά ο Παύλος, δεν γίνεται σε μια στιγμή αλλά προϋποθέτει την φρόνηση και την σύνεση, δηλαδή την δίψα του ανθρώπου να σπουδάσει τον λόγο του Θεού. Το πνεύμα της σοφίας και αποκαλύψεως το δίδει ο Θεός, όταν ο άνθρωπος διψά. 

Ο Δαβίδ γράφει στους Ψαλμούς: «Διψά η ψυχή μου τον Θεόν, τον Θεόν τον ζώντα· πότε θέλω ελθεί και θέλω φανή ενώπιον του Θεού;» Ήταν δυνατόν ο Θεός να μην δώσει στον Δαβίδ αποκάλυψη και επίγνωση του προσώπου του; Όχι βέβαια.

Η επίγνωση του Θεού, κατά τον απόστολο Πέτρο, στην πρώτη επιστολή του: «Καθώς η θεία δύναμις αυτού εχάρισεν εις ημάς πάντα τα προς ζωήν και ευσέβειαν διά της επιγνώσεως του καλέσαντος ημάς διά της δόξης αυτού και αρετής», χαρίζει σε εμάς πάντα τα προς ζωή και ευσέβεια. 

Σήμερα ο χριστιανικός κόσμος αποστατεί από την πίστη του Χριστού, διότι δεν έχει βρει την επίγνωση, με αποτέλεσμα να στερείται και να στενοχωριέται.  Και βρίσκει διέξοδο στην αποστασία, στην απόσταση από τον Χριστό, ή την ψευτοδιδασκαλία.  Το αποτέλεσμα είναι οικτρό! Διαβάζουμε για ναυάγια στην πίστη στην επιστολή του Παύλου: «έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν, την οποίαν τινές αποβαλόντες εναυάγησαν εις την πίστιν· εκ των οποίων είναι ο Υμέναιος και Αλέξανδρος, τους οποίους παρέδωκα εις τον Σατανάν, διά να μάθωσι να μη βλασφημώσι». Αμήν.

Γένεση 17: 1 Και ότε ήτο ο Άβραμ ενενήκοντα εννέα ετών, εφάνη ο Κύριος εις τον Άβραμ και είπε προς αυτόν, Εγώ είμαι Θεός ο Παντοκράτωρ· περιπάτει ενώπιόν μου, και έσο τέλειος. Και θέλω στήσει την διαθήκην μου αναμέσον εμού και σού· και θέλω σε πληθύνει σφόδρα σφόδρα.