ΜΗ ΚΛΑΙΕΤΕ ΔΙ ΕΜΕ!

1^η επιστολή προς Θεσσαλονικείς 5: 3 Επειδή όταν λέγωσιν, Ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ' αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν, και δεν θέλουσιν εκφύγει.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός απεσταλμένος από τον Πατέρα Θεό, υπηρέτησε το σχέδιο του Θεού με μεγάλη ευσέβεια και υπακοή. 

Γνώριζε ακριβώς τα πάντα όσα επρόκειτο να συμβούν. Είχε διαθέσει τον εαυτό του σαν αμνό του Θεού, βάζοντας την ψυχή του, την ζωή του για να σηκώσει τις αμαρτίες του λαού. Στα χρόνια της διακονίας του έγινε το μοναδικό πρόσωπο που πρόσφερε δωρεάν τα πάντα από θεραπεία ψυχικών ασθενειών, ή νόσων ή ακόμη εξέβαλε δαιμόνια και δίδασκε τον λόγο του Θεού. Έγινε το πιο αγαπητό αλλά και συζητήσιμο πρόσωπο της εποχής του. Στο τέλος της διακονίας μίλησε για τα εσχατολογικά, για τα σημεία της δευτέρας ελεύσεως με δόξα, αλλά και για την αρπαγή της εκκλησίας Του. Πριν ακόμη συλληφθεί, μίλησε για την άρνηση της θρησκευτικής εξουσίας της Ιερουσαλήμ να δεχτεί τον Μεσσία. Είπε με πίκρα: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σέ· ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ' ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκός σας έρημος». 

Κατά την πορεία προς τον Γολγοθά μέσα από τους στενούς δρόμους της Ιερουσαλήμ είδαν τον Ιησού βασανισμένο, ματωμένο, πληγωμένο από τα χτυπήματα των Ρωμαίων στρατιωτών,  να σηκώνει τον σταυρό όπου επρόκειτο να κρεμαστεί. Και οι γυναίκες τρόμαξαν, οδύρονταν  και έκλαιγαν. Και ο Κύριος γύρισε προς αυτές και είπε: «θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε δι' εμέ, αλλά δι' εαυτάς κλαίετε και διά τα τέκνα σας. Διότι ιδού, έρχονται ημέραι καθ' ας θέλουσιν ειπεί· Μακάριαι αι στείραι και αι κοιλίαι, αίτινες δεν εγέννησαν, και οι μαστοί, οίτινες δεν εθήλασαν. Τότε θέλουσιν αρχίσει να λέγωσιν εις τα όρη, Πέσετε εφ' ημάς, και εις τα βουνά, Σκεπάσατε ημάς· διότι εάν εις το υγρόν ξύλον πράττωσι ταύτα, τι θέλει γείνει εις το ξηρόν;» Ήταν μια προφητεία για τα επερχόμενα δεινά του λαού Ισραήλ.

Σήμερα ζούμε στις έσχατες ημέρες όπου θα συμβούν πολλά από όσα έχει προφητεύσει ο Χριστός. Ένα από τα μεγαλύτερα σημεία, είναι η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ την 14-5-1948, με τους πρώτους 590.000 Εβραίους που είχαν απομείνει από την καταστροφή και τον διασκορπισμό τους σε όλο τον κόσμο.  Σήμερα μετά από 69 χρόνια ο πληθυσμός του Ισραήλ «δεκαπεντεπλασιάστηκε» και ανέρχεται σε 8,547 εκατομμύρια!!  

Τι ζήτησε ο Κύριος από τις γυναίκες; Να μην κλάψουν για αυτόν, αλλά για τους εαυτούς των και τα τέκνα των.  Άραγε το έκαναν;

Πότε κλαίμε;

Το κλάμα έχει σχέση με την συγκίνηση. Όταν κάποιος βλέπει ένα έργο, όπως τα Πάθη του Χριστού μπορεί να κλάψει, αλλά δεν σώζει. Διότι το κλάμα δεν συνδέεται με τον εαυτό του αλλά με το πρόσωπο που πάσχει. Και αυτό είναι μια ψευδαίσθηση για τον Θεό. Δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει καταλάβει την σοβαρότητα και τον κίνδυνο που διέρχεται ο ίδιος.  

Οι ημέρες μας είναι πονηρές και τα κακό μπορεί να ξεσπάσει από ημέρα σε ημέρα. Το κακό θα είναι παγκόσμιο και όχι μεμονωμένο, καθώς οι εξοπλισμοί και τα υπερσύγχρονα όπλα όλων των κρατών ταξιδεύουν προς την Μέση Ανατολή. Σε μας, ο Κύριος είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας». Το κλάμα της συγκίνησης, να μετατραπεί σε πίστη στον ερχόμενο βασιλέα τον Ιησού Χριστό, σε δοξολογία εν μέσω τη εκκλησίας, σε προσευχές και δεήσεις για την σωτηρία των τέκνων μας και των συγγενών μας. Αμήν.  

Ιωάννης 10: 17 Διά τούτο ο Πατήρ με αγαπά, διότι εγώ βάλλω την ψυχήν μου, διά να λάβω αυτήν πάλιν. Ουδείς αφαιρεί αυτήν απ' εμού, αλλ' εγώ βάλλω αυτήν απ' εμαυτού· εξουσίαν έχω να βάλω αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν να λάβω αυτήν· ταύτην την εντολήν έλαβον παρά του Πατρός μου.