Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ).

Ησαΐας 13: 5 Έρχονται από γης μακράς, εκ των περάτων του ουρανού, ο Κύριος και τα όπλα της αγανακτήσεως αυτού, διά να αφανίσωσι πάσαν την γην.

Ο Θεός μίλησε δια των προφητών του πολλές φορές και με πολλούς τρόπους επισημαίνοντας το τέλος, την συντέλεια των αιώνων αυτής της γης. 

Αυτό που μίλησε ο Θεός και διακήρυξε, είναι η απόφαση του να καταστρέψει την γη εξ αιτίας της παράβασης, ανομίας και αποστασίας του ανθρώπου που διέγειρε τον θυμό και την οργή του δίκαιου Θεού του Παντοκράτορα. 

Διαβάζουμε στον Ησαΐα:  

«Ιδού, η ημέρα του Κυρίου έρχεται, σκληρά και πλήρης θυμού και οργής φλογεράς, διά να καταστήση την γην έρημον· και θέλει εξαλείψει απ' αυτής τους αμαρτωλούς αυτής. Διότι τα άστρα του ουρανού και οι αστερισμοί αυτού δεν θέλουσι δώσει το φως αυτών· ο ήλιος θέλει σκοτισθή εν τη ανατολή αυτού, και η σελήνη δεν θέλει εκπέμψει το φως αυτής. Και θέλω παιδεύσει τον κόσμον διά την κακίαν αυτού και τους ασεβείς διά την ανομίαν αυτών και θέλω παύσει την μεγαλαυχίαν των υπερηφάνων και ταπεινώσει την υψηλοφροσύνην των φοβερών. Θέλω καταστήσει άνθρωπον πολυτιμότερον υπέρ χρυσίον καθαρόν· μάλιστα άνθρωπον υπέρ το χρυσίον του Οφείρ».

Σε άλλο σημείο διαβάζουμε: 

«Και εν εκείνη τη ημέρα ο Κύριος θέλει παιδεύσει το στράτευμα των υψηλών εν τω ύψει και τους βασιλείς της γης επί της γης. Και θέλουσι συναχθή, καθώς συνάγονται οι αιχμάλωτοι εις τον λάκκον, και θέλουσι κλεισθή εν τη φυλακή, και μετά πολλάς ημέρας θέλει γείνει επίσκεψις εις αυτούς. Τότε η σελήνη θέλει εντραπή και ο ήλιος θέλει αισχυνθή, όταν ο Κύριος των δυνάμεων βασιλεύση εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ και δοξασθή ενώπιον των πρεσβυτέρων αυτού».

Σε άλλο σημείο διαβάζουμε τα συμπτώματα και τα αίτια της αμαρτίας που βλέπει ο Θεός: 

«Η γη πενθεί, μαραίνεται, ο κόσμος ατονεί, μαραίνεται, οι υψηλοί εκ των λαών της γης είναι ητονημένοι. Και η γη εμολύνθη υποκάτω των κατοίκων αυτής· διότι παρέβησαν τους νόμους, ήλλαξαν το διάταγμα, ηθέτησαν διαθήκην αιώνιον. Διά τούτο η αρά κατέφαγε την γην και οι κατοικούντες εν αυτή ηρημώθησαν· διά τούτο οι κάτοικοι της γης κατεκαύθησαν και ολίγοι άνθρωποι έμειναν».

Όλα αυτά από την παλαιά Διαθήκη. Όμως, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός στην παραβολή των ζιζανίων του αγρού μας παρουσιάζει ακριβώς τα ίδια πράγματα: 

«Ο σπείρων τον καλόν σπόρον είναι ο Υιός του ανθρώπου· ο δε αγρός είναι ο κόσμος· ο δε καλός σπόρος, ούτοι είναι οι υιοί της βασιλείας· τα δε ζιζάνια είναι οι υιοί του πονηρού· ο δε εχθρός, όστις έσπειρεν αυτά, είναι ο διάβολος· ο δε θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος· οι δε θερισταί είναι οι άγγελοι.  Καθώς λοιπόν συλλέγονται τα ζιζάνια και κατακαίονται εν πυρί, ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος τούτου. Θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους πράττοντας την ανομίαν, και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών. Ο έχων ώτα διά να ακούη ας ακούη».

Ο λόγος του Θεού είναι κατά βάση προφητικός. Μας λέγει τι θα συμβεί κατά την βουλή του Θεού που δεν αλλάζει. Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν, ακόμη και ο ουρανός και η γη, όμως ο λόγος του Θεού μένει στον αιώνα. Έχουμε χρέος να σπουδάζουμε τον λόγο του Θεού από το βιβλίο της Γένεσης έως την Αποκάλυψη. 

Στην Γένεση και στο τρίτο κεφαλαίο αναφέρει προφητικά ο Θεός: «και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού». 

Στην Αποκάλυψη, προφητικά ο Χριστός αναφέρεται, λέγοντας: 

«Μη σφραγίσης τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου· διότι ο καιρός είναι εγγύς. Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος. Και ιδού, έρχομαι ταχέως, και ο μισθός μου είναι μετ' εμού, διά να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού.

Οι άνθρωποι γύρω μας αναζητούν και συζητούν τι θα γίνει; Όμως, δεν θέλουν να ακούσουν την καθαρή αλήθεια, που είναι ο Χριστός και το Ευαγγέλιο. Διότι αγαπούν την αμαρτία και τα έργα των είναι πονηρά. Έτσι μισούν το φως και δεν θέλουν να έλθουν κοντά στον Χριστό, διότι τότε ελέγχονται τα άνομα έργα των. Αποτέλεσμα η γη διαφθείρεται όλο και περισσότερο. Ο άδικος πιο άδικος, ο άνομος πιο άνομος.  Και φτάσαμε στις ημέρες τις κακές, όπου η αμαρτία ξεχείλισε και η οργή του Θεού θα ξεσπάσει όπου να ’ναι. 

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, φανέρωσε προφητικά για έσχατα γεγονότα της περιόδου του αντιδίκου - αντιχρίστου:  

«Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών».

Όσοι από μας, μελετάμε το λόγο του Θεού με προσοχή και σπουδή είμαστε μακάριοι. Διότι ο λόγος του Θεού δεν είναι μόνον προφητικός αλλά και σωτηριακός. Δείχνει τον δρόμο (α) της σωτηρίας και (β) της διαφυγής από την μέλλουσα κρίση, που θα ξεσπάσει στην οικουμένη.  

Ας τα δούμε:

(α) Η σωτηρία:

Το πρόσωπο, το όνομα του Ιησού και η σταυρική του θυσία. Η πίστη στον Χριστό και η απόλυτη εμπιστοσύνη στην αλήθεια των λόγων του, είναι η σωτηρία μας από την οργή του Θεού.

(β) Η διαφυγή:

Η αρπαγή της εκκλησίας. Καθώς ο Κύριος Ιησούς μας απεκάλυψε: «Τότε δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ· ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίνεται· δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει εν τω μύλω, μία παραλαμβάνεται και μία αφίνεται. Αγρυπνείτε λοιπόν, διότι δεν εξεύρετε ποία ώρα έρχεται ο Κύριος υμών». Αμήν. 

Ησαΐας 13: 13 Διά τούτο θέλω ταράξει τους ουρανούς, και η γη θέλει σεισθή από του τόπου αυτής, εν τω θυμώ του Κυρίου των δυνάμεων και εν τη ημέρα της φλογεράς οργής αυτού.