ΚΥΡΙΕ, ΜΕ ΕΔΟΚΙΜΑΣΕΣ!

Ιώβ 23: 8 Δέστε, πηγαίνω μπροστά, αλλά δεν είναι· και πίσω, αλλά δεν τον βλέπω· στα αριστερά, όταν εργάζεται, αλλά δεν μπορώ να τον δω· κρύβεται στα δεξιά, και δεν τον βλέπω. Γνωρίζει, όμως, τον δρόμο μου· με δοκίμασε· θα βγω σαν χρυσάφι.

Ο Θεός δοκιμάζει τις καρδιές.

Ο Θεός αναζητά την μετάνοια του ανθρώπου.

Ο Θεός έχει όλη την υπομονή και περιμένει. 

Το έργο του Θεού είναι τεράστιο.

Αφορά την σωτηρία του ανθρώπου, ώστε να αποκτήσει αιώνια ζωή στο περιβάλλον της βασιλείας του Θεού.

Ο άνθρωπος, ακόμη και ο πιστός (!) δύσκολα το εννοεί.

Δύσκολα, ο άνθρωπος κατανοεί την ενεργητική αγάπη του Πατέρα Θεού, που ζητά ανταπόκριση.

Αυτό οφείλεται στην αμαρτωλή φύση του ανθρώπου, στην επίδραση του κόσμου και στο σχέδιο εξόντωσης του εχθρού της ψυχής.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΙΩΣΗΦ

Ο Θεός μερίμνησε με ένα θαυμαστό τρόπο, ώστε όλα τα αδέλφια του Ιωσήφ να μετανοήσουν βαθιά για την επινόηση τους στο να θανατώσουν τον νεαρό τότε Ιωσήφ, από φθόνο.

Αφού πέρασαν τα χρόνια και ο Ιωσήφ, 39 ετών πια, πρωθυπουργός της Αιγύπτου βρίσκεται μπροστά στα αδέλφια του (!) μάλιστα ανάμεσα του ήταν και ο ομομήτριος αδελφός του, ο Βενιαμίν.

Με ένα τέχνασμα του Ιωσήφ, το προσωπικό ασημένιο ποτήρι βρίσκεται στο σάκο του Βενιαμίν και η απόφαση (!) ήταν να κρατηθεί ο κατηγορούμενος και οι υπόλοιποι να αφεθούν ελεύθεροι να επιστρέψουν.

Αυτό, ήταν η μεγάλη δοκιμασία των!

Μόλις το είδαν αυτό, όλοι μαζί, ξέσχισαν τα ρούχα τους από πόνο και αγάπη προς τον αδελφό τους τον Βενιαμίν.

Τότε ο Ιούδας ομολόγησε ενώπιον του Ιωσήφ, ζητώντας να καταδικαστούν όλοι μαζί για το αδίκημα: 

«Τι να πούμε στον κύριό μου; Τι να μιλήσουμε; Ή, πώς να δικαιωθούμε; Ο Θεός βρήκε την αδικία των δούλων σου. Να, είμαστε δούλοι τού κυρίου μου, κι εμείς, κι εκείνος στον οποίο βρέθηκε το ποτήρι».

Ο Ιωσήφ, δεν το δέχτηκε αυτό και επέμενε (!) ότι μόνον ο Βενιαμίν θα κρατηθεί και οι υπόλοιποι είναι ελεύθεροι.     

Και τότε ο Ιούδας, με μεγάλη ταπείνωση και συντετριμμένο το πνεύμα, αποκρίθηκε προς τον Ιωσήφ και εξήγησε την κατάσταση και την αγωνία του πατέρα του, σε περίπτωση  απώλειας του νεώτερου γιου του:

Είπε:

«Τώρα, λοιπόν, όταν πάω στον δούλο σου τον πατέρα μου, και το παιδί δεν είναι μαζί μας, (επειδή, η ψυχή του κρέμεται από την ψυχή εκείνου), καθώς θα δει ότι το παιδί δεν είναι, θα πεθάνει· και οι δούλοι σου θα κατεβάσουν την πολιά τού δούλου σου του πατέρα μας στον τάφο με λύπη».

«Επειδή, ο δούλος σου εγγυήθηκε στον πατέρα μου για το παιδί, λέγοντας: Αν δεν τον φέρω σε σένα, τότε θα είμαι υπεύθυνος στον πατέρα μου παντοτινά».

Και διαβάζουμε την πρόταση του Ιούδα, να γίνει ο ίδιος δούλος, αντί του αδελφού του, του νεώτερου:

«Τώρα, λοιπόν, σε παρακαλώ, ας μείνει ο δούλος σου αντί του παιδιού δούλος στον κύριό μου, και το παιδί ας ανέβει μαζί με τους αδελφούς του»·

«επειδή, πώς να ανέβω στον πατέρα μου, αν το παιδί δεν είναι μαζί μου; Όχι, για να μη δω το κακό, που θα βρει τον πατέρα μου».

Με τα λόγια αυτά του Ιούδα του αδελφού του, ο Ιωσήφ δεν μπόρεσε να κρατηθεί, από την συγκίνηση για την αλλαγή του Ιούδα, αλλά και των αδελφών του.

Αφού δε, έδιωξε τους ξένους από ανάμεσα τους, φώναξε με μεγάλη φωνή: «Εγώ είμαι ο Ιωσήφ· ζει ακόμα ο πατέρας μου;»

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ

Ο βασιλιάς και προφήτης Δαβίδ, ο σφόδρα αγαπητός στον Θεό, γράφει στον Ψαλμό:

«Κύριε, με δοκίμασες και με γνώρισες. Εσύ γνωρίζεις το κάθισμά μου και την έγερσή μου· καταλαβαίνεις τους λογισμούς μου από μακριά· διερευνάς το περπάτημά μου και το πλάγιασμά μου, και όλους τους δρόμους μου γνωρίζεις. Επειδή, δες, και πριν ο λόγος έρθει στη γλώσσα μου, εσύ, Κύριε, γνωρίζεις το παν. Με περικυκλώνεις από πίσω και από μπροστά, και έβαλες το χέρι σου επάνω μου. Η γνώση αυτή είναι σε μένα υπερθαύμαστη· είναι υψηλή· δεν μπορώ να φτάσω σ' αυτή. Πού να πάω από το πνεύμα σου; Και από το πρόσωπό σου πού να φύγω; Αν ανέβω στον ουρανό, είσαι εκεί, αν πλαγιάσω στον άδη, νάσου εσύ».

«Αν πάρω τα φτερά τής αυγής, και κατοικήσω στις εσχατιές τής θάλασσας, και εκεί θα με οδηγήσει το χέρι σου, και το δεξί σου χέρι θα με κρατάει. Αν πω: Το σκοτάδι, σίγουρα, θα με σκεπάσει, αλλά κι αυτή η νύχτα θα είναι ολόγυρά μου φως· κι αυτό το σκοτάδι δεν σκεπάζει από σένα τίποτε· και η νύχτα λάμπει όπως η ημέρα· σε σένα το σκοτάδι είναι όπως το φως. Επειδή, εσύ μόρφωσες τα νεφρά μου· με περιτύλιξες μέσα στην κοιλιά τής μητέρας μου. Θα σε υμνώ, επειδή πλάστηκα με φοβερό και θαυμάσιο τρόπο· τα έργα σου είναι θαυμάσια· και η ψυχή μου το γνωρίζει αυτό πολύ καλά».

«Δεν κρύφτηκαν τα κόκαλά μου από σένα, ενώ λάβαινε χώρα η κατασκευή μου μέσα σε κρυφό χώρο, και έπαιρνα μορφή μέσα στα κατώτατα μέρη τής γης. Το αδιαμόρφωτο του σώματός μου είδαν τα μάτια σου· και μέσα στο βιβλίο σου όλα αυτά ήσαν γραμμένα, όπως και οι ημέρες κατά τις οποίες σχηματίζονταν, και ενώ τίποτε απ' αυτά δεν υπήρχε· πόσο δε πολύτιμες είναι οι βουλές σου σε μένα, 

Θεέ μου! Πόσο μεγαλύνθηκε ο αριθμός τους! Αν ήθελα να τις απαριθμήσω, υπερβαίνουν την άμμο· ξυπνάω, κι ακόμα είμαι μαζί σου».

Σε άλλο ψαλμό γράφει ο Δαβίδ:

«Άκουσε, Κύριε, το δίκαιο· πρόσεξε στη δέησή μου· άκουσε την προσευχή μου, που δεν γίνεται με απατηλά χείλη. Η κρίση μου ας προέλθει από το πρόσωπό σου· τα μάτια σου ας δουν την ευθύτητα. Ερεύνησες την καρδιά μου· την επισκέφθηκες σε καιρό νύχτας· με δοκίμασες, και δεν βρήκες μέσα μου τίποτε· ο στοχασμός μου δεν είναι διαφορετικός από τα λόγια μου».

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ

Γράφει ο απόστολος Πέτρος, στην καθολική επιστολή του:

«ώστε η δοκιμή τής πίστης σας, η οποία είναι πολυτιμότερη από το χρυσάφι που φθείρεται, δοκιμάζεται όμως διαμέσου τής φωτιάς, βρεθεί σε έπαινο και τιμή και δόξα, όταν ο Ιησούς Χριστός φανερωθεί»·

Ιερεμίας 12: 3 Αλλ' εσύ, Κύριε, με γνωρίζεις· με είδες και δοκίμασες την καρδιά μου μπροστά σου.