Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ!

Εβραίους 3: 12 Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχει σε κανέναν από σας πονηρή καρδιά απιστίας, ώστε κάποιος να αποστατήσει από τον ζωντανό Θεό·

Πονηρή καρδιά απιστίας.

Η απάτη της αμαρτίας.

Οι περιπλοκές της αμαρτίας.

Ο άνθρωπος του Θεού, ο πιστός, κινδυνεύει!

Κινδυνεύει να ξεχάσει τα δώρα και τις ευεργεσίες του Θεού!

Κινδυνεύει από το να χάσει την «αγάπη της νυμφεύσεως» του, όταν γνώρισε τον Ιησού σαν Χριστό, τον χρισμένο Βασιλιά και τον προσκύνησε! 

Κινδυνεύει να στρέψει το πρόσωπο του, από τον Κύριο του και Θεό του, σε άλλα πράγματα μάταια και ανωφελή.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

Ήταν μια αγωνιώδης εισαγωγή στην επιστολή, όπου με πολύ φόβο και τρόμο ο Παύλος ανακαλεί τις αλήθειες του λόγου του Θεού.

Γράφει ο Παύλος, σχετικά με το πρόσωπο και την διακονία του Ιησού:

«Γι' αυτό, έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμονας και πιστός αρχιερέας σ' αυτά που αφορούν τον Θεό, για να κάνει εξιλέωση χάρη των αμαρτιών τού λαού. Επειδή, σε ό,τι αυτός έπαθε, όταν πειράστηκε, μπορεί να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται».

Και κατόπιν ο Παύλος, προτρέπει ώστε ο πιστός άνθρωπος να ζητήσει από τον Θεό χάρη και να κατανοήσει (!) το μέγεθος του έργου και της διακονίας του Ιησού:

«Γι' αυτό, άγιοι αδελφοί, μέτοχοι ουράνιας πρόσκλησης, κατανοήστε τον απόστολο και αρχιερέα τής ομολογίας μας, τον Ιησού Χριστό· που ήταν πιστός σ' αυτόν που τον κατέστησε, όπως και ο Μωυσής σε ολόκληρο τον οίκο του».

Και ο Παύλος, ανακαλεί τα γεγονότα των πατέρων του λαού Ισραήλ:

«Γι' αυτό, το Πνεύμα το Άγιο λέει: «Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως στην περίπτωση της ανταρσίας, κατά την ημέρα τού πειρασμού μέσα στην έρημο· όπου οι πατέρες σας με πείραξαν, με δοκίμασαν, και είδαν τα έργα μου, 40 χρόνια·

Και γράφει ο Παύλος, σχετικά με την στάση του Θεού, στην γενεά των πατέρων:

«γι' αυτό, δυσαρεστήθηκα στη γενεά εκείνη, και είπα: Πάντοτε πλανιούνται μέσα στην καρδιά τους· κι αυτοί δεν γνώρισαν τους δρόμους μου. Έτσι, μέσα στην οργή μου, ορκίστηκα: Δεν θα μπουν μέσα στην κατάπαυσή μου».

Και έρχεται η προτροπή του Παύλου, δια Πνεύματος Αγίου:

«Προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχει σε κανέναν από σας πονηρή καρδιά απιστίας, ώστε κάποιος να αποστατήσει από τον ζωντανό Θεό· αλλά, προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε μία ημέρα ξεχωριστά, ενόσω ονομάζεται το «σήμερα»· για να μη σκληρυνθεί κάποιος από σας από την απάτη τής αμαρτίας·

Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Πώς λειτουργεί η απάτη της αμαρτίας;

Η απάτη της αμαρτίας είναι μια πνευματική ασθένεια (!) που προέρχεται από την σκληρότητα ή ακόμη, την έλλειψη μετάνοιας και εξομολόγησης.

Όταν μετανοεί ο άνθρωπος, λειτουργούν μαζί το πνεύμα και η καρδιά.

Είναι η ώρα που ο πιστός σκέπτεται ώριμα ενώπιον του Θεού, θυμάται τις εντολές Του και λέγει: «Ήμαρτον στον ουρανό και ενώπιον σου»  

Ο άσωτος γιος επέστρεψε όταν (!) σκέφτηκε καθαρά, τι χάνει από τον πλούσιο πατέρα του που τρέφει δούλους και δούλες με αγαθά.

Δύο πράγματα (!) εμποδίζουν τον πιστό να επιστρέψει:

1.       Η πονηρή καρδιά του, τα συναισθήματα του.  

2.       Το αλαζονικό πνεύμα του και η έπαρση της γνώσης.

Ο πιστός πολεμά  μέχρι τέλους τα συναισθήματα, δηλαδή τους φόβους, τις ανασφάλειες, τα μίση, τις αντιπάθειες, την συμπεριφορά του.

Μας θυμίζει τους δώδεκα αποστόλους, πώς ο Κύριος Ιησούς έπρεπε κάθε τόσο να γνωρίζει τις σκέψεις των μαθητών και να επεμβαίνει.

Διαβάζουμε, από το Ευαγγέλιο του Μάρκου:

«Και ήρθε στην Καπερναούμ· και όταν μπήκαν μέσα στο σπίτι, τους ρωτούσε: Τι συζητούσατε στον δρόμο μεταξύ σας; Κι εκείνοι σιωπούσαν· επειδή, στον δρόμο συζήτησαν μεταξύ τους, ποιος είναι ο μεγαλύτερος. Και αφού κάθησε, κάλεσε τους δώδεκα και τους λέει: Όποιος θέλει να είναι πρώτος, θα είναι τελευταίος όλων, και υπηρέτης όλων. Και παίρνοντας ένα παιδάκι, το έστησε ανάμεσά τους· και αφού το αγκάλιασε, τους είπε: Όποιος δεχθεί ένα από τα παιδιά αυτά στο όνομά μου, δέχεται εμένα· και όποιος δεχθεί εμένα, δεν δέχεται εμένα, αλλά εκείνον που με απέστειλε».

Φανταστείτε τις σκέψεις των δώδεκα μαθητών θα ήταν γεμάτες από συλλογισμούς, συγκρίσεις και γεγονότα και εμπειρίες πνευματικές!

Σε άλλο σημείο από το Ευαγγέλιο του Λουκά, διαβάζουμε:

«Και εκείνος είπε σ' αυτούς: Οι βασιλιάδες των εθνών τα κυριεύουν· κι αυτοί που τα εξουσιάζουν ονομάζονται ευεργέτες. Εσείς, όμως, όχι έτσι· αλλά, ο μεγαλύτερος μεταξύ σας, ας γίνει όπως ο μικρότερος· και ο προϊστάμενος όπως αυτός που υπηρετεί. Επειδή, ποιος είναι μεγαλύτερος, αυτός που κάθεται στο τραπέζι ή αυτός που υπηρετεί; Όχι αυτός που κάθεται; Εγώ, όμως, είμαι ανάμεσά σας όπως αυτός που υπηρετεί».

Είναι λοιπόν, φυσικό (!) στον άνθρωπο του Θεού να χάνει κάθε τόσο, την πίστη του στον λόγο του Θεού και … να βουλιάζει.

Όπως, ο Πέτρος:

«Βλέποντας, όμως, τον άνεμο δυνατόν, φοβήθηκε· και καθώς άρχισε να καταποντίζεται, έκραξε, λέγοντας: Κύριε, σώσε με. Και ο Ιησούς απλώνοντας αμέσως το χέρι, τον έπιασε, και του λέει: Ολιγόπιστε, σε τι δίστασες;»

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Το συμπέρασμα, είναι «πίστη στον Ιησού, μέχρι τέλους».   

Από την επιστολή προς Εβραίους, διαβάζουμε:

«επειδή, μέτοχοι γίναμε του Χριστού, αν μέχρι τέλους κρατήσουμε βέβαιη την αρχή τής πεποίθησης· καθόσον λέγεται: «Σήμερα αν ακούσετε τη φωνή του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας, όπως στην περίπτωση της ανταρσίας».

Από την Αποκάλυψη:

«Μη φοβάσαι τίποτε από όσα πρόκειται να πάθεις· πρόσεξε, ο διάβολος πρόκειται να βάλει μερικούς από σας σε φυλακή, για να δοκιμαστείτε· και θα έχετε θλίψη δέκα ημερών. Γίνε πιστός μέχρι θανάτου, και θα σου δώσω το στεφάνι τής ζωής».

«Κι αυτοί τον νίκησαν με το αίμα τού Αρνίου, και με τον λόγο τής μαρτυρίας τους· και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου».

Εβραίους 4: 11 Ας φροντίσουμε, λοιπόν, με επιμέλεια να μπούμε μέσα σ' εκείνη την κατάπαυση, για να μη υποπέσει κάποιος στο ίδιο παράδειγμα της απείθειας.