ΕΚ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΣΟΥ! – ΜΕΡΟΣ 2

Αποκάλυψη 3:1 ΚΑΙ προς τον άγγελο της εκκλησίας στις Σάρδεις, γράψε: Αυτά λέει εκείνος που έχει τα επτά πνεύματα του Θεού, και τα επτά αστέρια. Ξέρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις πως ζεις, και είσαι νεκρός.

Τα έργα σώζουν τον άνθρωπο;

Σχετίζονται τα έργα, με την πίστη του ανθρώπου;

Ο αδελφόθεος Ιάκωβος, γιατί διαμαρτύρεται;

Είδαμε στο χθεσινό άρθρο, την κατά χάριν Σωτηρία του ανθρώπου, που ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός περιέγραψε προς τον άρχοντα των Ιουδαίων, τον Νικόδημο.

Ακόμη, ο απόστολος Παύλος περιέγραψε στις επιστολές του, με έμφαση, την κατά χάριν σωτηρία του ανθρώπου δια του Ιησού Χριστού, απέναντι στην κατάρα του νόμου του Μωυσή.  

Διαβάστε το προηγούμενο, εδώ:

Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

Ας εξετάσουμε την επιστολή του αδελφόθεου Ιακώβου.

Αυτή η επιστολή είναι γραμμένη το έτος μεταξύ του 45 και 50 μετά Χριστόν.

Η επιστολή είναι καθολική και χαρακτηρίζεται από την διαμαρτυρία του Ιακώβου προς χριστιανούς, πιστούς, ήδη πολλά χρόνια από την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Επάνω στο θέμα, που εξετάζουμε, ο Ιάκωβος γράφει:

«Ποιο το όφελος, αδελφοί μου, αν κάποιος λέει ότι έχει πίστη, και δεν έχει έργα; Μήπως η πίστη μπορεί να τον σώσει;»

Εδώ φαίνεται ότι ο Ιάκωβος ανοίγει ένα θέμα, πολύ σημαντικό και καυτό για την διδασκαλία!

Διατυπώνει το ερώτημα: «Μήπως η πίστη μπορεί να τον σώσει;»

Και αρχίζει ο Ιάκωβος, με σοφία Θεού, να λέγει στην επιστολή του:

«Και αν ένας αδελφός ή αδελφή είναι γυμνοί, και στερούνται την καθημερινή τροφή, και κάποιος από σας πει σ' αυτούς: Πηγαίνετε με ειρήνη, είθε να θερμαίνεστε και να χορταίνετε, και δεν τους δώσετε τα αναγκαία τού σώματος, ποιο το όφελος; Έτσι και η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή».

Το ξαναγράφω: «Έτσι και η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή»!

Και ο Ιάκωβος, συνεχίζει με λογικά επιχειρήματα: 

«Αλλά, θα πει κάποιος: Εσύ έχεις πίστη, και εγώ έχω έργα· δείξε μου την πίστη σου από τα έργα σου, και εγώ θα σου δείξω από τα έργα μου την πίστη μου. Εσύ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι ένας· καλά κάνεις· και τα δαιμόνια πιστεύουν, και φρίττουν. Θέλεις, όμως, ω μάταιε άνθρωπε, να γνωρίσεις ότι η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή;».

Το ξαναγράφω: «Θέλεις, όμως, ω μάταιε άνθρωπε, να γνωρίσεις ότι η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή;»!

Φαίνεται σκληρή η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Ιάκωβος!

Όμως, είναι η διαμαρτυρία του Αγίου Πνεύματος, που διεγείρει τον Ιάκωβο.

Και ο Ιάκωβος, συνεχίζει με λογικά επιχειρήματα, ακόμη:  

«Ο πατέρας μας ο Αβραάμ δεν δικαιώθηκε από τα έργα, όταν πρόσφερε τον γιο του τον Ισαάκ επάνω στο θυσιαστήριο; Βλέπεις ότι η πίστη συνεργούσε στα έργα του, και από τα έργα η πίστη αποδείχθηκε τέλεια; Και εκπληρώθηκε η γραφή, που έλεγε: «Ο δε Αβραάμ πίστεψε στον Θεό, και του λογαριάστηκε σε δικαιοσύνη»· και ονομάστηκε «φίλος τού Θεού». Βλέπετε, λοιπόν, ότι από έργα δικαιώνεται ο άνθρωπος, και όχι μονάχα από πίστη;».

Το ξαναγράφω: «Βλέπεις ότι η πίστη συνεργούσε στα έργα του, και από τα έργα η πίστη αποδείχθηκε τέλεια;»!

Η περίπτωση του Αβραάμ ήταν ενός ανθρώπου, που ονομάστηκε ο πατέρας της πίστεως, όμως δικαιώθηκε (!) όταν υπάκουσε και εκτέλεσε την εντολή του Θεού για την θυσία του γιού του Ισαάκ.

Και ο Ιάκωβος, συνεχίζει με λογικά επιχειρήματα, ακόμη:  

«Παρόμοια δε και η πόρνη Ραάβ δεν δικαιώθηκε από έργα, όταν υποδέχθηκε τους αποσταλμένους, και τους έβγαλε έξω από άλλον δρόμο;»

Το ξαναγράφω: «όταν υποδέχθηκε τους αποσταλμένους»!

Η πόρνη Ραάβ, όπως γράφει και ο απόστολος Παύλος, προς του Εβραίους, πέτυχε την ευλογία του Θεού και την σωτηρία της:

«Με πίστη η πόρνη Ραάβ δεν απολέστηκε μαζί μ' εκείνους που απείθησαν, επειδή δέχθηκε με ειρήνη τούς κατασκόπους».

Το συμπέρασμα (!) της ανάλυσης των επιχειρημάτων, του Ιακώβου:

Διαβάζουμε:

«Επειδή, όπως το σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό, έτσι και η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή».

ΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

Όταν ο Κύριος Ιησούς, απεύθυνε επιστολές σε κάθε έναν από τους ποιμένες των επτά εκκλησιών της Μικράς Ασίας, άνοιγε το θέμα λέγοντας: «Ξέρω τα έργα σου»!

Ο λόγος που ο Ιησούς το αναφέρει και δηλώνει όλα τα έργα του ποιμένα και μάλιστα τα καλά μόνον, είναι ότι ενδιαφέρεται για την καλή εκτέλεση κάθε έργου, που Εκείνος αναθέτει.

Ο ποιμένας ένας άνθρωπος πνευματικός, πρεσβύτερος και με διακονία ποιμένα, είναι ο άνθρωπος που εκτελεί το έργο που ο Θεός του αναθέτει.

Ομοίως και κάθε πιστός έχει έργο που ο Θεός του αναθέτει.

ΤΟ ΕΡΓΟ, Η ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ!

Δυστυχώς, οι πέντε από τους επτά ποιμένες έπρεπε να μετανοήσουν!

Τα καλά των έργα και η φήμη των, δεν αρκούσαν να δικαιωθούν μπροστά στον Θεό.

Διότι (!) τα συναισθήματα των, είχαν αντικαταστήσει την ορθή εφαρμογή της διακονίας του έργου του Θεού.

1.       Ο πρώτος είχε χάσει την πρώτη αγάπη και τον ζήλο του για τον Θεό.

2.       Ο τρίτος είχε αφήσει αυτούς που κρατούσαν την διδαχή των ΝικολαΪτών.

3.       Ο τέταρτος είχε αφήσει την γυναίκα του Ιεζάβελ, να διδάσκει και να πλανά τους δούλους του Θεού.

4.       Ο πέμπτος είχε «όνομα», αλλά ήταν νεκρός και τα έργα του ήταν πάντα ατελή.

5.       Ο έβδομος ήταν χλιαρός και γεμάτος από αυτοπεποίθηση.  

   

Ομοίως, κάθε πιστός άνθρωπος του Θεού κινδυνεύει από τα συναισθήματα του.

Αυτά τα συναισθήματα είναι, που βλάπτουν την αληθινή σχέση μεταξύ: (α) της πίστης προς τον Χριστό και (β) του έργου που έχει ανατεθεί στον άνθρωπο από τον ίδιο τον Χριστό και τέλος της αληθινής εικόνας (!) που ο άνθρωπος έχει μπροστά στον Θεό. Αμήν.   

Αποκάλυψη 3:2 Γίνε άγρυπνος, και στήριξε τα υπόλοιπα που πρόκειται να πεθάνουν· επειδή, δεν βρήκα τα έργα σου τέλεια μπροστά στον Θεό.