Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΕΝΟΧΛΟΥΝ!

1^η επιστολή προς Κορινθίους 15: 52 σε μια στιγμή, σε χρόνο ανοιγοκλεισίματος του ματιού, στην έσχατη σάλπιγγα· επειδή, θα σαλπίσει, και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι, κι εμείς θα μεταμορφωθούμε.

Το όνομα Ιησούς Χριστός, ενοχλεί!

Ακόμη περισσότερο, ενοχλεί η ανάσταση των νεκρών!

Σε ένα χριστιανικό κράτος, χωρίς παιδεία Χριστού, αυτά είναι καθημερινότητα. Ζούμε σε ένα κράτος ή καλύτερα σε μια γενιά ανθρώπων που ζουν μόνον με έθιμα, στην καλύτερη περίπτωση.

Το χειρότερο, είναι  η έλλειψη αγωγής στην πίστη και αγάπη προς τον Ιησού και την διδασκαλία.

Διαβάζουμε σχετικά με την διακονία του Ιησού, από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου: «Και ο Ιησούς περιερχόταν όλες τις πόλεις και τις κωμοπόλεις, διδάσκοντας στις συναγωγές τους, και κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας, και θεραπεύοντας κάθε νόσο και κάθε ασθένεια στον λαό».

Και ο λαός, τότε;

Διαβάζουμε: «Και τα πλήθη βλέποντας, θαύμασαν, και δόξασαν τον Θεό, που έδωσε τέτοια εξουσία στους ανθρώπους».

Η διακονία του Ιησού, ήταν μια ευλογία για τους ανθρώπους που είχαν καλή διάθεση να ακούσουν και να ακολουθήσουν, όπως οι δώδεκα μαθητές, ακόμη οι εβδομήκοντα!

Όπου ο Κύριος Ιησούς εμφανιζόταν, δίχαζε τους ανθρώπους. Άλλους ενοχλούσε και τους έκαμε να γογγύζουν, και άλλους έκαμε να πιστεύουν πιο πολύ.    

Διδάσκοντας ο Ιησούς, έλεγε: «Μη γογγύζετε αναμεταξύ σας. Κανένας δεν μπορεί νάρθει σε μένα, αν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας που με απέστειλε· και εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα».

Και συνέχισε: «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Εκείνος που πιστεύει σε μένα, έχει αιώνια ζωή. Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής».

Και ακόμη είπε: «Εγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός, που κατέβηκε από τον ουρανό. Αν κάποιος φάει απ' αυτόν τον άρτο, θα ζήσει στον αιώνα. Και, μάλιστα, ο άρτος τον οποίο εγώ θα δώσω, είναι η σάρκα μου, που εγώ θα δώσω χάρη της ζωής τού κόσμου».

Και ο Κύριος Ιησούς κατέληξε, λέγοντας: «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Αν δεν φάτε τη σάρκα τού Υιού τού ανθρώπου, και δεν πιείτε το αίμα του, δεν έχετε μέσα σας ζωή. Όποιος τρώει τη σάρκα μου, και πίνει το αίμα μου, έχει αιώνια ζωή, και εγώ θα τον αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα. Επειδή, η σάρκα μου, αληθινά, είναι τροφή, και το αίμα μου, αληθινά, είναι πόση. Όποιος τρώει τη σάρκα μου, και πίνει το αίμα μου, μένει σε ενότητα με μένα και εγώ σε ενότητα μ' αυτόν. Όπως με απέστειλε ο Πατέρας που ζει, και εγώ ζω για τον Πατέρα, έτσι και όποιος με τρώει, θα ζήσει και εκείνος για μένα».

Και όμως, κάποιοι ενοχλήθηκαν!

Δείτε: «Πολλοί, λοιπόν, από τους μαθητές του, όταν τα άκουσαν αυτά, είπαν: Σκληρός είναι αυτός ο λόγος· ποιος μπορεί να τον ακούει;»

Και: «Από τότε, πολλοί από τους μαθητές του στράφηκαν προς τα πίσω, και δεν περπατούσαν πλέον μαζί του».

Σήμερα, πολλοί «χριστιανοί» έχουν στραφεί πίσω και δεν ακολουθούν πλέον!

Ο απόστολος Παύλος ερχόμενος στην Αθήνα περίπου το 51 μ.Χ συνάντησε τα ίδια πνεύματα ανθρώπων, με απόλυτη επιρροή από φιλοσόφους της εποχής.

Διαβάζουμε στης Πράξεις: «Μερικοί δε από τους Επικούρειους και τους Στωικούς φιλοσόφους λογομαχούσαν μαζί του· και οι μεν έλεγαν: Τι θέλει τάχα να πει αυτός ο σπερμολόγος; Οι δε άλλοι: Φαίνεται ότι είναι κήρυκας ξένων θεών· επειδή, τους κήρυττε τον Ιησού και την ανάσταση. Και πιάνοντάς τον από το χέρι, τον έφεραν στον Άρειο Πάγο, λέγοντας: Μπορούμε να μάθουμε, ποια είναι αυτή η νέα διδασκαλία, που κηρύττεται από σένα; Επειδή, φέρνεις στις ακοές μας μερικά παράδοξα πράγματα· θέλουμε, λοιπόν, να μάθουμε, τι σημαίνουν αυτά».

Τι κήρυττε ο Παύλος;

Τον Ιησού Χριστό και την ανάσταση!

Αφού, δε ο Παύλος άρχισε να κηρύττει στον Άρειο Πάγο, κατέληξε την ομιλία του, λέγοντας: «Παραβλέποντας, λοιπόν, ο Θεός τούς καιρούς της άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τούς ανθρώπους, οπουδήποτε και αν είναι, να μετανοούν· επειδή, προσδιόρισε ημέρα, κατά την οποία πρόκειται να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη, διαμέσου ενός άνδρα, που τον διόρισε, και έδωσε γι' αυτό βεβαίωση σε όλους, ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς».

Το αποτέλεσμα της ομιλίας;

Δείτε: «Μόλις, όμως, άκουσαν για ανάσταση νεκρών, άλλοι μεν χλεύαζαν, άλλοι δε είπαν: Για το θέμα αυτό, θα σε ακούσουμε ξανά».

Όταν ο Κύριος Ιησούς, είχε μπροστά του τους Σαδδουκαίους, αυτοί ήσαν Ιουδαίοι «Γνωστικοί». Δεν πίστευαν σε Ανάσταση νεκρών, ούτε στην αιωνιότητα της ψυχής.

Για να τους διδάξει ο Κύριος τους είπε αυτό:  «Οι γιοι τούτου τού αιώνα νυμφεύουν και νυμφεύονται· ενώ αυτοί που καταξιώθηκαν να απολαύσουν εκείνον τον αιώνα, και την ανάσταση από τους νεκρούς, ούτε νυμφεύουν ούτε νυμφεύονται· επειδή, ούτε να πεθάνουν πλέον μπορούν· δεδομένου ότι, είναι ισάγγελοι· και είναι γιοι τού Θεού, επειδή είναι γιοι της ανάστασης».

Και ο Κύριος συνέχισε: «Για την ανάσταση, όμως, των νεκρών, δεν διαβάσατε αυτό που ειπώθηκε σε σας από τον Θεό, λέγοντας: «Εγώ είμαι ο Θεός τού Αβραάμ, και ο Θεός τού Ισαάκ, και ο Θεός τού Ιακώβ»; Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών».

Ο λαός μας έχει ανάγκη από διδασκαλία και ορθοτόμηση του λόγου της αληθείας.

Γράφει ο προφήτης Ησαΐας δια Πνεύματος Αγίου: «Γι' αυτό, ο λαός μου φέρθηκε σε αιχμαλωσία, επειδή δεν έχει επίγνωση· και οι έντιμοι απ' αυτούς λιμοκτονούν, και το πλήθος τους καταξεράθηκε από δίψα».

Και ο προφήτης Ωσηέ, επίσης: «Ο λαός μου αφανίστηκε για έλλειψη γνώσης».

Η ρίζα του κακού, των πονηρών καιρών που ζούμε για μικρούς και μεγάλους, είναι η έλλειψη παιδείας του λόγου του Θεού. Αμήν.  

1^η επιστολή προς Κορινθίους 15: 13 Και αν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, ούτε και ο Χριστός αναστήθηκε·