ΘΥΣΙΑ ΑΙΝΕΣΕΩΣ!

Ψαλμός 50: 14 Θυσίασε στον Θεό θυσία αίνεσης, και απόδωσε στον Ύψιστο τις ευχές σου· και να επικαλείσαι εμένα σε ημέρα θλίψης, θα σε ελευθερώσω, και θα με δοξάσεις.

Αίνεση, ψαλμωδία, υμνωδία, δοξολογία στον Θεό!

Ταιριάζει στον σύγχρονο άνθρωπο;

Η απάντηση βρίσκεται στον Ψαλμό του Δαβίδ, που γράφει: «Αγάλλεστε, δίκαιοι, στον Κύριο· στους ευθείς ταιριάζει η αίνεση».

Η αλήθεια είναι ότι μόνον  άνθρωπος του Θεού, που γνωρίζει τον Θεό ή καλύτερα την χάρη του Θεού, μπορεί να δοξάσει με όλη την καρδιά και να αινέσει τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Η ψαλμωδία για τον Θεό λογίζεται σαν θυσία, ή προσευχή.

Και μάλιστα γίνεται ευάρεστος, δεκτή ενώπιον του Θεού, μόνον από καθαρά χείλη και καθαρά χέρια.

Στην παλιά Διαθήκη ο Θεός μιλά δια του προφήτη Ιερεμία, προς τον λαό Ισραήλ: «Τι με αφορά το λιβάνι που προέρχεται από τη Σεβά (Αραβία), και η ευωδιαστή κανέλλα από μακρινή γη; Τα ολοκαυτώματά σας δεν είναι δεκτά, ούτε οι θυσίες σας είναι ευάρεστες σε μένα».

Ο Δαβίδ, θεωρεί τον εαυτό του έτοιμο να ψάλλει, ανά πάσα στιγμή. Γράφει στον Ψαλμό: «Έτοιμη είναι η καρδιά μου, Θεέ, έτοιμη είναι η καρδιά μου· θα ψάλλω και θα ψαλμωδώ».

Και πάλι, γράφει: «Θα ψάλλω τα ελέη τού Κυρίου στον αιώνα· με το στόμα μου θα αναγγέλλω την αλήθεια σου σε γενεά και γενεά».

Στην Καινή Διαθήκη, βλέπουμε τους μαθητές μαζί με τον Κύριο Ιησού, λίγο πριν φύγουν για να συλληφθεί ο Κύριος Ιησούς, ότι έψελναν: «Και αφού ύμνησαν, βγήκαν έξω στο όρος των ελαιών».

Ο απόστολος Παύλος στις επιστολές του, δεν ξεχνά να αναφέρει για την ψαλμωδία μέσα στην εκκλησία.

Στην επιστολή προς τους Κορινθίους, γράφει: «Τι πρέπει, λοιπόν; Θα προσευχηθώ με το πνεύμα, θα προσευχηθώ όμως και με τον νου· θα ψάλλω με το πνεύμα, θα ψάλλω όμως και με τον νου».

Στην επιστολή προς τους Εφεσίους, γράφει: «Και μη μεθάτε με κρασί, στο οποίο υπάρχει ασωτία· αλλά, γίνεστε πλήρεις με το Πνεύμα, μιλώντας μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, τραγουδώντας και ψάλλοντας με την καρδιά σας στον Κύριο· ευχαριστώντας πάντοτε για όλα τον Θεό και Πατέρα στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού».

Στην επιστολή προς τους Κολοσσαείς, γράφει: «Ο λόγος τού Χριστού ας κατοικεί μέσα σας πλούσια, με κάθε σοφία· διδάσκοντας και νουθετώντας ο ένας τον άλλον, με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, ψάλλοντας με χάρη από την καρδιά σας στον Κύριο».

Στην επιστολή προς τους Εβραίους, γράφει: «Διαμέσου αυτού, λοιπόν, ας προσφέρουμε πάντοτε θυσία αίνεσης στον Θεό, δηλαδή, καρπόν από τα χείλη μας, που ομολογούν το όνομά του».

Και για τα μουσικά όργανα (!) μέσα στην εκκλησία; Καμία αναφορά!

Μήπως, οι πρώτοι χριστιανοί δεν είχαν μουσική παιδεία;

Μήπως, ήσαν τόσο (!) φτωχοί, ώστε δεν είχαν μυαλό για μουσικά όργανα;

Μήπως, δεν είχαν καλούς μαέστρους;

Μήπως, ήσαν οι διωγμοί των Ρωμαίων;

Μήπως, ήσαν διωκόμενοι χάριν του ονόματος του Χριστού;

Μήπως, δεν ήσαν τόσο πολλοί ευγενείς, ανάμεσα των;

  

Αλήθειες:

1. Η εκκλησία είναι διωκόμενη έως την αρπαγή!

2. Η εκκλησία είναι σε θλίψη πνεύματος από τα συνεχή παθήματα, χάριν του Χριστού!

3. Η εκκλησία είναι το μικρό ποίμνιο και όχι το μέγα κράτος, του βασιλιά Δαβίδ!

 

Ψαλμός 104: 33 Ενόσω ζω θα ψάλλω στον Κύριο· θα ψαλμωδώ στον Θεό μου ενόσω υπάρχω.