ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΣ!

Ψαλμός 55: 1 Θεέ, δώσε ακρόαση στην προσευχή μου, και μη αποσυρθείς από τη δέησή μου. Πρόσεξε σε μένα, και εισάκουσέ με· λυπούμαι στη μελέτη μου, και ταράζομαι,

Αδυναμία, οι φόβοι της ψυχής του ανθρώπου!

Είναι η αδυναμία κάτι φυσιολογικό σε ένα άνθρωπο του Θεού;

Ας δούμε την περίπτωση του Ιώβ, ενός ανθρώπου του Θεού που ο διάβολος πείραξε με ζήλο μίσους, πώς αισθανόταν: «Είθε να ζυγιζόταν πραγματικά η λύπη μου, και η συμφορά μου να έμπαινε ολόκληρη, μαζί, επάνω στην πλάστιγγα! Επειδή, τώρα θα ήταν πιο βαριά από την άμμο της θάλασσας· γι' αυτό τα λόγια μου καταπίνονται. Επειδή, τα βέλη τού Παντοδύναμου βρίσκονται μέσα μου, από τα οποία το πνεύμα μου πίνει το φαρμάκι τους· οι τρόμοι τού Θεού παρατάσσονται εναντίον μου».

Επίσης έχουμε την περίπτωση του Δαβίδ, ανθρώπου του Θεού, που εκφράζονταν συνεχώς, μέσα από τους Ψαλμούς. Διαβάζουμε μια κατάσταση αδυναμίας: «Ελέησε με, ω Θεέ, ελέησέ με· επειδή, σε σένα στηρίχτηκε η ψυχή μου. και στη σκιά των πτερύγων σου θα ελπίζω, μέχρις ότου περάσουν οι συμφορές. Θα κράζω στον Θεό, τον ύψιστο, στον Θεό που ευωδώνει τα πάντα για μένα. Θα στείλει από τον ουρανό και θα με σώσει· θα ντροπιάσει εκείνον που χάσκει να με καταπιεί· ο Θεός θα στείλει το έλεός του και την αλήθεια του.

Και ο Δαβίδ, σε άλλο σημείο γράφει: «Ελέησε με, ω Θεέ, επειδή άνθρωπος χάσκει να με καταπιεί· όλη την ημέρα πολεμώντας με καταθλίβει. Οι εχθροί μου χάσκουν να με καταπιούν, όλη την ημέρα· επειδή, Ύψιστε, είναι πολλοί αυτοί που με πολεμούν. Την ημέρα που θα φοβηθώ, θα ελπίζω σε σένα».

Ο Σολομώντας με την σοφία του Θεού γράφει στις Παροιμίες: «Το πνεύμα τού ανθρώπου θα υποστηρίζει την αδυναμία του· αλλά, το καταθλιμμένο πνεύμα ποιος μπορεί να υποφέρει;»

Ο Θεός και Πατέρας έχει δώσει το πνεύμα στον άνθρωπο ώστε να στηρίζει την ψυχή του, την καρδιά του, τα συναισθήματα του. Όταν βυθίζεται η ψυχή (!) τότε το πνεύμα, με την σκέψη, την λογική και την σύνεση τον αναβιβάζει.

Διαβάζουμε από τον Ψαλμό του Δαβίδ, σχετικά: «Τότε, είπα: Αδυναμία μου είναι τούτο· αλλοιώνεται το δεξί χέρι τού Υψίστου; Θα θυμάμαι τα έργα τού Κυρίου· ναι, θα θυμάμαι τα θαυμάσιά σου που είναι εξαρχής· και θα μελετώ σε όλα τα έργα σου, και για τις πράξεις σου θα συλλογίζομαι».

Ο απόστολος Παύλος, γράφει σχετικά: «αν και σε όλα θλιβόμαστε, όμως δεν στενοχωρούμαστε· αν και βρισκόμαστε σε απορία, όμως δεν απελπιζόμαστε· αν και διωκόμαστε, όμως δεν είμαστε εγκαταλειμμένοι· αν και καταβαλλόμαστε, όμως δεν χανόμαστε· περιφέροντας πάντοτε στο σώμα τη νέκρωση του Κυρίου Ιησού, για να φανερωθεί στο σώμα μας και η ζωή τού Ιησού».

Και ο Παύλος καταλήγει, φανερώνοντας το μυστικό: «Επειδή, εμείς που ζούμε παραδινόμαστε πάντοτε στον θάνατο για χάρη τού Ιησού, για να φανερωθεί και η ζωή τού Ιησού στη θνητή μας σάρκα».

Αναφερόμενος στον εαυτό του και την ασθένεια του, ο Παύλος γράφει για το αίτημα του και την άρνηση του Κυρίου Ιησού, που του είπε: «Αρκεί σε σένα η χάρη μου· επειδή, μέσα σε αδυναμία, η δύναμή μου φανερώνεται τέλεια».

Οπότε με χαρά, ο Παύλος γράφει στην επιστολή του: «Με βαθύτατη ευχαρίστηση, λοιπόν, θα καυχηθώ περισσότερο στις αδυναμίες μου, για να κατοικήσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού. Γι' αυτό, αρέσκομαι στις αδυναμίες, στις ύβρεις, στις ανάγκες, στους διωγμούς, στις στενοχώριες για χάρη τού Χριστού· επειδή, όταν είμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός».

Άραγε, ο άνθρωπος του Θεού μπορεί να υποφέρει από κατάθλιψη;

Και βέβαια μπορεί να συμβεί!

Τι κάνει;

Πηγαίνει στον γιατρό, όπως και σε κάθε μορφή νόσου, ή ασθενείας.

Ο ειδικός γιατρός εξετάζει την μορφή της κατάθλιψης και δίνει (καλύτερα προτείνει) την αγωγή.

Στην εποχή της διακονίας του Κυρίου Ιησού, στην Γή ήταν έντονη η χάρις του Θεού δια των σημείων και των τεράτων. Διαβάζουμε από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου: «Και ο Ιησούς περιερχόταν ολόκληρη τη Γαλιλαία, διδάσκοντας στις συναγωγές τους, και κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας, και θεραπεύοντας κάθε αρρώστια και κάθε ασθένεια ανάμεσα στον λαό. Και διαδόθηκε η φήμη του σε ολόκληρη τη Συρία, και έφεραν σ' αυτόν όλους αυτούς που υπέφεραν από διάφορα νοσήματα και έπασχαν από βασανιστικές (!) παθήσεις, και δαιμονιζόμενους, και σεληνιαζόμενους, και παραλυτικούς· και τους θεράπευσε».

Αλλά και η διακονία των αποστόλων, είχε σημεία και τέρατα. Διαβάζουμε: «Ο μεν Κύριος, λοιπόν, αφού τους μίλησε, αναλήφθηκε στον ουρανό, και κάθησε στα δεξιά τού Θεού. Και εκείνοι, αφού βγήκαν έξω, κήρυξαν παντού, ενώ ο Κύριος συνεργούσε, και βεβαίωνε το κήρυγμα με τα σημεία που επακολουθούσαν».

Και ο αδελφόθεος Ιάκωβος, δια Πνεύματος Αγίου γράφει, στην επιτολή του: «Ασθενεί κάποιος ανάμεσά σας; Ας προσκαλέσει τούς πρεσβύτερους της εκκλησίας, και ας προσευχηθούν επάνω του, αφού τον αλείψουν με λάδι στο όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή με πίστη θα σώσει αυτόν που πάσχει, και ο Κύριος θα τον εγείρει· και αμαρτίες αν έπραξε, θα του συγχωρηθούν».

Ας τα πούμε πάλι:

1. Όταν είμαι αδύνατος στην ψυχή, το πνεύμα μου (η σύνεση μου) με στυλώνει και πάλι.

2. Όταν είμαι παρά πολύ αδύνατος και έχω κατάθλιψη, χρειάζομαι γιατρό.

3. Όταν έχω μια διάγνωση στα χέρια μου, πάω στην εκκλησία και με αλείφουν με λάδι στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, οι πρεσβύτεροι.

2^η επιστολή προς Κορινθίους 4: 7 Έχουμε, μάλιστα, τούτο τον θησαυρό μέσα σε χωμάτινα σκεύη, ώστε η υπερβολή της δύναμης να είναι τού Θεού, και όχι από μας·