ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!

Ματθαίος 10: 28 Και μη φοβηθείτε από εκείνους που θανατώνουν το σώμα, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή· αλλά, φοβηθείτε μάλλον αυτόν που μπορεί να απολέσει και την ψυχή και το σώμα μέσα στη γέεννα.

Η ψυχή μου, υποφέρει!

Το πνεύμα μου, εκλείπει!

Το σώμα μου, ασθενεί!

Τρία ανεξάρτητα πράγματα, συνθέτουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, μοναδικού (!)  ανάμεσα σε 7,5 δισεκατομμύρια ανθρώπων, σήμερα.

Τι λέει ο λόγος του Θεού;

Ας αρχίσουμε με τους ανθρώπους που είναι ασεβείς, γεμάτοι από μίσος, άνομοι.

Διαβάζουμε από τους Ψαλμούς του Δαβίδ: «Η παρανομία τού ασεβή λέει στην καρδιά μου: Δεν υπάρχει φόβος Θεού μπροστά στα μάτια του. Επειδή, απατάει τον εαυτό του στα μάτια του, για το ότι η ανομία του θα βρεθεί για να μισηθεί. Τα λόγια τού στόματός του είναι ανομία και δόλος· δεν θέλησε να καταλάβει για να πράττει το αγαθό. Επάνω στο κρεβάτι του συλλογίζεται ανομία· στέκεται σε δρόμο όχι καλόν· δεν μισεί το κακό».

Οι άνομοι και οι ασεβείς, είναι άνθρωποι με συγχυσμένη την διάνοια έχοντας παραδοθεί στην αλαζονεία, στο κέρδος και στον πλουτισμό. Η σωτηρία των, είναι ένα μεγάλο θαύμα όπως το ομολογεί ο Κύριος Ιησούς στους δώδεκα: «Και ο Ιησούς κοιτάζοντάς τους καλά, λέει: Στους ανθρώπους είναι αδύνατο, όχι όμως και στον Θεό· επειδή, τα πάντα είναι δυνατά στον Θεό».

Ας δούμε την διεργασία της ψυχής ενός απλού ανθρώπου που γνωρίζει τον φόβο του Θεού, όπως γράφει ο Δαβίδ: «Εγώ είπα: Κύριε, ελέησέ με· γιάτρεψε την ψυχή μου, επειδή αμάρτησα σε σένα».

Και σε άλλο σημείο, γράφει: «Ελάτε, ακούστε, όλοι εσείς που φοβάστε τον Θεό· και θα διηγηθώ όσα έκανε στην ψυχή μου».

Και ακόμη: «Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριο, περισσότερο από ό,τι εκείνοι που προσμένουν την αυγή, ναι, εκείνοι που προσμένουν την αυγή».

Η ψυχή μας είναι το κομμάτι που κρύβει την εικόνα του Θεού, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του χαρακτήρα.  

Ας δούμε την διεργασία του πνεύματος, ενός ανθρώπου του Θεού. Διαβάζουμε και πάλι από τους Ψαλμούς: «Δείξε μου, Κύριε, τους δρόμους σου· δίδαξέ με τα βήματά σου. Οδήγησέ με στην αλήθεια σου, και δίδαξέ με. Επειδή, εσύ είσαι ο Θεός της σωτηρίας μου· σε προσμένω ολόκληρη την ημέρα».

Και σε άλλο σημείο διαβάζουμε: «Δίδαξέ με, Κύριε, τον δρόμο σου, και θα περπατώ στην αλήθεια σου· προσήλωνε την καρδιά μου στον φόβο τού ονόματός σου».

Το πνεύμα μας, σε συνεργασία με την ψυχή (τα συναισθήματα) μας, ανακαλύπτει τις ελλείψεις και αναζητά βοήθεια διδασκαλίας, γνωρίζοντας ότι μόνον ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια.

Το πνεύμα πάντα αναζητά την αλήθεια, ώστε να την φυλάξει. 

Στον Εκκλησιαστή διαβάζουμε: «Εκείνος που φυλάττει την προσταγή δεν θα δοκιμάσει κακό πράγμα· και η καρδιά τού σοφού γνωρίζει τον καιρό και τον τρόπο».

Η ψυχή πάντα αναζητά το πρόσωπο του Κυρίου, ώστε να βρει χάρη και έλεος. Μέσα στην ψυχή ο Θεός εγκαθιστά την σοφία. Ο αδελφόθεος Ιάκωβος γράφει και ερωτά: «Ποιος, ανάμεσά σας, είναι σοφός και καλός γνώστης των πραγμάτων; Ας δείξει από την καλή διαγωγή τα δικά του έργα με πραότητα σοφίας».

Και κατόπιν συμπληρώνει: «Η σοφία, όμως, που κατεβαίνει από πάνω, πρώτα μεν είναι καθαρή, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης από έλεος και καλούς καρπούς, αμερόληπτη και ανυπόκριτη».

Και για να καταλάβουμε την διεργασία του πνεύματος, ας δούμε τι λέγει ακόμη ο Ιάκωβος: «Από πού προέρχονται οι πόλεμοι και οι διαμάχες ανάμεσά σας; Όχι από εδώ, από τις ηδονές σας, οι οποίες αντιμάχονται μέσα στα μέλη σας; Επιθυμείτε, και δεν έχετε· φονεύετε και φθονείτε, και δεν μπορείτε να επιτύχετε· μάχεστε και πολεμάτε, αλλά δεν έχετε, επειδή δεν ζητάτε. Ζητάτε, και δεν παίρνετε, επειδή ζητάτε με κακή πρόθεση, για να δαπανήσετε στις ηδονές σας. Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν ξέρετε ότι η φιλία τού κόσμου είναι έχθρα προς τον Θεό; Όποιος, λοιπόν, θελήσει να είναι φίλος τού κόσμου, γίνεται εχθρός τού Θεού. Ή νομίζετε ότι μάταια λέει η γραφή: Προς φθόνον επιποθεί το πνεύμα, που κατοίκησε μέσα σας;»

Το γράφω πάλι: «Ή νομίζετε ότι μάταια λέει η γραφή: Προς φθόνον επιποθεί το πνεύμα, που κατοίκησε μέσα σας;»

Αυτή είναι η διεργασία του πνεύματος, του «Εγώ»!

Και κατόπιν, ο Ιάκωβος γράφει: «Αλλά, μεγαλύτερη χάρη δίνει ο Θεός, γι' αυτό λέει: «Ο Θεός στους υπερήφανους αντιτάσσεται, στους ταπεινούς όμως δίνει χάρη».

Στους ταπεινούς το πνεύμα, ο Θεός δίδει χάρη και έλεος στον καιρό της ανάγκης.

Και η σοφία, γιατί δίνεται μέσα στην καρδιά (στην ψυχή);

Διαβάζουμε την απάντηση του Θεού στον Σολομώντα: «δες, έκανα σύμφωνα με τα λόγια σου· να, σου έδωσα μια σοφή και συνετή καρδιά, ώστε δεν στάθηκε όμοιός σου πριν από σένα ούτε ύστερα από σένα θα εγερθεί όμοιός σου».

Επίσης στις Παροιμίες: «Γιε μου, αν η καρδιά σου γίνει σοφή, θα ευφραίνεται και η δική μου καρδιά».

Ο λόγος, που η σοφία του Θεού δίδεται στην καρδιά (και όχι στο πνεύμα) είναι ώστε να ισορροπεί ο άνθρωπος ανάμεσα την ψυχή (τους φόβους) του, με το πνεύμα (το Εγώ) του.

Στους άνομους ανθρώπους η «ανθρώπινη σοφία» κτίζεται στο πνεύμα του.

Διαβάζουμε στον Ιάκωβο: «Αυτή η σοφία δεν είναι εκείνη που κατεβαίνει από πάνω, αλλά είναι επίγεια, ζωώδης, δαιμονική· επειδή, όπου υπάρχει φθόνος και φιλονικία, εκεί είναι ακαταστασία, και κάθε αχρείο πράγμα». Αμήν. 

Παροιμίες 16: 23 Η καρδιά τού σοφού συνετίζει το στόμα του, και προσθέτει μάθηση στα χείλη του.