ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕ ΑΥΤΟΝ!

Ιωάννης 6: 68 Κύριε, σε ποιον θα πάμε; Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής· κι εμείς πιστέψαμε και γνωρίσαμε ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού ζωντανού Θεού.

Μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει τον Θεό;

Ναι, εφόσον ζει στην περίοδο της χάριτος του Ιησού Χριστού.

Είναι κάτι απλό;

Όχι!

Είναι επιμόρφωση, ή παιδεία;

Όχι, είναι αποκάλυψη Θεού.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, έκαμε την πιο κάτω δήλωση: «Εκείνος που έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει· και εκείνος που με αγαπάει, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου· και εγώ θα τον αγαπήσω, και σ' αυτόν θα φανερώσω τον εαυτό μου».

Ο Χριστός έδωσε νέες εντολές;

Μάλιστα, αυτές που ονομάζονται βασιλικές, εντολές που αφορούν την είσοδο στην βασιλεία των ουρανών.

Που θα τις βρω;

Όλες μαζί βρίσκονται στην επί του όρους ομιλία του Κυρίου Ιησού, που κατέγραψαν οι Ευαγγελιστές ο Ματθαίος και ο Λουκάς.

Γιατί τις έδωκε ο Ιησούς, τις εντολές;

Για να δοκιμάσει την αγάπη και την εμπιστοσύνη μας, στο πρόσωπο του.

Και μετά;

Ο Κύριος Ιησούς απαντά: «εκείνος που με αγαπάει, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου· και εγώ θα τον αγαπήσω, και σ' αυτόν θα φανερώσω τον εαυτό μου».

Ο μαθητής του Κυρίου ο Ιούδας ή Θαδδαίος, ρωτά τον Κύριο, λέγοντας: «Κύριε, τι συμβαίνει ότι πρόκειται να φανερώσεις σε μας τον εαυτό σου, και όχι στον κόσμο; Ο Ιησούς αποκρίθηκε και του είπε: Αν κάποιος με αγαπάει, θα φυλάξει τον λόγο μου, και ο Πατέρας μου θα τον αγαπήσει, και θάρθουμε σ' αυτόν, και θα κατοικήσουμε μέσα σ' αυτόν. Εκείνος που δεν με αγαπάει, δεν φυλάττει τα λόγια μου. Και ο λόγος που ακούτε, δεν είναι δικός μου, αλλά του Πατέρα που με απέστειλε».

Ας δούμε κάτι ανάλογο, στην περίπτωση του Σολομώντα βασιλιά του Ισραήλ.

Πρώτα όμως, διαβάζουμε αυτό που ο πατέρας του, ο βασιλιάς Δαβίδ, είπε ενώπιον των αρχόντων και του λαού Ισραήλ: «Κι εσύ, γιε μου Σολομώντα, γνώρισε τον Θεό τού πατέρα σου, και να τον υπηρετείς με τέλεια καρδιά και με ψυχή που να θέλει· επειδή, ο Κύριος εξετάζει όλες τις καρδιές, και ξέρει όλους τους λογισμούς των διανοιών· αν τον εκζητάς, θα βρίσκεται από σένα· αν, όμως, τον εγκαταλείψεις, θα σε απορρίψει για πάντα».

Και ο βασιλιάς Δαβίδ συμπλήρωσε την αποστολή του Σολομώντα: «Δες, τώρα, ότι ο Κύριος σε έκλεξε, για να οικοδομήσεις οίκο σε αγιαστήριο· να ενδυναμώνεσαι, και να εκτελείς».

Και αφού είχε κοιμηθεί ο Δαβίδ, ο Θεός στερέωσε την βασιλεία του Σολομώντα σφόδρα. Και διαβάζουμε μια λεπτομέρεια, στην Γραφή: «Και ο Σολομώντας αγάπησε τον Κύριο, περπατώντας στα προστάγματα του Δαβίδ τού πατέρα του· μόνον που θυσίαζε και θυμίαζε στους ψηλούς τόπους».

Η ζωή του ανθρώπου του Θεού, ξεκινά από το σημείο που θα γνωρίσει τον Θεό, δια του Ιησού Χριστού μέσα στο Άγιο Πνεύμα και θα Τον αγαπήσει με όλη του την καρδιά. Είναι η γνωριμία μας με την Αγία Τριάδα: Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα.

Από τότε μπορεί ο άνθρωπος να εργαστεί, να υπηρετήσει τον Θεό και το έργο Του. Να είναι ο άνθρωπος έτοιμος για αποστολή, έτοιμος εις κάθε έργο αγαθό.

Η αποστολή στα έθνη του αποστόλου Παύλου, ήρθε ξαφνικά. Όταν ακόμη ο Παύλος υπηρετούσε στο έργο του Θεού στην εκκλησία της Αντιόχειας. Διαβάζουμε από τις Πράξεις: «Και στην Αντιόχεια, μέσα στην υπάρχουσα εκκλησία, υπήρχαν μερικοί προφήτες και δάσκαλοι, ο Βαρνάβας και ο Συμεών, που αποκαλείτο Νίγερ, και ο Λούκιος ο Κυρηναίος, και ο Μαναήν, που συναναστράφηκε μαζί με τον τετράρχη Ηρώδη, και ο Σαύλος. Και ενώ υπηρετούσαν στον Κύριο και νήστευαν, το Πνεύμα το Άγιο είπε: Ξεχωρίστε σε μένα τον Βαρνάβα και τον Σαύλο για το έργο που τους προσκάλεσα».

Την διαχείριση του έργου του Θεού έχει ο Ιησούς Χριστός, μέσα από τις πέντε διακονίες.

Διαβάζουμε σχετικά: «Κι αυτός έδωσε άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτες, άλλους δε ευαγγελιστές, άλλους δε ποιμένες και δασκάλους, για την τελειοποίηση των αγίων, για το έργο της διακονίας, για την οικοδομή τού σώματος του Χριστού· μέχρις ότου όλοι ανεξαίρετα να φτάσουμε στην ενότητα της πίστης, και της επίγνωσης του Υιού τού Θεού, σε τέλειον άνδρα, σε μέτρο ηλικίας τού πληρώματος του Χριστού· για να μη είμαστε πλέον νήπιοι, με το να κυματιζόμαστε και να περιφερόμαστε με κάθε άνεμο της διδασκαλίας, μέσα στη δολιότητα των ανθρώπων, μέσα στην πανουργία προς μεθόδευση της πλάνης· αλλά, ζώντας την αλήθεια με αγάπη, να αυξηθούμε σ' αυτόν σε όλα, αυτός που είναι η κεφαλή, ο Χριστός».

Την παρηγορία του Αγίου Πνεύματος την εκτελεί το Πνεύμα, δια των διαιρέσεων των εννέα χαρισμάτων.

Διαβάζουμε σχετικά: «Σε κάθε έναν, όμως, δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος προς το συμφέρον. Επειδή, σε άλλον μεν δίνεται διαμέσου τού Πνεύματος λόγος σοφίας, σε άλλον δε λόγος γνώσης, σύμφωνα με το ίδιο Πνεύμα· σε άλλον δε πίστη, διαμέσου τού ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε χαρίσματα θεραπειών, διαμέσου τού ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε ενέργειες θαυμάτων, σε άλλον δε προφητεία, σε άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, σε άλλον δε γένη γλωσσών, σε άλλον δε ερμηνεία γλωσσών· και όλα αυτά τα ενεργεί το ένα και το ίδιο Πνεύμα, που διανέμει, ξεχωριστά σε κάθε έναν, όπως αυτό θέλει».

Ο άνθρωπος του Θεού, που εργάζεται για τον Θεό είναι άγιος, όσιος, δηλαδή κλητός (!) και περιγράφεται από τον Δαβίδ στον Ψαλμό: «Επειδή, ο Κύριος αγαπάει κρίση, και δεν εγκαταλείπει τους οσίους του· θα διαφυλαχτούν στον αιώνα».

Και ο Δαβίδ συνεχίζει: «Το στόμα τού δικαίου μελετάει σοφία, και η γλώσσα του μιλάει κρίση. Ο νόμος τού Θεού του είναι στην καρδιά του· και τα βήματά του δεν θα γλιστρήσουν».

Και ο Δαβίδ, καταλήγει: «Η σωτηρία, όμως, των δικαίων είναι από τον Κύριο· αυτός είναι η δύναμή τους σε καιρό θλίψης. Και θα τους βοηθήσει ο Κύριος, και θα τους ελευθερώσει· θα τους ελευθερώσει από ασεβείς, και θα τους σώσει· επειδή, έλπισαν σ' αυτόν». Αμήν.

Φιλιππησίους 3: 10 για να γνωρίσω αυτόν, και τη δύναμη της ανάστασής του, και την κοινωνία των παθημάτων του, συμμορφούμενος με τον θάνατό του.