ΗΜΕΡΑ ΘΛΙΨΕΩΣ, ΗΜΕΡΑ ΣΥΜΦΟΡΑΣ!

Ψαλμός 49: 5 Γιατί να φοβάμαι σε ημέρες συμφοράς, όταν με περικυκλώσει η ανομία εκείνων που με ενεδρεύουν; Οι οποίοι ελπίζουν στα αγαθά τους, και καυχώνται στο πλήθος τού πλούτου τους·

Ημέρα πειρασμού!

Ημέρα θλίψεως!

Ημέρα συμφοράς!

Ημέρα πονηρά!

Η ημέρα που ο άνθρωπος του Θεού, δοκιμάζεται με αληθινά πυρά από τον εχθρό της ψυχής.

Η ημέρα που ο άνθρωπος μιλά στην ψυχή του, όπως ο Δαβίδ: «Γιατί να φοβάμαι σε ημέρες συμφοράς, όταν με περικυκλώσει η ανομία εκείνων που με ενεδρεύουν; Οι οποίοι ελπίζουν στα αγαθά τους, και καυχώνται στο πλήθος τού πλούτου τους».

Από πού προέρχεται η θλίψη;

Από την πίεση που αισθάνεται το πνεύμα μας, όταν βλέπουμε την ανομία των ανθρώπων γύρω μας, να μας περισφίγγει.

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι ο Θεός έχει ένα σχέδιο κρίσεως και οργής εναντίον των ανθρώπων της ανομίας. Βλέπουμε τι λέγει ο Θεός δια του προφήτου Μαλαχία: «Και θα σας πλησιάσω για κρίση· και θα είμαι μάρτυρας που σπεύδει ενάντια στους μάγους, και ενάντια σ' αυτούς που μοιχεύουν, και ενάντια στους επίορκους, και ενάντια σ' αυτούς που αποστερούν τον μισθό τού μισθωτού, που καταδυναστεύουν τη χήρα και τον ορφανό, κι αυτούς που αδικούν τον ξένο, κι αυτούς που δεν με φοβούνται, λέει ο Κύριος των δυνάμεων».

Όμως ο άνθρωπος του Θεού, θλίβεται, πιέζεται, αναγκάζεται να συμβιβαστεί!

Ας δούμε την προσευχή του Δαβίδ: «Επίβλεψε επάνω μου, και ελέησέ με, επειδή είμαι μόνος και θλιμμένος. Οι θλίψεις της καρδιάς μου αυξήθηκαν· βγάλε με από τις στενοχώριες μου. Δες τη θλίψη μου και τον μόχθο μου, και συγχώρεσε όλες τις αμαρτίες μου. Δες τους εχθρούς μου, επειδή πληθύνθηκαν, και με άδικο μίσος με μίσησαν. Φύλαξε την ψυχή μου, και σώσε με· ας μη ντροπιαστώ, επειδή έλπισα σε σένα».

Και ακόμη: «Κύριε, ελέησέ με, επειδή είμαι μέσα σε θλίψη· μαράθηκε το μάτι μου από τη λύπη, η ψυχή μου, και η κοιλιά μου. Επειδή, η ζωή μου χάθηκε μέσα σε οδύνη, και τα χρόνια μου μέσα σε στεναγμούς· η δύναμή μου αδυνάτισε από ταλαιπωρίες, και τα κόκαλά μου καταφθάρηκαν».

Η προσευχή του Δαβίδ, εκφράζει κάθε άνθρωπο, που θέλει να ζήσει με ευσέβεια ενώπιον του Θεού.

Ο απόστολος Παύλος ήρθε σε θλίψη πνεύματος στην πόλη της Κορίνθου, όταν με τους συνεργάτες του κήρυττε στη συναγωγή. Κυρίως οι Ιουδαίοι εναντιώνονταν και κακολογούσαν την διδασκαλία του Ευαγγελίου. Τότε ο Παύλος, αφού ξετίναξε τα ιμάτια του, αναγκάστηκε να τους πει: «Το αίμα σας επάνω στο κεφάλι σας· εγώ είμαι καθαρός· από τώρα και στο εξής θα πάω στα έθνη».

Τι έγινε κατόπιν;

  

Διαβάζουμε: «Και ο Κύριος, διαμέσου οράματος, τη νύχτα, είπε στον Παύλο: Μη φοβάσαι, αλλά μίλα και μη σιωπήσεις· επειδή, εγώ είμαι μαζί σου, και κανένας δεν θα βάλει χέρι επάνω σου για να σε κακοποιήσει· δεδομένου ότι, έχω πολύ λαό μέσα σ' αυτή την πόλη. Και εκεί κάθησε έναν χρόνο και έξι μήνες, διδάσκοντας ανάμεσα σ' αυτούς τον λόγο τού Θεού».

Κάτι παρόμοιο συνέβη όταν ο Παύλος ήρθε στην Ιερουσαλήμ και με την υπόδειξη των πρεσβυτέρων, εισήλθε στον ναό για τις ημέρες του καθαρισμού. Στην συνέχεια το πλήθος των Ιουδαίων εξαγριωμένο πλησίασε να τον πιάσουν και να τον λυντσάρουν από θρησκευτικό φανατισμό. Όμως ο Θεός χάρισε στον Παύλο προστασία δια του Κλαύδιου Λυσία του χιλίαρχου. Καθώς ο χιλίαρχος τον οδήγησε στο Συνέδριο για απολογία, εκεί  δε φάνηκε η πρόθεση των Αρχιερέων να θανατώσουν, να κατασπαράξουν (!) τον Παύλο.   

Και τότε!

… συνέβη αυτό, όπως διαβάζουμε: «Και την ερχόμενη νύχτα, ο Κύριος, αφού φάνηκε σ' αυτόν ξαφνικά, είπε: Έχε θάρρος, Παύλο, επειδή, όπως έδωσες για μένα μαρτυρία στην Ιερουσαλήμ, έτσι πρέπει να δώσεις μαρτυρία και στη Ρώμη».

Το αντίδοτο για την ημέρα της θλίψεως, είναι το θάρρος που δίνει o Κύριος Ιησούς, ο Χριστός.

  

Γράφει ο απόστολος Παύλος, προς τους Κορινθίους: «Γι' αυτό, δεν αποκάμνουμε· αλλά, αν και ο εξωτερικός μας άνθρωπος φθείρεται, ο εσωτερικός όμως ανανεώνεται ημέρα με την ημέρα. Επειδή, η προσωρινή ελαφριά μας θλίψη κατεργάζεται σε μας, από υπερβολή σε υπερβολή, αιώνιο βάρος δόξας».

Η θλίψη του πνεύματος είναι, συνήθως, ελαφριά συγκριτικά με το αιώνιο βάρος δόξας που αναμένει τον άνθρωπο του Θεού.

Μια συνταγή στην πράξη, δίνει ο Παύλος προς του Εφεσίους: «Γι' αυτό, πάρτε στα χέρια σας την πανοπλία τού Θεού, για να μπορέσετε να αντισταθείτε κατά την πονηρή ημέρα, και αφού καταπολεμήσετε τα πάντα, να σταθείτε».

Η πανοπλία του Θεού!

«περιζωσμένοι την οσφύ σας με αλήθεια, και

ντυμένοι τον θώρακα της δικαιοσύνης, και

τα υποδήματα στα πόδια με την ετοιμασία τού ευαγγελίου της ειρήνης·

πάρτε στα χέρια σας την ασπίδα της πίστης, και

πάρτε την περικεφαλαία της σωτηρίας, και

τη μάχαιρα του Αγίου Πνεύματος».

2^η επιστολή προς Κορίνθιους 4: 16 Γι' αυτό, δεν αποκάμνουμε· αλλά, αν και ο εξωτερικός μας άνθρωπος φθείρεται, ο εσωτερικός όμως ανανεώνεται ημέρα με την ημέρα.