Η ΛΥΠΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

2^η επιστολή προς Κορινθίους 7: 10 Δεδομένου ότι, η λύπη κατά Θεόν γεννάει μετάνοια προς αμεταμέλητη σωτηρία· η λύπη, όμως, του κόσμου γεννάει θάνατο.

Η λύπη κατά Θεόν, ονομάζεται μετάνοια και επιφέρει την ευλογία του Θεού!

Η λύπη του κόσμου, ονομάζεται μεταμέλεια και επιφέρει κόλαση!

Μετάνοια, είναι η βαθιά συντριβή της καρδιάς, μπροστά στον Θεό.

Μεταμέλεια, είναι η αναγνώριση της αποτυχίας του στόχου του «Εγώ».

Παραδείγματα έχουμε πολλά, από την παλιά και από την Καινή Διαθήκη.

Ένα πρώτο παράδειγμα, είναι αυτό της αποτυχίας του Ησαύ, να πάρει την ευλογία του πατέρα του Ισαάκ. Ο εγωισμός του είχε εξασφαλίσει τα πάντα, όλα δικά του. Χωρίς φόβο Θεού, χωρίς σύνεση από την διδασκαλία της μητέρας του, την ώρα που έπρεπε ήδη ο αδελφός του με την υποστήριξη της μητέρας του Ρεβέκκας, πήρε την ευλογία του πατέρα. Ο Ησαύ όταν έφτασε ήταν ήδη αργά. Όταν κατάλαβε ότι η ευλογία, τα πρωτοτόκια πήγαν στον αδελφό του Ιακώβ, φώναξε: «Και ο Ησαύ είπε, στον πατέρα του: Μήπως μόνον αυτή την ευλογία έχεις, πατέρα μου; Ευλόγησέ με και μένα, πατέρα μου. Και ύψωσε ο Ησαύ τη φωνή του και έκλαψε».

Και ο απόστολος Παύλος γράφοντας προς τους Εβραίους, μας διαφωτίζει σχετικά: «μήπως υπάρχει κάποιος πόρνος ή βέβηλος, όπως ο Ησαύ, ο οποίος για ένα πιάτο φαγητό πούλησε τα πρωτοτόκιά του· ξέρετε, βέβαια, ότι και μετέπειτα, θέλοντας να κληρονομήσει την ευλογία, αποδοκιμάστηκε· δεδομένου ότι, δεν βρήκε τόπο μετάνοιας, αν και την εκζήτησε με δάκρυα».

Αυτά τα δάκρυα δεν ήσαν μετανοίας αλλά μεταμέλειας.

Άλλο παράδειγμα ο βασιλιάς του ισχυρού κράτους Ισραήλ, ο Δαβίδ. Σε ηλικία σχεδόν 50 ετών, ο Δαβίδ έκαμε μια φοβερή αμαρτία και παράβαση. Θανάτωσε τον στρατιώτη, τον Ουρία, τον Χετταίο και του πήρε την γυναίκα του, την Βηρ-Σαβεέ. Όλη αυτή η παράβαση ήταν καλά κρυμμένη, κανείς δεν το γνώριζε, αλλά ο Θεός το απεκάλυψε στον προφήτη Νάθαν και τον απέστειλε με ένα μήνυμα: «γιατί καταφρόνησες τον λόγο τού Κυρίου, ώστε να πράξεις το κακό στα μάτια του; Τον Ουρία τον Χετταίο πάταξες με ρομφαία, και πήρες τη γυναίκα του στον εαυτό σου ως γυναίκα, κι αυτόν τον θανάτωσες με τη ρομφαία των γιων Αμμών».

Και ο Δαβίδ, με απόλυτη συντριβή της καρδιάς και βαθειά μετάνοια είπε προς τον προφήτη του Θεού: «Αμάρτησα στον Κύριο».

Και ο Νάθαν είπε: «Και ο Κύριος παρέβλεψε το αμάρτημά σου· δεν θα πεθάνεις».

Μία συγκλονιστική εικόνα των ανθρώπων στην μεγάλη θλίψη της επταετίας, μας δίνει ο Κύριος Ιησούς στην Αποκάλυψη που έδωκε στον Ιωάννη, σχετικά: «Και οι υπόλοιποι από τους ανθρώπους, που δεν θανατώθηκαν μ' αυτές τις πληγές, ούτε μετανόησαν από τα έργα των χεριών τους, ώστε να μη προσκυνήσουν τα δαιμόνια, και τα είδωλα τα χρυσά και τα ασημένια και τα χάλκινα και τα πέτρινα και τα ξύλινα, που ούτε να βλέπουν μπορούν ούτε να ακούν ούτε να περπατούν· και δεν μετανόησαν (α) από τους φόνους τους (β) ούτε από τις φαρμακείες τους (γ) ούτε από την πορνεία τους (δ) ούτε από τις κλοπές τους».

Και αργότερα στην μεγάλη θλίψη, διαβάζουμε: «Και ο τέταρτος άγγελος ξέχυσε τη φιάλη του επάνω στον ήλιο· και του δόθηκε να καυματίσει τούς ανθρώπους με φωτιά. Και καυματίστηκαν οι άνθρωποι με μεγάλο καύμα, και βλασφήμησαν το όνομα του Θεού, που είχε εξουσία επάνω σ' αυτές τις πληγές· και δεν μετανόησαν, ώστε να δώσουν δόξα σ' αυτόν. Και ο πέμπτος άγγελος ξέχυσε τη φιάλη του επάνω στον θρόνο τού θηρίου· και η βασιλεία του γέμισε από σκοτάδι· και μασούσαν τις γλώσσες τους από τον πόνο· και βλασφήμησαν τον Θεό τού ουρανού για τους πόνους τους και για τα έλκη τους, και δεν μετανόησαν από τα έργα τους».

Δυστυχώς η λύπη του κόσμου όπως φαίνεται καθαρά είναι ρηχή, επιπόλαιη και γεμάτη από απιστία προς τον Θεόν. Η λύπη του κόσμου, είναι η λύπη του σύγχρονου ανθρώπου που δεν γνωρίζει, ούτε θέλει να γνωρίσει τον Θεό. Το μόνο που θέλει είναι δόξα, πλούτος και αγαθά!

 Ένα καλό παράδειγμα από το Ευαγγέλιο έχουμε του τελώνη, που πήγε στον ναό να προσευχηθεί: «Και ο τελώνης, που στεκόταν από μακριά δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να υψώσει στον ουρανό, αλλά χτυπούσε στο στήθος του, λέγοντας: Θεέ μου, σκέπασε με έλεος εμένα τον αμαρτωλό».

Και ο Κύριος Ιησούς, τόνισε, λέγοντας: «Σας λέω: Αυτός κατέβηκε στο σπίτι του δικαιωμένος, παρά εκείνος· επειδή, όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί· και εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί».

Ένα κακό παράδειγμα στο Ευαγγέλιο, έχουμε του Ιούδα του Ισκαριώτη. Από την πλεονεξία του, την ανοησία του, και την φιλοχρηματία του, πήγε και πρόδωσε τον Ιησού στους Φαρισαίους έναντι αμοιβής, 30 αργυρίων. Όταν κατάλαβε το λάθος του, αυτό δεν ήταν μετάνοια προς τον Θεό, αλλά μεταμέλεια. Τι έκανε; «Τότε, ο Ιούδας, αυτός που τον παρέδωσε, βλέποντας ότι καταδικάστηκε, αφού μεταμελήθηκε επέστρεψε στους πρεσβύτερους τα 30 αργύρια, λέγοντας: Αμάρτησα, επειδή παρέδωσα αθώο αίμα. Και εκείνοι είπαν: Και σε μας, τι; Αφορά εσένα».

 Και ο Ιούδας έχασε την επαγγελία του Θεού, την βασιλεία των ουρανών. Διαβάζουμε: «Και ρίχνοντας τα αργύρια μέσα στον ναό, αναχώρησε· και φεύγοντας κρεμάστηκε».

Ο Κύριος Ιησούς έδωκε μια παραβολή του άφρονα πλούσιου ανθρώπου που καρποφόρησαν τα χωράφια. Η αφροσύνη του, περιγράφεται από τον Κύριο, καθώς ο πλούσιος σκεπτόταν: «Τι να κάνω; Επειδή, δεν έχω πού να συγκεντρώσω τους καρπούς μου. Και είπε: Τούτο θα κάνω· θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου, και θα κτίσω μεγαλύτερες, και εκεί θα συγκεντρώσω όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου· και θα πω στην ψυχή μου: Ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά αποταμιευμένα για πολλά χρόνια· αναπαύου, φάε, πιες, ευφραίνου».

Αυτός ακριβώς, είναι ο τρόπος σκέψης του σύγχρονου ανθρώπου, σήμερα.

Αυτός ο τρόπος σκέψης οδηγεί στην αποτυχία …

Η αποτυχία οδηγεί την λύπη …

Η λύπη αυτή, οδηγεί στην κόλαση αιώνια! Αμήν.

Παροιμίες 17: 22 Η καρδιά που ευφραίνεται, δίνει ευεξία σαν γιατρικό· ενώ το πνεύμα τού καταθλιμμένου ξεραίνει τα κόκαλα.