Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΤΗΡΓΗΣΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ!

Εβραίους 2: 14 Επειδή λοιπόν τα παιδία εμέθεξαν από σαρκός και αίματος, και αυτός παρομοίως μετέλαβεν από των αυτών, διά να καταργήση διά του θανάτου τον έχοντα το κράτος του θανάτου, τουτέστι τον διάβολον, και ελευθερώση εκείνους, όσοι διά τον φόβον του θανάτου ήσαν διά παντός του βίου υποκείμενοι εις την δουλείαν.

Ένα ερώτημα πλανάται σε αρκετούς ανθρώπους ευσεβείς: Γιατί ο Χριστός έλαβε μορφή ανθρώπου και μάλιστα δούλου, ώστε να βρεθεί ανυπεράσπιστος επάνω στον σταυρό;

Ένα ιδιαίτερο σχέδιο της αγάπης, του ελέους και του άγιου Θεού. Όλα έπρεπε να γίνουν με σχέδιο αιώνιο κατά τον προφητικό λόγο των Γραφών. Ποιο είναι αυτό το σχέδιο;

Η σωτηρία του ανθρώπου, από την καταδίκη και την εξουσία του θανάτου! ΄

Γράφει ο απόστολος Παύλος στους Κορινθίους: «Που, θάνατε, το κέντρον σου; που, άδη, η νίκη σου; το δε κέντρον του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμις της αμαρτίας ο νόμος. Αλλά χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Όταν εισήλθε στον κόσμο η αμαρτία, η παράβαση του Αδάμ στον Παράδεισο, εισήλθε και η καταδίκη, ο μισθός της αμαρτίας που είναι ο αιώνιος θάνατος, η κόλαση. Αργότερα εδόθη στο λαό Ισραήλ ο νόμος δια του Μωυσή, ώστε να μάθει και να διδαχτεί το δίκαιο του Θεού ως νόμος κράτους. Αυτός ο νόμος αντί να ελευθερώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία, αντίθετα ενδυνάμωσε την απείθεια και την ανομία.

Τι άραγε συνέβη στον λαό Ισραήλ; Γράφει ο Παύλος στους Ρωμαίους: «Ότι τα έθνη τα μη ζητούντα δικαιοσύνην έφθασαν εις δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δε την εκ πίστεως, ο δε Ισραήλ ζητών νόμον δικαιοσύνης, εις νόμον δικαιοσύνης δεν έφθασε. Διά τι; Επειδή δεν εζήτει αυτήν εκ πίστεως, αλλ' ως εκ των έργων του νόμου· διότι προσέκοψαν εις τον λίθον του προσκόμματος, καθώς είναι γεγραμμένον· Ιδού, θέτω εν Σιών λίθον προσκόμματος και πέτραν σκανδάλου, και πας ο πιστεύων επ' αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή».

Αυτός ο λίθος του προσκόμματος είναι ο Ιησούς Χριστός, τον οποίο οι Ιουδαίοι δεν θέλησαν να πιστευόσουν ότι είναι ο Μεσσίας, ο Σωτήρας των, αντίθετα τον κατεδίωξαν με μανία έως θανάτου, θανάτου σκληρού και επικατάρατου, του σταυρικού. Αυτά με τον Ισραήλ, ο οποίος θα μετανοήσει και θα πιστεύσει ως έθνος, μέσα στην επταετή περίοδο του αντιχρίστου.

Όμως σε κάθε ευσεβή άνθρωπο σήμερα, που φοβάται τον Θεό και πιστεύει με βεβαιότητα στον Ιησού Χριστό ως Κύριο, τι συνέβη; Μας το λέγει ο απόστολος Παύλος: «εξαλείψας το καθ' ημών χειρόγραφον, συνιστάμενον εις διατάγματα, το οποίον ήτο εναντίον εις ημάς, και αφήρεσεν αυτό εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό επί του σταυρού· και απογυμνώσας τας αρχάς και τας εξουσίας, παρεδειγμάτισε παρρησία, θριαμβεύσας κατ' αυτών επ' αυτού».

     

Το πρώτο είναι ότι ο Χριστός επάνω στον σταυρό συγχώρησε με το αίμα του όλα τα παραπτώματα μας, (β) κατάργησε τα χρέη μας (διατάξεις του νόμου) και (γ) τις κάρφωσε επάνω στον σταυρό! Με τον τρόπο αυτό απογύμνωσε τις αρχές και τις εξουσίες του σκότους του σατανά, που κατηγορούν μπροστά στον Θεό και ζητούν το θάνατο!

 Αυτός ήταν και ο στόχος της πρώτης ελεύσεως του Ιησού Χριστού, στη γη. Διαβάζουμε: «φανερωθείσαν δε τώρα διά της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του ευαγγελίου».

Αυτός είναι και ο λόγος, που ο Κύριος Ιησούς επάνω στον σταυρό είπε τον τελευταίο λόγο Του, παραδίδοντας το Πνεύμα: «Τετέλεσται!»   Το έργο τελείωσε με επιτυχία εκατό στα εκατό! Ο θάνατος και ο άδης που κρατούν τους νεκρούς, έχασαν την εξουσία.

Και έρχεται ο Παύλος στην επιστολή του προς Κορινθίους και μας φανερώνει τι θα συμβεί με την αρπαγή της εκκλησίας: «Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη».

Η αρπαγή της εκκλησίας είναι η έκπληξη του Κυρίου, του Νυμφίου, προς την εκκλησία Του την Νύμφη. Και τότε ο θάνατος για τον πιστό θα έχει νικηθεί, αφού θα έχει μεταφερθεί από τον θάνατο στην ζωή, στην αγκαλιά του Κυρίου σε μια στιγμή χρόνου. Αμήν.

Φιλιππησίους 2: 6 όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.