ΟΦΘΑΛΜΟΣ: Ο ΛΥΧΝΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ!

Λουκάς 11: 35 Πρόσεχε λοιπόν μήποτε το φως το εν σοι ήναι σκότος.

Η γενιά που ζούμε ανήκει στις έσχατες ημέρες. 

Είναι οι λεγόμενες πονηρές ημέρες, κατά τον απόστολο Παύλο. Οι άνθρωποι κυριαρχούνται από υπόνοιες πονηρές και μάταιες συνδιαλέξεις. Η ψυχή γεμίζει από ακαθαρσίες και μολύσματα που επιβαρύνουν την συναισθηματική κατάσταση και τις αποφάσεις, ή τις βουλές, των ανθρώπων.

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, γνωρίζοντας τις καρδιές των ανθρώπων και την πονηρία των, έλεγε στους Ιουδαίους που ζητούσαν σημείο: «Η γενεά αύτη είναι πονηρά· σημείον ζητεί, και σημείον δεν θέλει δοθή εις αυτήν ειμή το σημείον Ιωνά του προφήτου». Και το σημείο του Ιωνά ήταν ένα σημείο από την ζωή του προφήτη, ο οποίος όταν άκουσε την φωνή του Θεού και την προσταγή αποφάσισε μόνος του να αλλάξει κατεύθυνση και να φύγει μακριά, πολύ μακριά από τον τόπο της αποστολής του. Όμως στο καράβι που μπήκε άρχισε μια παράξενη τρικυμία, άγνωστη για τους ναυτικούς και όλοι κατάλαβαν ότι κάποιος στο καράβι ήταν ένοχος ενώπιον του Θεού του. Ρίχνοντας κλήρο, αυτός έπεσε στον Ιωνά και εκείνος ομολόγησε την παράβαση του. Τους είπε, ότι μόνον αν έπεφτε στην θάλασσα το πλοίο θα σωζόταν. Και πράγματι, αφού τον έριξαν στην θάλασσα, ήρθε γαλήνη και ο Θεός πρόσταξε ένα μεγάλο κήτος να καταπιεί τον Ιωνά και να σωθεί η ζωή του. Μέσα στο κήτος ο Ιωνάς μετανόησε, προσευχήθηκε και δόξασε τον Θεό. Μετά από τρεις ημέρες το κήτος ελευθέρωσε τον Ιωνά στην ακτή και ο προφήτης συνέχισε τον δρόμο του προς την πόλη της Νινευή, να κηρύξει το κήρυγμα της μετανοίας.

Η καρδιά του Ιωνά ήταν πονηρή, καθώς πίστευε ότι ο Θεός θα μεταμελείτο έτσι ή αλλιώς και θα έσωζε τον λαό της Νινευή. Αρνήθηκε να υπακούσει, αλλά ο Θεός ανέστρεψε την λογική και τις αποφάσεις του Ιωνά και στο σχέδιο του Θεού συνετελέσθη ακριβώς. Το σχέδιο ήταν οι άνθρωποι να ακούσουν με τα αυτιά τους, να πιστεύσουν με βεβαιότητα και να μετανοήσουν έμπρακτα.

Σήμερα, ο άνθρωπος μολύνεται από αυτά που βλέπει. Δίδασκε ο Κύριος Ιησούς: «Ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός· όταν λοιπόν ο οφθαλμός σου ήναι καθαρός, και όλον το σώμα σου είναι φωτεινόν· αλλ' όταν ήναι πονηρός, και το σώμα σου είναι σκοτεινόν».

Και συνέχισε λέγοντας: «Πρόσεχε λοιπόν μήποτε το φως το εν σοι ήναι σκότος».   

Πότε το φως, γίνεται σκοτάδι;

Όταν είμαστε σε ανυπακοή του λόγου του Θεού.      

Πότε το σώμα είναι φωτεινό;

Όταν όλο το σώμα – η ψυχή και το πνεύμα μας είναι φωτεινό. Δηλαδή φωτίζεται από τον καθαρό λόγο του Θεού και συμμορφώνεται υπακούοντας στην φωνή του ουράνιου Πατέρα. Διαβάζουμε στην επιστολή προς Θεσσαλονικείς: «Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης είθε να σας αγιάση ολοκλήρως, και να διατηρηθή ολόκληρον το πνεύμά σας και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».

Ο Κύριος Ιησούς δίδασκε: «Εάν λοιπόν όλον το σώμα σου ήναι φωτεινόν, μη έχον τι μέρος σκοτεινόν, θέλει είσθαι φωτεινόν όλον, καθώς όταν ο λύχνος σε φωτίζη διά της λάμψεως».

Αυτός ο λύχνος, ο λόγος του Θεού φωτίζει και διατηρεί όλη την προσωπικότητα μας στο θέλημα του Θεού.  

Ο αδελφόθεος Ιάκωβος διαμαρτύρεται σε χριστιανούς, που κάνουν διάκριση ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους αδελφούς, λέγοντας: «δεν εκάμετε άρα διάκρισιν εν εαυτοίς και εγείνετε κριταί πονηρά διαλογιζόμενοι;».

Λίγο πιο κάτω γράφει ο Ιάκωβος: «Η νομίζετε ότι ματαίως η γραφή λέγει, Προς φθόνον επιποθεί το πνεύμα, το οποίον κατώκησεν εν ημίν;».

Και ο Κύριος λέγει, απευθυνόμενος προς τον εργάτη της πρώτης ώρας: «Η δεν έχω την εξουσίαν να κάμω ό,τι θέλω εις τα εμά; ή ο οφθαλμός σου είναι πονηρός διότι εγώ είμαι αγαθός;».

Τι φανερώνουν τα πιο πάνω τρία εδάφια; Ότι πολύ - πολύ εύκολα, το μάτι της ψυχής μας πονηρεύει απέναντι στους αδελφούς μας και διαλογιζόμαστε ή κακολογούμε άδικα και όχι δίκαια! Νομίζουμε ότι κάνουμε τα καθήκοντα μας, όπως οι μαθητές που γράφουν ίσα – ίσα για να περάσουν την τάξη! Και όμως ο Κύριος, λέγει: «Επειδή σας λέγω ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη σας πλειότερον της των γραμματέων και Φαρισαίων, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών».

Οι Φαρισαίοι, σαν «αφιερωμένοι» Ιουδαίοι είχαν αποκτήσει την εκτίμηση του λαού για την πνευματική ζωή των. Όμως για τον Χριστό ήσαν εχθροί και ο ίδιος, τους απέδειξε την αμαρτία τους μετά από πολλή συζήτηση. Διαβάζουμε στον Ιωάννη: «Είπε λοιπόν προς αυτούς ο Ιησούς· Εάν ο Θεός ήτο Πατήρ σας, ηθέλετε αγαπά εμέ· διότι εγώ εκ του Θεού εξήλθον και έρχομαι· επειδή δεν ήλθον απ' εμαυτού, αλλ' εκείνος με απέστειλε. Διά τι δεν γνωρίζετε την λαλιάν μου; διότι δεν δύνασθε να ακούητε τον λόγον μου. Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε».

Πράξεις 2: 40 Και με άλλους πολλούς λόγους διεμαρτύρετο και προέτρεπε, λέγων, Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς.