Η ΔΥΝΑΜΗ – ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ – ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ!

Ψαλμοί 9: 9 Και ο Κύριος θέλει είσθαι καταφύγιον εις τον πένητα, καταφύγιον εν καιρώ θλίψεως.

Ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας παρέχει δια της αγάπης Του, το στήριγμα στον πένητα, το καταφύγιο του διωκομένου και την δύναμη στον αδύνατο.  

Είναι όπως ακριβώς οι αναγκαίες συνθήκες επιβίωσης από θερμοκρασία, υγρασία, πίεση, φως, άνεμο που εξασφάλισε ο Θεός, ώστε να ζει ο άνθρωπος στη γη. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν η σύσταση του ατμοσφαιρικού αέρα ήταν διαφορετική από: Άζωτο 78,08% - Οξυγόνο 20,95% - Αργό 0,93% - Διοξείδιο του άνθρακα 0,03% - Άλλα αέρια 0,01%!

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ο Θεός εξασφάλισε τα αγαθά του για την συνασιθηματική επιβίωση του ανθρώπου. Ας τα δούμε:

# το στήριγμα στον πένητα

Διαβάζουμε στους Ψαλμούς: «Εγώ δε είμαι πτωχός και πένης· Θεέ, τάχυνον προς εμέ· συ είσαι βοήθειά μου και ελευθερωτής μου· Κύριε, μη βραδύνης».

Όταν έρθει η φτώχεια και η ένδεια στην ζωή μας, πού καταφεύγουμε; Πού αναζητούμε την λύση στο πρόβλημα; Ο Δαβίδ κάνει το αίτημα του προς τον Θεό, τον Κύριο των δυνάμεων και πιέζει λέγοντας «Κύριε, μην αργείς!». Ιδιαιτέρως ο Θεός έχει ευαισθησία προς τους φτωχούς. Διαβάζουμε στον Ιάκωβο: «Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί, δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς του κόσμου τούτου πλουσίους εν πίστει και κληρονόμους της βασιλείας, την οποίαν υπεσχέθη προς τους αγαπώντας αυτόν; Σεις όμως ητιμάσατε τον πτωχόν».

# το καταφύγιο του διωκομένου

Διαβάζουμε στους Ψαλμούς: «Επειδή συ τον Κύριον, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον έκαμες καταφύγιόν σου, δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν, και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου». Ακόμη στον προφήτη Ιερεμία: «Μη γείνης εις εμέ τρόμος· συ είσαι η ελπίς μου εν ημέρα συμφοράς».

Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός προέβλεψε τις έξη πόλεις του καταφυγίου, σε περίπτωση που κάποιος ακουσίως προκαλούσε τον θάνατο σε κάποιον. Και αυτό δια καταφύγιο από του εκδικούντος το αίμα δια να μην πεθάνει ο φονεύς, εωσού παρασταθεί ενώπιον των κριτών. Στην ζωή μας, πολλές φορές κατηγορούμεθα αδίκως και χρειαζόμαστε ένα καταφύγιο. Αυτό το καταφύγιο είναι ο Ιησούς Χριστός μόνον!        

# την δύναμη στον αδύνατο.  

Διαβάζουμε στους Ψαλμούς: «Εν τω Θεώ είναι η σωτηρία μου και η δόξα μου· η πέτρα της δυνάμεώς μου». Ακόμη, διαβάζουμε: «Ω δύναμίς μου, σε θέλω ψαλμωδεί· διότι συ, Θεέ, είσαι το προπύργιόν μου, ο Θεός του ελέους μου».

Η δύναμη, ή η ισχύς είναι η συνθήκη (!) ώστε ο άνθρωπος να σηκωθεί και να περπατήσει στην περίσταση της ζωής του. Διαφορετικά καταβάλλεται από της λύπης. Γράφει ο Δαβίδ: «Διά τι είσαι περίλυπος, ψυχή μου; και διά τι ταράττεσαι εντός μου; έλπισον επί τον Θεόν· επειδή έτι θέλω υμνεί αυτόν· το πρόσωπον αυτού είναι σωτηρία». Η ελπίδα είναι η άγκυρα της ψυχής, των συναισθημάτων, ώστε να πιαστεί από τον ουράνιο Πατέρα! Η δύναμη που χρειαζόμαστε είναι διαφορετική ανάλογα με την ηλικία και τα βάρη μας. Και αυτό είναι ακόμη ένα δώρο, προετοιμασμένο από το χέρι του άγιου Θεού, που μας παρατηρεί αδιάλειπτα.      

Τι κάνει ώστε να βρούμε χάρη στα μάτια του Θεού;

Ας το δούμε στους Ψαλμούς: «Εγώ δε θέλω ψάλλει την δύναμίν σου, και το πρωΐ θέλω υμνολογεί εν αγαλλιάσει το έλεός σου· διότι έγεινες προπύργιόν μου και καταφύγιον εν τη ημέρα της θλίψεώς μου». 

Η χάρις του Θεού αυξάνει ή μειώνεται (!) ανάλογα με την στάση μας και την δίψα μας για να ευχαριστήσουμε και να δοξάσουμε τον ουράνιο Πατέρα μας για τα δώρα Του!

Ομοιάζει με το χαριτωμένο παιδί που έρχεται με χαρά στην αγκαλιά μας ακόμη και αν δεν μας γνωρίζει καλά, όμως κερδίζει την αγάπη μας και την συμπάθεια μας. Με τον ίδιο τρόπο η χάρις του Θεού αυξάνει όταν βρίσκουμε τον χρόνο, μόνοι μας, να πάμε στο ταμείο μας και να τον δοξάσουμε με ύμνους, να τον ευχαριστήσουμε με το στόμα μας, να πληρωθούμε με το Πνεύμα το Άγιο και να λαλήσουμε σε ξένες γλώσσες, τα μεγαλεία του Θεού. Αμήν. 

Ψαλμοί 18: 2 Ο Κύριος είναι πέτρα μου και φρούριόν μου και ελευθερωτής μου· Θεός μου, βράχος μου· επ' αυτόν θέλω ελπίζει· η ασπίς μου και το κέρας της σωτηρίας μου· υψηλός πύργος μου.