ΕΤΟΙΜΟΙ ΕΙΣ ΠΑΝ ΕΡΓΟΝ ΑΓΑΘΟΝ.

Εφεσίους 2: 10 Διότι αυτού ποίημα είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά, τα οποία προητοίμασεν ο Θεός διά να περιπατήσωμεν εν αυτοίς.

Ο Θεός εργάζεται το αγαθό και ετοιμάζει ανθρώπους δια να εργαστούν στο έργο Του. 

Οι άνθρωποι εργάζονται την αμαρτία και ετοιμάζουν ανθρώπους για πόλεμο και καταστροφή.   Το έργο του Θεού ονομάζεται θερισμός και ο θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος. Η ώρα του θερισμού έρχεται σύντομα και θα λάβει χώρα στην επταετία του αντιχρίστου. Διαβάζουμε στην Αποκάλυψη: «Και άλλος άγγελος εξήλθεν εκ του ναού, κράζων μετά μεγάλης φωνής προς τον καθήμενον επί της νεφέλης. Πέμψον το δρέπανόν σου και θέρισον, διότι ήλθεν εις σε η ώρα του να θερίσης, επειδή εξηράνθη ο θερισμός της γης. Και ο καθήμενος επί της νεφέλης έβαλε το δρέπανον αυτού επί την γην, και εθερίσθη η γη». 

Ο Κύριος μας Ιησούς δίδασκε τους μαθητές να έχουν όραση και να βλέπουν σωστά το έργο του Θεού: «Δεν λέγετε σεις ότι τέσσαρες μήνες είναι έτι και ο θερισμός έρχεται; Ιδού, σας λέγω, υψώσατε τους οφθαλμούς σας και ίδετε τα χωράφια, ότι είναι ήδη λευκά προς θερισμόν».

Όταν ο Χριστός σώσει από τον κόσμο και αναγεννήσει ένα άνθρωπο τον καθιστά μαθητή, υπηρέτη και δούλο του, αν ο ίδιος το θέλει. Μάλιστα διαβάζουμε στον Ιωάννη: «Εάν εμέ υπηρετή τις, εμέ ας ακολουθή, και όπου είμαι εγώ, εκεί θέλει είσθαι και ο υπηρέτης ο εμός· και εάν τις εμέ υπηρετή, θέλει τιμήσει αυτόν ο Πατήρ». Η διαδικασία της μαθητείας έχει στόχο ο υπηρέτης του Χριστού να γίνει κατάλληλος για να εργαστεί στο έργο του θερισμού. Κατάλληλος για το λόγο του Θεού, είναι αυτό που περιγράφει ο Ιάκωβος: «Η δε υπομονή ας έχη έργον τέλειον, διά να ήσθε τέλειοι και ολόκληροι, μη όντες εις μηδέν ελλιπείς». Τι εννοεί;

# έργο τέλειο στην υπομονή της ελπίδας.

Ένα ωραίο σημείο, είναι αυτό που αναφέρει ο απόστολος Ιωάννης, γέροντας πλέον και εξόριστος: «Εγώ ο Ιωάννης, ο και αδελφός σας και συγκοινωνός εις την θλίψιν και εις την βασιλείαν και την υπομονήν του Ιησού Χριστού, ήμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω διά τον λόγον του Θεού και διά την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού». Ακόμη, διαβάζουμε λίγο αργότερα το λόγο που απευθύνει ο Ιησούς Χριστός στον ποιμένα της εκκλησίας της Φιλαδελφείας: «Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης». Η υπομονή είναι ένα θετικό σημείο του χαρακτήρα του υπηρέτη του Θεού, ώστε να εργαστεί με επιμέλεια στον θερισμό της σωτηρίας των ψυχών όσο ζει επί της γης, έως τα βαθιά γεράματα.

# να είσθε τέλειοι σε κάθε δοκιμασία.

Διαβάζουμε στην Γένεση: «Μετά δε τα πράγματα ταύτα ο Θεός εδοκίμασε τον Αβραάμ, και είπε προς αυτόν, Αβραάμ· ο δε είπεν, Ιδού, εγώ. Και είπε, Λάβε τώρα τον υιόν σου τον μονογενή, τον οποίον ηγάπησας, τον Ισαάκ, και ύπαγε εις τον τόπον Μοριά, και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα, επί ενός των ορέων, το οποίον θέλω σοι ειπεί».

Άραγε, τι συνέβη στο τέλος της δοκιμασίας; Διαβάζουμε: «Και εφώνησε δεύτερον ο άγγελος του Κυρίου προς τον Αβραάμ εκ του ουρανού, και είπεν, Ώμοσα εις εμαυτόν, λέγει Κύριος, ότι, επειδή έπραξας το πράγμα τούτο και δεν ελυπήθης τον υιόν σου, τον μονογενή σου, ότι ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γής· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου». Ο Θεός ευαρεστείται στην υπακοή και δίδει επαγγελία για το μέλλον μας. 

# να είσθε ολόκληροι μετά από κάθε δοκιμασία.

Διαβάζουμε στην δεύτερη επιστολή προς Κορινθίους: «Διότι δεν θέλομεν να αγνοήτε, αδελφοί, περί της θλίψεως ημών, ήτις συνέβη εις ημάς εν τη Ασία, ότι καθ' υπερβολήν εστενοχωρήθημεν υπέρ δύναμιν, ώστε απηλπίσθημεν και του ζήν· αλλ' ημείς αυτοί εν εαυτοίς, ελάβομεν την απόφασιν του θανάτου, διά να μη έχωμεν την πεποίθησιν εις εαυτούς, αλλ' εις τον Θεόν τον εγείροντα τους νεκρούς· όστις ηλευθέρωσεν ημάς εκ τοσούτου μεγάλου θανάτου και ελευθερόνει, εις τον οποίον ελπίζομεν ότι και έτι θέλει ελευθερώσει».

Μετά από μια συγκλονιστική δοκιμασία ο υπηρέτης του Θεού είναι πλέον ολόκληρος σαν προσωπικότητα και κατάλληλος ώστε να εργαστεί το έργο το Θεού.

# έτοιμοι εις παν έργον αγαθόν.

Ο απόστολος Παύλος γράφει σαν πατέρας στον Τιμόθεο, ένα έτοιμο πλέον εργάτη και υπηρέτη του Θεού: «Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού. Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, διά να αρέση εις τον στρατολογήσαντα». 

Η ετοιμότητα αφορά την δοκιμασία της πίστεως, την ολοκλήρωση της παιδείας, και την ανάθεση παντός έργου από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Στην νέα Διαθήκη δεν έχουμε ιερατείο ή κληρικούς αλλά αγίους που απαρτίζουν μια εκκλησία. Στην εκκλησία το έργο γίνεται από όλους τους πιστούς ανάλογα με το μέτρο της πίστεως και την δοθείσα εις ημάς χάρη. 

Διαβάζουμε: «Τι πρέπει λοιπόν, αδελφοί; Όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, γλώσσαν έχει, αποκάλυψιν έχει, ερμηνείαν έχει· πάντα ας γίνωνται προς οικοδομήν». Και πιο κάτω: «Διότι δύνασθε ο εις μετά τον άλλον να προφητεύητε πάντες, διά να μανθάνωσι πάντες και πάντες να παρηγορώνται». Αμήν. 

Κολοσσαείς 1: 10 διά να περιπατήσητε αξίως του Κυρίου, ευαρεστούντες κατά πάντα, καρποφορούντες εις παν έργον αγαθόν και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού,