ΜΑΤΑΙΑ – ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ – ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ!

Εκκλησιαστής 3: 9 Τις ωφέλεια εις τον εργαζόμενον από όσα αυτός μοχθεί; Είδον τον περισπασμόν, τον οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους υιούς των ανθρώπων διά να μοχθώσιν εν αυτώ.

Γιατί, άραγε, πάμε στην Εκκλησία; Και γιατί, πάμε εμείς οι μεγάλοι και όχι μόνον τα μικρά παιδιά;  

Γιατί ένα κράτος, οφείλει να έχει επίσημη θρησκεία ή θεσμική εκκλησία με βάση το Σύνταγμα;

Σε όλες αυτές τις απορίες η απάντηση είναι η αναζήτηση της φιλοσοφίας της ζωής, ή της αιωνιότητας. Από μικρό παιδί ο άνθρωπος οφείλει να σπουδάσει, να διδαχτεί με ένα επίσημο τρόπο την θρησκεία του, ανεξάρτητα  από που είναι η καταγωγή του, ή το κράτος που ζει. Ο σκοπός είναι ο άνθρωπος να διδαχτεί τα βασικά του νόμου, σαν παιδαγωγός και κατόπιν μεγαλώνοντας να εφαρμόσει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.   

Όταν μπει ο άνθρωπος στην διαδικασία της παραγωγικής ζωής, ανάλογα με τις συγκυρίες της ζωής του, ο Θεός του προσθέτει «περισπασμό». Τι είναι ο περισπασμός; Διαβάζουμε από τον Εκκλησιαστή:  «Εγώ ο Εκκλησιαστής εστάθην βασιλεύς επί τον Ισραήλ εν Ιερουσαλήμ· και έδωκα την καρδίαν μου εις το να εκζητήσω και να ερευνήσω διά της σοφίας περί πάντων των γινομένων υπό τον ουρανόν· τον οχληρόν τούτον περισπασμόν ο Θεός έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων, διά να μοχθώσιν εν αυτώ».

Στην σημερινή ορολογία περισπασμός είναι το άγχος! Η αυξημένη προσπάθεια, ώστε με τα λίγα προσόντα που διαθέτει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του καιρού του. Πράγματι, ο άνθρωπος καταφέρνει πολλά. Μόνον να θυμηθούμε ότι πριν από μια γενεά οι διευθυντές τραπεζών ήσαν πτυχιούχοι μόνον, του Λυκείου! 

Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα καθώς οι θέσεις εργασίας είναι λίγες και απαιτούν μεγάλη εξειδίκευση και προϋπηρεσία που δυστυχώς οι νέοι και οι μεγάλοι στερούνται. Αυτός είναι ο λόγος για την αναχώρηση των νέων και των μεγάλων στην Ευρώπη και Αμερική και Ασία διότι τα προσόντα πάντα είναι ελάχιστα σε σχέση με τα ζητούμενα.

Πράγματι ο άνθρωπος ξενιτεύεται (!) αντί να καθίσει και να μαθητεύσει από την αρχή σε ένα νέο επάγγελμα, δυστυχώς, έστω και στα 45.Μεταφέρει στο εξωτερικό την οικογένεια του για 5 – 10 χρόνια και χωρίς να το καταλάβει θα περάσουν 20 χρόνια.      

Όμως τι πρέπει ο άνθρωπος να εννοήσει, να καταλάβει σε όλη αυτή την διαδρομή πριν αυτή να λήξει; Ότι τα αγαθά της ζωής είναι Μάταια, Προσωρινά και Πρόσκαιρα!  Ας δούμε τι γράφει ο Σολομώντας με την σοφία και την έρευνα της ζωής του: «Είδον πάντα τα έργα τα γινόμενα υπό τον ήλιον, και ιδού, τα πάντα ματαιότης και θλίψις πνεύματος. Το στρεβλόν δεν δύναται να γείνη ευθές, και αι ελλείψεις δεν δύνανται να αριθμηθώσιν». 

Το συμπέρασμα αυτό είναι όχι φιλοσοφικά αλλά η Αλήθεια! Ας το δούμε αναλυτικά. Όπως κάθε άνθρωπος επιχειρηματίας δημιουργώντας και λειτουργώντας μια επιχείρηση καθορίζει την τιμή πώλησης ενός αγαθού από το προσδοκώμενο κέρδος ή το όφελος, έτσι ακριβώς και η ζωή μας σαν μια επιχείρηση ή δραστηριότητα, οφείλει να παράγει κέρδος ή όφελος. Το όφελος, η ωφέλεια σε ένα απλό άνθρωπο δεν είναι ένα καράβι ή μια λιμουζίνα, αλλά η χαρά της οικογένειας και της εσωτερικής ειρήνης και γαλήνης. 

Και όμως, καθώς διαβάζουμε πάλι στον Εκκλησιαστή: «Διότι τις ωφέλεια εις τον άνθρωπον από παντός του μόχθου αυτού και από της θλίψεως της καρδίας αυτού, εις τα οποία μοχθεί υπό τον ήλιον; Επειδή πάσαι αι ημέραι αυτού είναι πόνος, και οι μόχθοι αυτού λύπη· και την νύκτα έτι η καρδία αυτού δεν κοιμάται· είναι και τούτο ματαιότης». Το άγχος, το μη ελεγχόμενο, σαρώνει την προσωπικότητα του ανθρώπου και γίνεται άγριος, επιθετικός και  καταστροφικός στην οικογένεια του που νομίζει ότι αγαπά αλλά δεν γνωρίζει πώς θα την υπηρετήσει! Το αποτέλεσμα του ανθρώπου είναι όχι το μηδέν, αλλά η απώλεια! Απώλεια των παιδιών του και ίσως και της γυναίκας του!

Υπάρχει σωτηρία; Υπάρχει λύτρωση;

Ναι! Πώς;

1. Να εννοήσει την ματαιότητα και την ματαιοδοξία της ζωής και των προσπαθειών του.

2. Να δηλώσει την αδυναμία του ενώπιον του ουράνιου πατέρα, ταπεινά και συντετριμμένα.

3. Να ζητήσει από τον Ιησού Χριστό την αιώνια ζωή, με πίστη στο πρόσωπό Του. 

Εκκλησιαστής 5: 11 Πληθυνομένων των αγαθών πληθύνονται και οι τρώγοντες αυτά· και τις η ωφέλεια εις τους κυρίους αυτών, ειμή το να θεωρώσιν αυτά διά των οφθαλμών αυτών;