ΟΣΤΙΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΨΥΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟΣ!

1^η προς Κορινθίους επιστολή 9: 19 Διότι ελεύθερος ων πάντων εις πάντας εδούλωσα εμαυτόν, διά να κερδήσω τους πλειοτέρους·

Όταν ο Χριστός έρχεται κοντά μας, είναι η ακριβής ώρα του Θεού ώστε να αρχίσει ένα έργο μεγάλης σωτηρίας. 

Η σωτηρία μας έγκειται στην παράκαμψη της αιώνιας απώλειας (η κόλαση) και η είσοδος μας στην αιώνια δόξα, στην  βασιλεία των ουρανών. Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως παραβάτης συνθηκών και ενάντιος σε κάθε μορφή υποταγής. Σπάνια ο άνθρωπος έχει μια συνεχή εμπειρία με τον Θεό από μικρό παιδί. Τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος αναπτύσσεται μαζί με την πονηρία μέσα του. 

Φεύγει σύντομα από την ηλικία της αθωότητας και από 7 ετών βρίσκεται στην παραβατικότητα. Όλοι μας το διαπιστώνουμε αυτό είτε από τα παιδικά μας χρόνια είτε από τα παιδιά μας. Ένα σπάνιο πρόσωπο μέσα στην Γραφή ήταν ο Ενώχ. Διαβάζουμε: «και περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του Θεού, αφού εγέννησε τον Μαθουσάλα, τριακόσια έτη, και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας· και έγειναν πάσαι αι ημέραι του Ενώχ τριακόσια εξήκοντα πέντε έτη. Και περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του Θεού, και δεν ευρίσκετο πλέον· διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός».

Επίσης, ένα σπάνιο πρόσωπο ήταν ο Ιωσήφ, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών, ζούσε σε αφιέρωση προς τον Θεό, καθώς του έδειχνε μεγάλα και σημαντικά ενύπνια, τα οποία θα εκπληρούντο πολύ αργότερα και τα οποία του κόστισαν την απόρριψη του, από τα αδέλφια του.    

Όμως ο Θεός αγάπησε τον κόσμο, κάθε άνθρωπο, γνωρίζοντας ότι είναι αμαρτωλός εκ φύσεως και τέκνο οργής. Η είσοδος στην βασιλεία των ουρανών, στην δόξα του Θεού δεν θα ήταν δυνατή από ανθρώπινη προσπάθεια ή απλή φιλοσοφία, όπως αυτή που καλλιέργησαν οι αρχαίοι Έλληνες. Έπρεπε να γίνει μια λυτρωτική θυσία αιώνιος ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος: (α) να συμφιλιωθεί με τον άγιο Θεό, αποκτώντας ειρήνη με τον ουράνιο Πατέρα και (β) να αναγεννηθεί δια του λόγου Του και δια του Πνεύματος του Αγίου.    

Αφού γίνει αυτή η διαδικασία, δια ενός μοναδικού μέσου, δια του μονογενούς Υιού του Θεού του Ιησού, αρχίζει μια περίοδος που ο νέος άνθρωπος, ο πρώην αμαρτωλός και ξένος των υποσχέσεων και της κληρονομίας του Θεού μαθητεύει στα της βασιλείας των ουρανών. Ο Κύριος είπε στους μαθητές του: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». Η ζωή του πιστού ανθρώπου είναι μια ζωή μαθητείας. Συνεχούς δια βίου μαθητείας, όπου ο Θεός δίδει αποκάλυψη των μυστηρίων του ώστε ο χαρακτήρας του ανθρώπου του Θεού να γίνει όμοιος της υποστάσεως του Θεού και Πατέρα. Αυτή η μαθητεία είναι διαμορφωμένη για κάθε τέκνο του Θεού, εκλεκτό κατά πρόγνωση Θεού, με την μέριμνα του Χριστού, δια Πνεύματος Αγίου. 

Διαβάζουμε: «Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα». Άρα όλο το πρόγραμμα της μαθητείας, καθώς και η πρόοδος, οι δοκιμασίες, είναι στα χέρια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μέσα στην εκκλησία Του ενεργεί ο Χριστός με τις πέντε διακονίες και τα εννέα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

Διαβάζουμε τις πέντε διακονίες: «Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».

   

Στη συνέχεια διαβάζουμε τα εννέα χαρίσματα: «Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. Διότι εις άλλον μεν δίδεται διά του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών».

Όλα τα εννέα χαρίσματα, είναι επίκτητα. Δηλαδή δεν είναι έμφυτα στον άνθρωπο, αποκτώνται εκ των υστέρων.  Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος αποκτά στην ζωή του δια Πνεύματος Αγίου ένα χαρακτήρα διαφορετικό από αυτό που έχει γνωρίσει από μικρό παιδί. Σχετικά με την σοφία του Θεού, διαβάζουμε: «Και συ λάλησον προς πάντας τους σοφούς την καρδίαν, τους οποίους εγώ ενέπλησα από πνεύματος σοφίας, να κάμωσι την στολήν του Ααρών, διά να καθιερώσης αυτόν, ώστε να ιερατεύη εις εμέ».

Ο Σολομώντας ο γιός του Δαβίδ, βασιλέας του Ισραήλ σε ηλικία περίπου 22 ετών, με πολύ αγάπη προς τον Θεό, που ενεφύσησε σε αυτόν η μητέρα του Βηθ-σαβεέ, μόλις ανέλαβε την βασιλεία έκαμε θυσίες και θυμιάματα προς τον Θεό. Φάνηκε δε ξαφνικά, ο Θεός σε ενύπνιο την νύκτα και τον ρώτησε: «Τι θέλεις να σου δώσω;». Ο Σολομώντας ευθύς απάντησε προς τον Θεό: «εγώ είμαι παιδάριον μικρόν· δεν εξεύρω πως να εξέρχωμαι και να εισέρχωμαι· και ο δούλός σου είναι εν μέσω του λαού σου, τον οποίον εξέλεξας, λαού μεγάλου, όστις εκ του πλήθους δεν δύναται να αριθμηθή ουδέ να λογαριασθή· δος λοιπόν εις τον δούλον σου καρδίαν νοήμονα εις το να κρίνη τον λαόν σου, διά να διακρίνω μεταξύ καλού και κακού· διότι τις δύναται να κρίνη τον λαόν σου τούτον τον μέγαν;».

Και πράγματι διαβάζουμε: «Και έδωκεν ο Θεός εις τον Σολομώντα σοφίαν και φρόνησιν πολλήν σφόδρα και έκτασιν πνεύματος, ως η άμμος η παρά το χείλος της θαλάσσης. Και υπερέβη η σοφία του Σολομώντος την σοφίαν πάντων των κατοίκων της ανατολής και πάσαν την σοφίαν της Αιγύπτου».

Με αυτή την σοφία ο Σολομώντας κατέκτησε μεγαλύτερη ισχύ και δύναμη στο κράτος του Ισραήλ, από τον πατέρα του Δαβιδ, χωρίς να κάμει κανένα πόλεμο! Ιδιαίτερα βλέπουμε τον Σολομώντα με τι σοφία και σύνεση ξεκίνησε να φτιάχνει τον ναό του Θεού, όταν ζήτησε την συνεργασία του βασιλιά της Τύρου, Χειράμ ώστε να κόβουν και να του στέλνουν κέδρους εκ του Λιβάνου. Η απάντηση του Χειράμ ήταν καταπληκτική: «Και ως ήκουσεν ο Χειράμ τους λόγους του Σολομώντος, εχάρη σφόδρα και είπεν, Ευλογητός Κύριος σήμερον, όστις έδωκεν εις τον Δαβίδ υιόν σοφόν επί τον λαόν τον πολύν τούτον. Και απέστειλεν ο Χειράμ προς τον Σολομώντα, λέγων, Ήκουσα περί όσων εμήνυσας προς εμέ· εγώ θέλω κάμει παν το θέλημά σου διά ξύλα κέδρινα και διά ξύλα πεύκινα».

Ο άνθρωπος που κερδίζει τις ψυχές των ανθρώπων με αγάπη, χωρίς όπλα είναι σοφός και συνετός. Διαβάζουμε τι είπε ο Θεός στον Ιησού του Ναυή, ηγέτη του λαού Ισραήλ: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ' εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, διά να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως».

 Ο απόστολος Παύλος γράφει προς του Εφεσίους, με αγωνία: «Διά τούτο και ημείς, αφ' ης ημέρας ηκούσαμεν, δεν παύομεν προσευχόμενοι διά σας και δεόμενοι να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως». Ο δε Ιάκωβος, γράφει στην επιστολή του: «Εάν δε τις από σας ήναι ελλιπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως και μη ονειδίζοντος, και θέλει δοθή εις αυτόν».

Η σοφία του Θεού επιτρέπει στον άνθρωπο να κατακτά εδάφη χωρίς πόλεμο ή όπλα. Μόνον με λόγο σοφίας! Είναι ο ενδελεχής λόγος, που έχει ανάγκη κάθε άνθρωπος να ακούσει από τον πλησίον του και να ηρεμήσει και να γίνει σαν το πρόβατο. Αυτή η σοφία του Θεού λειτουργεί μέσα στην οικογένεια, στο κλειστό περιβάλλον ή μέσα στην κοινωνία εξωτερικά και φέρνει αποτελέσματα. Αμήν.  

Δανιήλ 12: 3 Και οι συνετοί θέλουσιν εκλάμψει ως η λαμπρότης του στερεώματος· και οι επιστρέφοντες πολλούς εις δικαιοσύνην ως οι αστέρες, εις τους αιώνας των αιώνων.