O ΑΔΕΛΦΟΣ ΣΟΥ!

Λουκάς 10: 29 Αλλ' εκείνος, θέλων να δικαιώση εαυτόν, είπε προς τον Ιησούν· Και τις είναι ο πλησίον μου;

Ο Κύριος Ιησούς, ο Χριστός απευθυνόμενος στους δώδεκα, είπε: «σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε». 

Με τον τρόπο αυτό καθιέρωσε μια «επίπεδη» σχέση μεταξύ των, χωρίς βαθμούς ή ιεραρχία, ή ακόμη και ιερατείο. Ήταν κάτι που ο Θεός δια του Μωυσή, είχε παραγγείλει: «Δεν θέλεις περιφέρεσθαι συκοφαντών μεταξύ του λαού σου· ουδέ θέλεις σηκωθή κατά του αίματος του πλησίον σου. Εγώ είμαι ο Κύριος. Δεν θέλεις μισήσει τον αδελφόν σου εν τη καρδία σου· θέλεις ελέγξει παρρησία τον πλησίον σου και δεν θέλεις υποφέρει αμαρτίαν επ' αυτόν. Δεν θέλεις εκδικείσθαι ουδέ θέλεις μνησικακεί κατά των υιών του λαού σου· αλλά θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Εγώ είμαι ο Κύριος».

Όμως, ο λαός Ισραήλ ήταν απειθής, σκληρός και εχθρός του Θεού και των προφητών.  Ήταν αδύνατον η δικαιοσύνη του Θεού να σταθεί στην καρδιά του. Έτσι ο Ιησούς Χριστός ξεκίνησε από το μηδέν, διδάσκων μεταξύ του λαού και προσφέροντας μια νέα ευκαιρία νέας Διαθήκης, πάνω στην αλήθεια. Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Εις μηδένα μη οφείλετε μηδέν ειμή το να αγαπάτε αλλήλους· διότι ο αγαπών τον άλλον εκπληροί τον νόμον. Επειδή το, Μη μοιχεύσης, μη φονεύσης, μη κλέψης, μη ψευδομαρτυρήσης, μη επιθυμήσης, και πάσα άλλη εντολή, εν τούτω τω λόγω συμπεριλαμβάνεται, εν τώ· Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Ο ίδιος ο Κύριος, έδωσε την εντολή στους μαθητές: «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας ηγάπησα και σεις να αγαπάτε αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους».

  

Οι εντολές του Κυρίου μας, στηρίζονται στην επίγνωση της αγάπης του και του ενδιαφέροντος του. Δίδονται προς αναγεννημένα παιδιά του Θεού δια του λόγου Του και του Πνεύματος του Αγίου. Όταν ένας άνθρωπος αναγεννηθεί είναι πολύ φυσικό να αγαπά τον αδελφό του και να έχει μια ιδιαίτερη επαφή. Ο Ιάκωβος γράφει: «Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, διά να ιατρευθήτε· πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη». 

Εδώ φαίνεται το πνεύμα της φιλαδελφίας που είναι θεοδίδακτο στον άνθρωπο του Θεού.  Ακόμη, κάτι σοβαρό γράφει ο Ιωάννης στην επιστολή του: «Ημείς εξεύρομεν ότι μετέβημεν εκ του θανάτου εις την ζωήν, διότι αγαπώμεν τους αδελφούς· όστις δεν αγαπά τον αδελφόν μένει εν τω θανάτω».

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ - Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ!

Από εδώ και πέρα αρχίζει ο έλεγχος του Κυρίου. Ας δούμε μερικά σημεία από τον λόγο του Θεού. Γράφει ο απόστολος Παύλος: «Συ δε διά τι κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και συ διά τι εξουθενείς τον αδελφόν σου; επειδή πάντες ημείς θέλομεν παρασταθή εις το βήμα του Χριστού».

Ακόμη: «Εάν όμως ο αδελφός σου λυπήται διά φαγητόν, δεν περιπατείς πλέον κατά αγάπην· μη φέρε εις απώλειαν με το φαγητόν σου εκείνον, υπέρ του οποίου ο Χριστός απέθανεν».

Επίσης: «Καλόν είναι το να μη φάγης κρέας μηδέ να πίης οίνον μηδέ να πράξης τι, εις το οποίον ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί».

Ακόμη: «Συνείδησιν δε λέγω ουχί την ιδικήν σου, αλλά την του άλλου. Επειδή διά τι η ελευθερία μου κρίνεται υπό άλλης συνειδήσεως;».

  

Επίσης: «Εάν μεν εκτελήτε τον νόμον τον βασιλικόν κατά την γραφήν, Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν, καλώς ποιείτε· εάν όμως προσωποληπτήτε, κάμνετε αμαρτίαν και ελέγχεσθε υπό του νόμου ως παραβάται».

Ακόμη: «Εάν δε αδελφός ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και στερώνται της καθημερινής τροφής, και είπη τις εξ υμών προς αυτούς, Υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, και δεν δώσητε εις αυτούς τα αναγκαία του σώματος, τι το όφελος;».

Επίσης: «Πόθεν προέρχονται πόλεμοι και μάχαι μεταξύ σας; ουχί εντεύθεν, εκ των ηδονών σας, αίτινες στρατεύονται εντός των μελών σας;».

Ακόμη: «Μη καταλαλείτε αλλήλους, αδελφοί. Όστις καταλαλεί αδελφόν και κρίνει τον αδελφόν αυτού, καταλαλεί τον νόμον και κρίνει τον νόμον και εάν κρίνης τον νόμον, δεν είσαι εκτελεστής του νόμου, αλλά κριτής».

Επίσης: «Μη στενάζετε κατ' αλλήλων, αδελφοί, διά να μη κατακριθήτε· ιδού, ο κριτής ίσταται έμπροσθεν των θυρών».

Τέλος: «Διότι σεις, αδελφοί, προσεκλήθητε εις ελευθερίαν· μόνον μη μεταχειρίζεσθε την ελευθερίαν εις αφορμήν της σαρκός, αλλά διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλους. Διότι όλος ο νόμος εις ένα λόγον συμπληρούται, εις τον, Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Εάν όμως δάκνητε και κατατρώγητε αλλήλους, προσέχετε μη υπ' αλλήλων αφανισθήτε».

Η εκκλησιαστική ιστορία έχει πολλά γεγονότα εσωτερικού αφανισμού μέσα την εκκλησία. Την ειρηνική περίοδο μεταξύ 259 – 268 μ.Χ που σταμάτησε ο μέγας διωγμός του Βαλεριανού, επικράτησε μια θλιβερή κατάσταση μέσα στην εκκλησία. Γράφει ο Ευσέβιος (επίσκοπος Καισάρειας, Παλαιστίνη) στην εκκλησιαστική ιστορία, σχετικά: «πολλοί χριστιανοί αλληλοφθονούνταν και αλληλοκατηγορούνταν και μόνο όπλα που δεν σήκωναν ο ένας εναντίον του άλλου, ενώ με άφατη υπόκριση οι επίσκοποι τους λόγια χρησιμοποιούσαν αντί για λόγχες, για να πολεμήσουν ο ένας τον άλλο».     

Σήμερα, γνωρίζουμε πόσο σημαντικός είναι ο αδελφός μας. Ακόμη πόσο ανάγκη έχουν οι αδελφοί μας από στοργή. Ας μη ξεχνάμε την προτροπή του λόγου του Θεού: «γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφίας, προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους». Αμήν.

1^η Κορινθίους επιστολή 10: 24 Μηδείς ας ζητή το εαυτού συμφέρον, αλλ' έκαστος τα του άλλου.