ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ.

Ρωμαίους 1: 12 τούτο δε είναι, το να συμπαρηγορηθώ μεταξύ σας διά της κοινής πίστεως υμών τε και εμού.

Το έργο του Θεού προς τον άνθρωπο, που προ-γνώρισε προ καταβολής κόσμου, γίνεται δια της αγάπης του Πατέρα προς το τέκνο του.

Πίστη, είναι ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρίνεται ο άνθρωπος στον λόγο του Θεού. Ο Αδάμ απέκτησε από την Εύα, δύο υιούς. Τον Καίν, τον πρωτότοκο και τον Αβελ. Τα μεγάλωσε και στην συνέχεια τα παιδιά έμαθαν, άκουσαν το θέλημα του Θεού: την θυσία προς τον Θεό, το ολοκαύτωμα. Πράγματι τα δύο αδέλφια άρχισαν να εκτελούν τον λόγο του Θεού. Τι συνέβη όμως; Διαβάζουμε: «Διά πίστεως ο Άβελ προσέφερε προς τον Θεόν καλητέραν θυσίαν παρά τον Κάϊν, διά της οποίας εμαρτυρήθη ότι ήτο δίκαιος, επειδή ο Θεός έδωκε μαρτυρίαν περί των δώρων αυτού, και δι' αυτής καίτοι αποθανών έτι λαλεί».      

Πίστη, είναι ο τρόπος με τον οποίο εννοούμε καθαρά τα μυστήρια του Θεού όταν αποκαλύπτονται σε μας, τη στιγμή που για τους ανθρώπους παραμένουν ανεξήγητα. Διαβάζουμε: «Διά πίστεως εννοούμεν ότι οι αιώνες εκτίθησαν με τον λόγον του Θεού, ώστε τα βλεπόμενα δεν έγειναν εκ φαινομένων». Το πρώτο πράγμα που παρέδωσε ο Θεός στον άνθρωπο ήταν οι επαγγελίες του, η διαθήκη του.

Αρχικά ο Θεός μίλησε σε έναν άνθρωπο, τον Αβραμ, καλώντας τον να αποχωριστεί από την συγγένεια του (τον Ναχώρ, πατέρα του Θάρα) και τον τόπο διαμονής του (Ούρ των Χαλδαίων) ώστε να τον οδηγήσει στην γη που θα του δείξει!  Ακόμη, ο Θεός υποσχέθηκε να τον κάμει έθνος μεγάλο, να τον ευλογήσει ιδιαίτερα και ότι επρόκειτο να ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης από αυτόν. Ο Αβραμ πίστευσε στην φωνή του Θεού, άφησε τον αδελφό του Ναχώρ στην Ούρ και μαζί με τον πατέρα του Θάρα, ξεκίνησαν μαζί αφήνοντας τον σύγχρονο πολιτισμό των Χαλδαίων πίσω τους. Πρώτη τους στάση ήταν η Χαρράν. Εκεί πέθανε ο Θάρα και ο Αβραμ  συνέχισε τον δρόμο του φθάνοντας σε άγνωστα μέρη γι αυτόν την Χαναάν. Εκεί διέμεινε στον τόπο Συχέμ και φάνηκε σε αυτόν ο Θεός και είπε: «Στο σπέρμα σου, θα δώσω εγώ αυτή τη γη». Αμέσως ο Αβραμ οικοδόμησε ένα θυσιαστήριο και πρόσφερε ολοκαύτωμα στον Κύριο από τα πρωτότοκα των προβάτων του και επικαλέστηκε το όνομα του Κυρίου. Από εκεί και μετά σε όποιο τόπο πήγαινε ο Αβραάμ έκτιζε ένα θυσιαστήριο και επικαλείτο το όνομα του Θεού με όσα λίγα γνώριζε γι αυτόν.

Έκτοτε, το έργο του Θεού επεκτάθηκε προς ένα λαό πολυάριθμο, αμέτρητο, τον λαό Ισραήλ. Ήταν ο αγαπημένος λαός του, η άμπελος του. Αναζήτησε πιστούς δούλους και βρήκε ελάχιστους. Αυτοί ήσαν οι ιερείς, οι κριτές, οι προφήτες, οι βασιλείς ώστε να οδηγήσουν τον λαό στο θέλημα Του.  Αυτός ο λαός σκλήρυνε την στάση του και αντί για πίστη έδειξε σκληρότητα, αδιαφορία και εχθρότητα προς τον Θεό.       

Αφού ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός απέστειλε τον Υιό του τον μονογενή ώστε σαν δούλος και ως αμνός να προσφέρει τον εαυτό του ολοκαύτωμα θυσίας δίνοντας την ζωή του επάνω σε ένα ατιμωτικό σταυρό. Και έτσι και έγινε! Αφού ο Ιησούς γεννήθηκε εκ παρθένου γυναικός, την Μαριάμ, μεγάλωσε φυσιολογικά και σε ηλικία 30 ετών ξεκίνησε η διακονία του.  Μέσα σε τρία χρόνια περίπου, ο Κύριος Ιησούς, κάλεσε τους μαθητές του, τους ονόμασε αποστόλους, δίνοντας σε αυτούς την εξουσία να κηρύττουν τον λόγο του, να εκβάλουν δαιμόνια και να θεραπεύουν τους ασθενείς. Οι απόστολοι έμαθαν νέα πράγματα σε σχέση με το νόμο του Μωυσή αλλά και τις παραδόσεις των σύγχρονων πρεσβυτέρων.

Αφού ο Χριστός σταυρώθηκε και πέθανε μέσα σε έξη ώρες, τον έθαψαν σε ένα τάφο πλουσίου και την τρίτη ήμερα αναστήθηκε εκ των νεκρών. Φάνηκε στους μαθητές του, που ήσαν τόσο δύσπιστοι αλλά ο Ιησούς είχε τα πειστήρια, τις πληγές στα χέρα και στην πλευρά του. Για σαράντα ημέρες μαζί με τους  αποστόλους είχε τακτική συνάντηση και τους απεκάλυπτε και εξηγούσε την αλήθεια των Γραφών. Και αφού ανελήφθη μπροστά στα μάτια τους επάνω στο όρος του Ελαιώνος, ένα άγγελος έφερε ένα μήνυμα: « Άνδρες Γαλιλαίοι, τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ' υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω καθ' ον τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν».

Πενήντα ημέρες από την σταύρωση του ήταν η εορτή των Ιουδαίων η Πεντηκοστή. Την ημέρα αυτή οι μαθητές εκατό είκοσι, ήσαν μαζεμένοι σε ένα ανώγειο και προσευχόντουσαν όλοι μαζί ομόθυμα, με μια γνώμη. Και έγινε το μεγάλο γεγονός της υπόσχεσης του Θεού: Ήρθε το Πνεύμα το Άγιο μέσα από ένα ήχο σαν άνεμος, σε μορφή πύρινων γλωσσών που κάθισε σε κάθε ένα και όλοι οι μαθητές γέμισαν από το Πνεύμα το Άγιο και άρχισαν να μιλούν σε ξένες γλώσσες καθώς το Πνεύμα έδιδε σε όλους αυτούς να λαλούν.

Την ημέρα εκείνη έγινε μια μεγάλη συγκομιδή ψυχών και σχηματίστηκε η πρώτη εκκλησία των αποστόλων. Τρείς χιλιάδες ψυχές βαπτίστηκαν στο νερό με μεγάλη χαρά στο όνομα του Ιησού Χριστού που σταύρωσαν άδικα στην άγνοια τους.  Εκτοτε έμεναν σταθερά στη διδασκαλία των αποστόλων, και στην κοινωνία μεταξύ των και στην κοπή τού άρτου και στις προσευχές.

Η εκκλησία πέρασε από διωγμούς μικρούς και μεγάλους καθώς οι άνθρωποι οι θρησκευόμενοι εναντιώθηκαν στην διδασκαλία του Ευαγγελίου, βλέποντας να χάνουν την εξουσία και το κύρος τους. Οι διωγμοί αυτοί κράτησαν περίπου 300 χρόνια και καταγράφηκαν 10 μεγάλοι διωγμοί σε όλη την επικράτεια από Ρωμαίους αυτοκράτορες.

Το 313 μ.Χ με το διάταγμα των Μεδιολάνων (Μιλάνο, Ιταλίας) δόθηκε η ανεξιθρησκία στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Με το διάταγμα νομιμοποιήθηκε η χριστιανική Εκκλησία ως επιτρεπόμενη θρησκεία οι οπαδοί της οποίας έπρεπε να προσεύχονται στον δικό τους Θεό για την ευτυχία του κράτους. Οι διωγμοί όμως σταμάτησαν το 324 μ.Χ όταν ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτορας.  

Και φθάνουμε στο 397 μ.Χ στην Τρίτη Σύνοδο της Καρθαγένης, της Βορείου Αφρικής όπου παρεδόθη ο κατάλογος των κανονικών βιβλίων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης που έχουμε στα χέρια μας σήμερα.           

Σήμερα, μπορούμε και εμείς να σπουδάσουμε τις Γραφές σαν το θεόπνευστο λόγο του Θεού, να ζητήσουμε αποκάλυψη του θελήματος Του για μας και να ομολογήσουμε το όνομα του σαν Σωτήρας και Κύριος Ιησούς, ο χρισμένος ερχόμενος βασιλέας. Αμήν.  

Ρωμαίους 10: 6 η εκ πίστεως όμως δικαιοσύνη λέγει ούτω· Μη είπης εν τη καρδία σου, Τις θέλει αναβή εις τον ουρανόν; τουτέστι διά να καταβιβάση τον Χριστόν. ή, Τις θέλει καταβή εις την άβυσσον; τουτέστι διά να αναβιβάση τον Χριστόν εκ νεκρών. Αλλά τι λέγει; Πλησίον σου είναι ο λόγος, εν τω στόματί σου και εν τη καρδία σου· τουτέστιν ο λόγος της πίστεως, τον οποίον κηρύττομεν.