ΠΙΣΤΟΣ: ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ, Η ΕΞΥΠΝΑΔΑ;

Λουκάς 12: 15 Και είπε προς αυτούς· Προσέχετε και φυλάττεσθε από της πλεονεξίας· διότι εάν τις έχη περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού.

Ο νέος άνθρωπος καυχάται για την δύναμη της ευστροφίας του και στα γρήγορα πόδια του. 

Και πιο πολύ στα βραβεία, τους επαίνους και τα μετάλλια, που συλλέγει κάθε χρόνο.  Αυτό δημιουργεί στον άνθρωπο μια αυτοπεποίθηση που είναι χρήσιμη για την ζωή του μέσα στην κοινωνία. Ιδιαίτερα δε, θαυμάζει τα επιτεύγματα και άλλων ταλαντούχων και προσπαθεί να τους φτάσει.

Όλα αυτά συμβαίνουν και ο άνθρωπος έχει άγνοια για την αλήθεια των πραγμάτων. Η αλήθεια των πραγμάτων δεν είναι φιλοσοφική έννοια για λίγους. Είναι βίος της ζωής, που αν δώσουμε προσοχή σε σοφούς ανθρώπους θα ακούσουμε να μας μιλούν για την ματαιότητα, όπως ακριβώς περιέγραψε και ο σοφός Σολομών. 

Ας δούμε τι λέγει στις Παροιμίες: «Υιέ μου, δος την καρδίαν σου εις εμέ, και ας προσέχωσιν οι οφθαλμοί σου εις τας οδούς μου». 

Ο ουράνιος Πατέρας μας για να μπορέσει να εργαστεί μέσα μας χρειάζεται την καρδιά μας και την προσοχή μας. Αυτό λέγεται «Εστίαση», αυτό που οι άνθρωποι σήμερα αποκαλούν συναισθηματική νοημοσύνη. 

Από κει και πέρα ο Θεός αναλαμβάνει τα δύσκολα: «Και θέλω ράνει εφ' υμών καθαρόν ύδωρ και θέλετε καθαρισθή· από πασών των ακαθαρσιών σας και από πάντων των ειδώλων σας θέλω σας καθαρίσει. Και θέλω δώσει εις εσάς καρδίαν νέαν, και πνεύμα νέον θέλω εμβάλει εν υμίν, και αποσπάσας την λιθίνην καρδίαν από της σαρκός σας θέλω δώσει εις εσάς καρδίαν σαρκίνην. Και θέλω εμβάλει εν υμίν το Πνεύμα μου και σας κάμει να περιπατήτε εν τοις διατάγμασί μου και να φυλάττητε τας κρίσεις μου και να εκτελήτε αυτάς».

Η εξυπνάδα στον άνθρωπο λειτουργεί μαζί με την πονηράδα. Είναι αυτό που δίνει στον άνθρωπο μια δύναμη και ικανότητα να φέρνει αποτελέσματα μεγάλα, προς έκπληξη όλων. Όμως ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για κατορθώματα εντυπώσεων, αλλά για κάτι άλλο: «Δεν χαίρει εις την δύναμιν του ίππου· δεν ηδύνεται εις τους πόδας του ανδρός. Ο Κύριος ηδύνεται εις τους φοβουμένους αυτόν, εις τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού». Γιατί; Ας το δούμε: «Δεν σώζεται βασιλεύς διά πλήθους στρατεύματος· ο δυνατός δεν ελευθερούται διά της μεγάλης αυτού ανδρείας. Μάταιος ο ίππος προς σωτηρίαν· και διά της πολλής αυτού δυνάμεως δεν θέλει σώσει».

Δηλαδή, τι σχεδιάζει ο Θεός; «Ιδού, ο οφθαλμός του Κυρίου είναι επί τους φοβουμένους αυτόν· επί τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού· διά να ελευθερώση εκ θανάτου την ψυχήν αυτών, και εν καιρώ πείνης να διαφυλάξη αυτούς εις ζωήν».

Διαβάζοντας την ιστορία του Ιακώβ όταν έφτασε σε ηλικία 130 ετών στην Αίγυπτο κάτω από την αποκάλυψη του υιού του, Ιωσήφ σαν τον πρωθυπουργό της Αιγύπτου και αφού μετέφερε όλη την οικογένεια του, 70 ψυχές, από την Χαναάν εγκαταστάθηκε στην γη Γεσέν.  Και ενώ ο λαός της Αιγύπτου είχε εξ ολοκλήρου εξαγοραστεί σαν δούλοι από τον Φαραώ για να αντιμετωπίσει την πείνα που είχε επικρατήσει επί 7 συνεχή έτη, όμως ο λαός Ισραήλ, ήταν κάτι διαφορετικό: «Κατώκησε δε ο Ισραήλ εν τη γη της Αιγύπτου, εν τη γη Γεσέν· και απέκτησαν εν αυτή κτήματα, και ηυξήνθησαν και επληθύνθησαν σφόδρα».

Τι βλέπουμε; Το μεγάλο έργο του Θεού που εμείς δεν μπορούμε να συλλάβουμε με την εξυπνάδα μας!  Εδώ φαίνεται η δόξα του Θεού! Και τι λέγει ο Ησαΐας; «Ένεκεν εμού, ένεκεν εμού θέλω κάμει τούτο· διότι πως ήθελε μολυνθή το όνομά μου; ναι, δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον». Ακόμη, λέγει: «Εγώ είμαι ο Κύριος· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά».

Τι είναι αυτό που καταστρέφει την συναισθηματική νοημοσύνη μας και μας απομακρύνει από τον Θεό;  Πάνω σε αυτό μιλά ο Κύριος Ιησούς προς τους μαθητές: «Εν τω μεταξύ αφού συνηθροίσθησαν αι μυριάδες του όχλου, ώστε κατεπάτουν αλλήλους, ήρχισε να λέγη προς τους μαθητάς αυτού πρώτον· Προσέχετε εις εαυτούς από της ζύμης των Φαρισαίων, ήτις είναι υπόκρισις».

Ένας πιστός κινδυνεύει από Υποκρισία! Υποκρισία ενώπιον Θεού αλλά όχι, ενώπιον των ανθρώπων!  Γιατί; Διότι μόνον ο Θεός γνωρίζει τα βάθη των καρδιών και τα κίνητρα ή τις προτεραιότητες. 

Γράφει ο απόστολος Παύλος προς του Κορινθίους: «Και εις τούτο γνώμην δίδω· διότι τούτο συμφέρει εις εσάς, οίτινες ηρχίσατε από πέρυσιν ουχί μόνον το να κάμητε, αλλά και το να θέλητε· τώρα δε τελειώσατε και το να κάμητε, ώστε καθώς υπήρξεν η προθυμία του θέλειν, ούτω να υπάρχη και το τελειώσαι αφ' όσα έχετε». Τι βλέπουμε;

Τρία βήματα με την σωστή σειρά:

# ηρχίσατε από πέρυσιν να κάμητε…

# αλλά και το να θέλητε …

# τώρα δε τελειώσατε και το να κάμητε …

Το έργο του Θεού θέλει μια πραγματική αλληλουχία, στην καρδιά του δούλου Του:

1. Να αρχίσει δειλά - δειλά.

2. Να θελήσει αργότερα.

3. Να τελειώσει με χαρά.

Αμήν. 

Εβραίους 3: 12 προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μήδενα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος,