Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΤΙΜΗ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Προφήτης Μαλαχίας 1: 6 Ο υιός τιμά τον πατέρα και ο δούλος τον κύριον αυτού· αν λοιπόν εγώ ήμαι πατήρ, που είναι η τιμή μου; και αν κύριος εγώ, που ο φόβος μου; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων προς εσάς, ιερείς, οίτινες καταφρονείτε το όνομά μου, και λέγετε, Εις τι κατεφρονήσαμεν το όνομά σου;

Από την ώρα που θα εισέλθει ο πιστός άνθρωπος του Θεού στην παρουσία του Θεού, δια της χάριτος και θα λάβει τις επαγγελίες, θα αναγεννηθεί και θα αρχίσει η νέα ζωή. Μία ζωή θλίψεων, δοκιμασιών, παιδείας, αλλά χαρούμενη, νικηφόρα, ελπιδοφόρα. Μια ζωή διδασκαλίας, μαθητείας, υπηρεσίας. Το περιβάλλον αυτής της ζωής, είναι ο Χριστός, η ζωή ημών, «Διότι εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν». 

Κυρίαρχα στοιχεία της ζωής μας είναι ο Πατέρας μας ο ουράνιος, ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός και το Πνεύμα το Άγιο.  Ακόμη στην προσωπική ζωή μας μπαίνουν τα πράγματα σε τάξη και αρμονία. Αρχίζουμε να εκτελούμε τα πάντα δίκαια και να αποδίδουμε την τιμή εις πάντα άνθρωπο. Όμως ξεχωρίζει μέσα μας ο φόβος του Θεού και η τιμή στο πρόσωπό του.

Ο φόβος του Θεού: Προσκυνώ – μετανοώ – υποτάσσομαι.

Τρία πράγματα περιγράφουν τον φόβο του Θεού. Η προσκύνηση, που χωρίς δισταγμό όταν ερχόμαστε στην προσευχή γονατίζουμε και δίδουμε την δόξα και την λατρεία μας στο πρόσωπο του. Όταν γονατίζουμε ο Θεός βλέπει την συντριβή της καρδιάς μας και όσο μένουμε στα  γόνατα ο Θεός, μας σπλαχνίζεται και βρίσκουμε χάρη στα μάτια του και έλεος στις αποφάσεις Του. Τα πάντα ο Θεός κάνει για μας όταν βρούμε χάρη στους οφθαλμούς του. Επίσης, μέσα στον φόβο του Θεού είναι η μετάνοια μας, δηλαδή η βαθιά λύπη μας για πράξεις άδικες ή αμέλεια στα καθήκοντά μας. Μέσα από την μετάνοια και την εξομολόγηση ο Θεός αρχίζει να κτίζει μέσα μας, το θέλημα Του, να μας αγιάζει και να μας αποστέλλει σαν δούλους του κατάλληλους να εκτελέσουμε την αποστολή μας. Τέλος, η υποταγή μας δηλώνει επίσης τον φόβο του Θεού, καθώς βάζουμε στην άκρη το θέλημα μας και λέμε Αμήν, στη φωνή του Θεού. Αυτός ο φόβος του Θεού είναι δημιουργικός, καθώς θυμίζει την πρόοδο των παιδιών μας στο σχολείο, μέσα από το φόβο του δάσκαλου, του καθηγητή, του Διευθυντή, κλπ.  Ο φόβος είναι συστατικό στοιχείο της σοφίας (ενδελεχούς μελέτης) και της μάθησης (απόκτησης γνώσεων). Το ίδιο ισχύει και για εμάς τους μεγαλύτερους ενώπιον του Θεού και της εκκλησίας.          

Η τιμή στο πρόσωπο του Θεού: Ακούω – προσέχω – ερωτώ.

Η τιμή έχει άλλα συστατικά. Πρώτα να ακούω, να ακούω με τα δύο αυτιά μου και την καρδιά μου. Ακούω με αγάπη και ενδιαφέρον το λόγο του Θεού, καθώς ξεχωρίζω την φωνή του καλού ποιμένα. Δεύτερον, προσέχω, συγκεντρώνομαι χωρίς να αποσπάται η προσοχή μου σε κάτι άλλο την ίδια στιγμή.  Ακόμη από το στρατό έχουμε μάθει να στεκόμαστε σε «στάση Προσοχής». Δείχνει την τιμή προς τον ανώτερο μας ιεραρχικά, ώστε να προσέχουμε απόλυτα, στο τι θα μας πει. Ανάλογο είναι και η απόλυτη προσοχή μας όταν ομιλεί ο Θεός από τον λόγο Του, ή από προφητεία μέσα στην εκκλησία Του. Τρίτον συστατικό της τιμής, είναι να ρωτάμε τον Θεό. Να ρωτάμε σε κάθε απορία, ή διχογνωμία μικρή ή μεγάλη. Και βέβαια δεν ξεχνάμε ότι μετά τον Θεό, η τιμή ανήκει στους γονείς μας όσο ζουν. Το ίδιο ακριβώς, ρωτάμε τους γονείς μας ποια είναι η γνώμη τους και τότε  θα γίνει σε μας καλό και θα είμαστε μακροχρόνιοι επάνω στην γη. Αμήν.          

     

1^η επιστολή Πέτρου 2: 17 Πάντας τιμήσατε, την αδελφότητα αγαπάτε, τον Θεόν φοβείσθε, τον βασιλέα τιμάτε.