ΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΣΟΥ !!

Ματθαίος 18: 21

Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε· Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις; Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ' έως εβδομηκοντάκις επτά.

Συγχωρώ.

Σπλαχνίζομαι.

490 φορές, την ημέρα.

 

Ο άνθρωπος μεγαλώνει μαζί με τις αμαρτίες του (!) και ο Θεός μακροθυμεί και δεν εκδικάζει, αλλά μεταθέτει την ημέρα της μεγάλης κρίσης.

Όσο πιο ικανός είναι ο άνθρωπος τόσο πιο πολύ στην ζωή του αρπάζει τις ευκαιρίες και δρασκελίζει την ζωή (!) μέχρι που φτάνει σε ανώτατα αξιώματα, με πολύ μεγάλη αναγνώριση στην κοινωνία.

Όμως είναι | παραμένει ένας αξιολύπητος, πονηρός άνθρωπος, υπόδικος εις τον Θεόν.

Και έρχεται η ώρα (!) αυτός ο άνθρωπος να γνωρίσει τον Θεό, λαμβάνοντας μια κλήση, δηλαδή, το άκουσμα του Ευαγγελίου.

Η κλήση είναι να ακούσει και να ακολουθήσει και αυτός τον Χριστό | το Ευαγγέλιο | την κοινωνία των πιστών ανθρώπων.

 

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΑΘΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ

Ο άνθρωπος προκειμένου να εισέρθει στην βασιλεία των ουρανών, θα υποστεί δοκιμασία για να φανεί, αν έχει τον χαρακτήρα των οσίων.

Διαβάζουμε, από την επιστολή προς τους Εβραίους:

Ζητείτε την ειρήνη με όλους,

 

και τον αγιασμό,

 

χωρίς τον οποίο (αγιασμό) κανείς δεν θα ιδεί τον Κύριον,

 

 

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ

Η Συγχώρεση | η άφεση των άλλων, είναι μια ατομική δοκιμασία.

 

Αρχίζει από την απορία μας και τα βιώματα μας.

Ο Πέτρος ο μαθητής εκ των δώδεκα, είχε τέτοια βιώματα (!) και πήγε στον Κύριο.

 

Διαβάζουμε:

  Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε·

 

Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν;

 

έως επτάκις;

 

Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς·

 

Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ' έως εβδομηκοντάκις επτά.

 

Ο Πέτρος δεν μπόρεσε να χωνέψει αυτή την απάντηση (!) και ο Κύριος Ιησούς συνέχισε με μια παραβολή, λέγοντας:

 

Διά τούτο η βασιλεία των ουρανών ωμοιώθη με άνθρωπον βασιλέα,

 

όστις ηθέλησε να θεωρήση λογαριασμόν μετά των δούλων αυτού.

 

Και ότε ήρχισε να θεωρή, εφέρθη προς αυτόν εις οφειλέτης μυρίων (10,000) ταλάντων.

 

Και επειδή δεν είχε να αποδώση,

 

προσέταξεν ο κύριος αυτού να πωληθή αυτός και η γυνή αυτού και τα τέκνα και πάντα όσα είχε, και να αποδοθή το οφειλόμενον.

  

 

Ας το δούμε μαζί:

1.      Ένας δούλος με τεράστιο χρέος | οφειλή | ζημία, απέναντι στον Κύριο του.

2.      Παρόλο αυτό, ο δούλος ζούσε ταπεινά και απολάμβανε τον χρόνο, που ο Κύριος του δεν απαιτούσε τα οφειλόμενα.

3.      Ξαφνικά ο Κύριος του (!) θυμήθηκε το χρέος και το απαίτησε σε μια στιγμή χρόνου.

4.      Και ο δούλος μαζί με τον οίκο του, βρέθηκε στο έλεος μιας απόφασης: άφεση του χρέους, ή πώληση σε σκλαβοπάζαρο.

5.      Και ο Κύριος του, έκαμε το πρώτο, χάρισε όλο το χρέος στον δούλο.

6.      Μόλις ο δούλος ξεχρέωσε (!) υψώθηκε | επήρθει η καρδιά του και πιάνει ένα σύνδουλό του, που του όφειλε 100 ημερομίσθια και άρχισε να τα απαιτεί με βία.

7.      Αφού αυτό δυσαρέστησε τους συνδούλους και μαθεύτηκε με κάθε λεπτομέρεια στον Κύριο τους, διαβάζουμε:

  

Τότε προσκαλέσας αυτόν ο κύριος αυτού, λέγει προς αυτόν·

 

Δούλε πονηρέ, παν το χρέος εκείνο σοι αφήκα, επειδή με παρεκάλεσας·

 

δεν έπρεπε και συ να ελεήσης τον σύνδουλόν σου, καθώς και εγώ σε ηλέησα;

 

Και οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν εις τους βασανιστάς, εωσού αποδώση παν το οφειλόμενον εις αυτόν.

 

Ούτω και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θέλει κάμει εις εσάς,

 

εάν δεν συγχωρήσητε εκ καρδίας σας έκαστος εις τον αδελφόν αυτού τα πταίσματα αυτών.

 

Ας το δούμε μαζί:

1.      Η ατομική δοκιμασία του πρώτου δούλου, απέδειξε ότι ήταν πονηρός.

2.      Δεν πήρε από το παράδειγμα του Κυρίου του, που ήταν το έλεος.

3.      Δεν άλλαξε ο χαρακτήρας του.

4.      Δεν κατάλαβε τίποτα.

5.      Δεν πήρε το μάθημα.

6.      Και ο Κύριος του, οργισμένος είπε: «Να δοθεί στους βασανιστές μέχρι να αποδώσει τα οφειλόμενα».

7.      Και ο Κύριος Ιησούς, τελείωσε με τα λόγια: «Το ίδιο και ο Πατέρας μου ο ουράνιος θα κάνει σε σας (!) αν δε συγχωρήσετε ο καθένας σας στον αδελφό του τα παραπτώματα τους, μέσα από την καρδιά σας».

 

 Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όταν ο απόστολος Παύλος δια Πνεύματος Αγίου εξηγούσε την κλάση του άρτου, καθώς και την σημασία του αγιασμού, όταν κάποιος | όποιος, συμμετέχει, διαβάζουμε:  

Επειδή, όσες φορές αν τρώτε το άρτον τούτον, και πίνετε το ποτήρι τούτο,

 

τον θάνατο του Κυρίου εξαγγέλλετε, μέχρι την έλευσή του.

 

Ώστε, όποιος τρώει τούτον τον άρτο ή πίνει το ποτήρι τού Κυρίου με ανάξιο τρόπο,

 

θα είναι ένοχος του σώματος και του αίματος του Κυρίου.

 

Ας δοκιμάζει, λοιπόν, ο άνθρωπος τον εαυτό του, και έτσι ας τρώει από τον άρτο, και ας πίνει από το ποτήρι.

 

Επειδή, αυτός που τρώει και πίνει με ανάξιο τρόπο,

 

τρώει και πίνει κατάκριση στον εαυτό του, μη διακρίνοντας το σώμα τού Κυρίου.

 

Γι' αυτό, υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και πεθαίνουν (κοιμούνται εν Κυρίω) αρκετοί.

 

Επειδή, αν διακρίναμε τον εαυτό μας, δεν θα κρινόμασταν.

 

Αλλά, όταν κρινόμαστε, παιδαγωγούμαστε από τον Κύριο, για να μη κατακριθούμε μαζί με τον κόσμο.

 

 

Ας το δούμε μαζί:

1.      Εδώ (!) θυμόμαστε τους βασανιστές.

2.      Όταν κάποιος παίρνει από το «σώμα και το αίμα» του Κυρίου Ιησού, με ανάξιο τρόπο.

3.      Ανάξιο σημαίνει, με αμαρτία | με κατάκριση.

4.      Αμαρτία σημαίνει παράβαση, που δεν έχει γίνει τακτοποίηση | συμφιλίωση.  

5.      Τακτοποίηση | ειρήνη, με έναν από τους αδελφούς.  

6.      Και τότε ασθενούν.

7.      Και τότε έρχονται αρρώστιες σε πολλούς.

8.      Και τότε κοιμούνται εν Κυρίω (!) αρκετοί από αυτούς.

9.      Και τότε σώζονται ως δια πυρός (!) αρκετοί.

 

Αμήν.   

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ, ΕΔΩ: