ΤΑ ΑΣΘΕΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ!

Ρωμαίους 14: 1

Εκείνον δε που ασθενεί στην πίστη, να τον δέχεστε, όχι σε διακρίσεις συλλογισμών.

Ο αδύνατος, ο πτωχός, αδελφός.

Ο αδύνατος, στην πίστη του Ιησού.

Ο αδύνατος στην συνείδηση.

Ο λαός του Θεού, στην Νέα Διαθήκη συναθροίζεται κατά Εκκλησίες και σε τόπους, που είναι κατάλληλοι χώροι, ώστε ελεύθερα να δοξάσουν τον Θεό και να ακούσουν τον λόγο Του.

Η Εκκλησία είναι το σύνολο μιας μεγάλης ή μικρής κοινότητας που περιλαμβάνει τους επισκόπους, τους διακόνους και τους αδελφούς.

Οι αδελφοί μπορεί να είναι παλαιοί στην πίστη, ή νέοι στον Χριστόν.

Ο ΑΔΥΝΑΤΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ

Ο αδύνατος αδελφός είναι ο μεμονωμένος αδελφός, συνήθως ασθενής, ή ακόμη και πτωχός, ο νέος στην πίστη (!) με πολλές απορίες, ή και επιμονές, λόγω χαρακτήρα και παιδικών καταβολών.

Διαβάζουμε από την επιστολή του Παύλου, προς τους Ρωμαίους:

Εκείνον δε που ασθενεί στην πίστη, να τον δέχεστε, όχι σε διακρίσεις συλλογισμών.

Άλλος μεν πιστεύει ότι μπορεί να τα τρώει όλα· αυτός, όμως, που ασθενεί τρώει λάχανα.

Εσύ, όμως, γιατί κρίνεις τον αδελφό σου; 

Ή, κι εσύ, γιατί εξουθενώνεις τον αδελφό σου; Επειδή, όλοι εμείς θα παρασταθούμε στο βήμα τού Χριστού.

Λοιπόν, ας μη κρίνουμε πλέον ο ένας τον άλλον· αλλά, κρίνετε μάλλον τούτο, το να μη βάζετε πρόσκομμα στον αδελφό ή σκάνδαλο.

Ξέρω και είμαι πεπεισμένος στον Κύριο Ιησού, ότι τίποτε δεν υπάρχει ακάθαρτο από μόνο του, παρά σ' εκείνον που στοχάζεται κάτι ότι είναι ακάθαρτο, σ' εκείνον είναι ακάθαρτο.

Αν, όμως, ο αδελφός σου λυπάται εξαιτίας κάποιου φαγητού, δεν περπατάς πλέον με αγάπη.

Μη φέρνεις με το φαγητό σου σε απώλεια εκείνον, χάρη τού οποίου πέθανε ο Χριστός.

Και ο Παύλος συνεχίζει στην ίδια επιστολή:

Οφείλουμε, μάλιστα, εμείς οι δυνατοί να βαστάζουμε τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μη αρέσουμε στον εαυτό μας·

αλλά, κάθε ένας από μας ας αρέσει στον πλησίον για το καλό προς οικοδομή.

Δεδομένου ότι, και ο Χριστός δεν άρεσε στον εαυτό του, αλλά όπως είναι γραμμένο: «Οι ονειδισμοί, αυτών που ονείδιζαν εσένα, έπεσαν επάνω μου».

Επειδή, όσα γράφτηκαν από πριν, γράφτηκαν από πριν για τη δική μας διδασκαλία, για να έχουμε την ελπίδα με την υπομονή και την παρηγορία των γραφών.

Και ο Θεός της υπομονής και της παρηγορίας είθε να σας δώσει να φρονείτε το ίδιο μεταξύ σας σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού·

για να δοξάζετε με μια ψυχή, με ένα στόμα, τον Θεό και Πατέρα τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Γι' αυτό, προσδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός προσδέχθηκε εμάς προς δόξαν τού Θεού.

Διαβάζουμε από την επιστολή του Παύλου, προς τους Γαλάτες:

Αδελφοί, και αν ένας άνθρωπος, απερίσκεπτα, πέσει σε κάποιο παράπτωμα,

εσείς οι πνευματικοί διορθώνετε αυτού τού είδους τον άνθρωπο, με πνεύμα πραότητας·

προσέχοντας στον εαυτό σου, μήπως κι εσύ πειραστείς.

Βαστάζετε ο ένας τα βάρη τού άλλου, και εκπληρώστε έτσι τον νόμο τού Χριστού.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο ασθενής αδελφός είναι πολύτιμος στον Θεό.

2.       Ο αδύνατος αδελφός θα ενδυναμωθεί από τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό.

3.       Έχουμε χρέος, αν είμαστε δυνατοί στην πίστη, να βοηθήσουμε τους αδυνάτους αδελφούς.

4.       Όπως ο Χριστός βοήθησε και εμάς, προς δόξα Θεού.

5.       Αν ο αδελφός λυπάται και σκανδαλίζεται για φαγητό (!) από μένα, δεν περπατώ κατά αγάπη Θεού.  

6.       Και αν κάποιος αδελφός πειραστεί και πέσει σε παράπτωμα, απερίσκεπτα, εμείς οφείλουμε να είμαστε κοντά του με πνεύμα αγάπης, πραότητας και ειλικρινείας από Θεού.

7.       Ομοίως και εμείς, ας προσέχουμε (!) διότι ο πειρασμός είναι ανθρώπινος και χτυπά και την δική μας πόρτα.

Αμήν.  

Ρωμαίους 14: 10

Εσύ, όμως, γιατί κρίνεις τον αδελφό σου;