ΚΑΥΧΗΜΑ Η ΑΙΣΧΥΝΗ;

Ψαλμός 106: 4

επισκέψου με στη σωτηρία σου· για να βλέπω το καλό των εκλεκτών σου, για να ευφραίνομαι στην ευφροσύνη τού έθνους σου, για να καυχώμαι μαζί με την κληρονομιά σου.

Το καύχημα της ελπίδας.

Η ντροπή της αμαρτίας.

Η αισχύνη της ανομίας.

Ο άνθρωπος του Θεού δημιουργεί μέσα του ένα καύχημα.

Είναι το καύχημα της ελπίδας (!) της δόξας του Θεού.

Αντίθετα, ο άνθρωπος του σύγχρονου πολιτισμού (!) δημιουργεί μέσα του ντροπή και αισχύνη για τα παράνομα έργα του, στο μέλλον.

Ο ΑΦΡΟΝΑΣ

Όταν ο άνθρωπος καυχάται στο άτομο του, αυτό δηλώνει την αφροσύνη του.   

Διαβάζουμε από το βιβλίο των Παροιμιών:

Η αφροσύνη του ανθρώπου διαστρέφει τον δρόμο του·

και η καρδιά του αγανακτεί ενάντια στον Κύριο.

Μη ζηλεύεις τους κακούς ανθρώπους, 

ούτε να επιθυμείς να είσαι μαζί τους·

επειδή, η καρδιά τους μελετάει καταδυνάστευση, και τα χείλη τους μιλούν κακουργίες.

Από το βιβλίο του προφήτου Ιερεμία:

Έτσι λέει ο Κύριος:

Ας μη καυχάται ο σοφός στη σοφία του, και ας μη καυχάται ο δυνατός στη δύναμή του, ας μη καυχάται ο πλούσιος στον πλούτο του·

αλλ' εκείνος που καυχάται, ας καυχάται σε τούτο:

Ότι εννοεί και γνωρίζει εμένα, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, που κάνω έλεος, κρίση, και δικαιοσύνη επάνω στη γη·

επειδή, σ' αυτά ευαρεστούμαι, λέει ο Κύριος.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο κακός άνθρωπος μελετάει καταδυναστεία εναντίον ανθρώπων, πλησίον του.

2.       Ο κακός μιλάει με κακουργίες, με δολοπλοκίες, ετοιμάζει την παγίδα του άλλου, δίπλα του.

3.       Ακόμη, καυχάται στην πονηριά του.

4.       Ακόμη, καυχάται στην δύναμη του.

5.       Ακόμη, καυχάται στα πλούτη του.

6.       Μέχρι … καιρού επιστροφής (!) στην σύνεση.

7.       Όταν αρχίσει να ντρέπεται για ότι έκαμε.

Ο ΝΕΟΣ ΑΝΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Όταν το Ευαγγέλιο, που είναι δύναμη του Θεού προς σωτηρία του ανθρώπου, έρθει στην ζωή μας, τότε όλα αλλάζουν.

Έρχεται με θαυμαστό τρόπο το καύχημα της ελπίδας, της δόξας του Θεού.

Διαβάζουμε από την επιστολή του Παύλου προς τους Ρωμαίους:

Αφού, λοιπόν, ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με την πίστη, έχουμε ειρήνη με τον Θεό 

διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου τού οποίου λάβαμε και την είσοδο 

με την πίστη σε τούτη τη χάρη, στην οποία στεκόμαστε·

και καυχώμαστε στην ελπίδα τής δόξας τού Θεού.

Και όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχώμαστε στον Θεό διαμέσου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου του οποίου λάβαμε τώρα τη συμφιλίωση.

Και ο Παύλος, συνεχίζει:

Ανθρώπινα μιλάω, εξαιτίας της αδυναμίας της σάρκας σας.

Επειδή, καθώς παραστήσατε τα μέλη σας δούλα στην ακαθαρσία και στην ανομία για την ανομία, έτσι τώρα να παραστήσετε τα μέλη σας δούλα στη δικαιοσύνη για αγιασμό.

Επειδή, όταν υπήρχατε δούλοι της αμαρτίας, ήσασταν ελεύθεροι από τη δικαιοσύνη.

Ποιον καρπό είχατε, λοιπόν, τότε από εκείνα τα έργα, για τα οποία τώρα ντρέπεστε;

Επειδή, το τέλος εκείνων είναι θάνατος.

Αλλά, τώρα, καθώς ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, και γίνατε δούλοι στον Θεό, έχετε τον καρπό σας σε αγιασμό·

το δε τέλος αιώνια ζωή.

Επειδή, ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος·

το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας.

Διαβάζουμε από την επιστολή του Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς:

Εμείς, όμως, οφείλουμε πάντοτε να ευχαριστούμε τον Θεό για σας, αδελφοί αγαπημένοι από τον Κύριο, ότι ο Θεός σάς έκλεξε εξαρχής προς σωτηρίαν διαμέσου τού αγιασμού τού Πνεύματος, και της πίστης της αλήθειας·

στον οποίο σας κάλεσε διαμέσου τού ευαγγελίου μας, προς απόλαυση της δόξας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Λοιπόν, αδελφοί, μένετε σταθεροί, και κρατάτε τις παραδόσεις, που διδαχθήκατε, είτε με λόγο είτε με επιστολή μας.

Και ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και ο Θεός και Πατέρας μας, που μας αγάπησε και έδωσε αιώνια παρηγορία και ελπίδα αγαθή διαμέσου της χάρης του, είθε να παρηγορήσει τις καρδιές σας, και να σας στηρίξει σε κάθε λόγο και έργο αγαθό.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Η αγαθή ελπίδα είναι χάρις, δώρο, από τον Θεόν.

2.       Ο άνθρωπος του Θεού απολαμβάνει την αιώνια παρηγορία δια Πνεύματος Αγίου.

3.       Η σωτηρίας μας γίνεται δια μέσου του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας.

4.       Και ο άνθρωπος του Θεού, συνεργεί (!) αφού παριστά τα μέλη του δούλα στην δικαιοσύνη του Θεού.

5.       Ο άνθρωπος του Θεού δεν ξεχνά την αισχύνη από τα άνομα έργα του, για τα οποία πλήρωσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός με το αίμα Του.

Αμήν.

Ψαλμός 106: 47

Σώσε μας, Κύριε ο Θεός μας, και συγκέντρωσέ μας από τα έθνη, για να δοξολογούμε το άγιο όνομά σου, και να καυχώμαστε στην αίνεσή σου.