Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΛΥΣΙΔΑ!

Ψαλμός 71: 19

Επειδή, η δικαιοσύνη σου, Θεέ, είναι υπερυψωμένη· για τον λόγο ότι, έκανες μεγαλεία· Θεέ, ποιος είναι όμοιος με σένα, ο οποίος μου έδειξες θλίψεις πολλές και ταλαιπωρίες, και πάλι με αναζωογόνησες, και από τις αβύσσους της γης πάλι με ανέβασες;

Οι θλίψεις.

Η υπομονή.

Η δοκιμή.

Η ελπίδα.

Κάθε άνθρωπος έχει λόγους να καυχιέται (!) εφόσον έχει επιτυχίες.

Ο άνθρωπος  του Θεού, είναι άλλος άνθρωπος.

Καυχιέται (!) με τις αδυναμίες του, τις δυσκολίες του, τις δοκιμασίες του, τις ασθένειες του.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο απόστολος Παύλος, γράφει προς τους Ρωμαίους:

Αφού, λοιπόν, ανακηρυχθήκαμε δίκαιοι με την πίστη, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου τού οποίου λάβαμε και την είσοδο με την πίστη σε τούτη τη χάρη, στην οποία στεκόμαστε·

και καυχώμαστε στην ελπίδα τής δόξας τού Θεού.

Και όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχώμαστε στις θλίψεις·

γνωρίζοντας ότι η θλίψη εργάζεται υπομονή, η δε υπομονή δοκιμή, η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίδα δεν ντροπιάζει, δεδομένου ότι η αγάπη τού Θεού είναι ξεχυμένη μέσα στις καρδιές μας διαμέσου τού Αγίου Πνεύματος, που δόθηκε σε μας.

Επειδή, αν, ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό διαμέσου του θανάτου τού Υιού του, πολύ περισσότερο, εφόσον συμφιλιωθήκαμε, θα σωθούμε με τη ζωή του.

Και όχι μονάχα τούτο, αλλά και καυχώμαστε στον Θεό διαμέσου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου του οποίου λάβαμε τώρα τη συμφιλίωση.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο άνθρωπος του Θεού και η τέλεια αλυσίδα στη ζωή μας.

2.       Ένας κρίκος: Οι θλίψεις για τον Χριστό.

3.       Άλλος κρίκος: Η υπομονή (στις θλίψεις).

4.       Άλλος κρίκος: Η δοκιμή (στην υπομονή).

5.       Άλλος κρίκος: Η ελπίδα (στον Θεό).

6.       Αυτή η τέλεια αλυσίδα, είναι το καύχημα του πιστού.

ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ

Διαβάζουμε την εμπειρία τους από τις πρώτες αποστολικές ημέρες, που έζησαν:

Μόλις είχαν συλληφθεί για δεύτερη φορά από τον στρατηγό του ιερού, εκ μέρους των αρχιερέων. 

Ήσαν οι δε αρχιερείς τόσο αποφασισμένοι να τους θανατώσουν, ώστε μόλις και προς ώρα, κατάφερε ο Γαμαλιήλ να τους φυλάξει αφού στάθηκε με παρρησία ανάμεσα τους, και με επιχειρήματα τους είπε ότι αν οι άνθρωποι αυτοί είναι από τον Θεό, σεις δεν μπορείτε να τους σταματήστε και ακόμη (!) προσέχετε, μήπως βρεθείτε και θεομάχοι.

Και διαβάζουμε την συνέχεια:

Και πείστηκαν σ' αυτόν·

και αφού προσκάλεσαν τους αποστόλους, τους έδειραν και τους παρήγγειλαν να μη μιλούν στο όνομα του Ιησού, και τους απέλυσαν.

Εκείνοι, λοιπόν, αναχωρούσαν μπροστά από το συνέδριο με χαρά, επειδή χάρη τού ονόματός του αξιώθηκαν να ατιμαστούν.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Διαβάζουμε την ομολογία του:

Με βαθύτατη ευχαρίστηση, λοιπόν, θα καυχηθώ περισσότερο στις αδυναμίες μου, για να κατοικήσει μέσα μου η δύναμη του Χριστού.

Γι' αυτό, αρέσκομαι στις αδυναμίες, στις ύβρεις, στις ανάγκες, στους διωγμούς, στις στενοχώριες για χάρη τού Χριστού·

επειδή, όταν είμαι αδύνατος, τότε είμαι δυνατός.

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο άνθρωπος του Θεού, γνωρίζει από πείρα (!) τι είναι τα παθήματα υπέρ του Χριστού.

2.       Ο άνθρωπος του Θεού, γνωρίζει ότι στις αδυναμίες του η δύναμη του Θεού είναι μεγάλη.

3.       Ο άνθρωπος του Θεού, γνωρίζει ότι στις ύβρεις για χάρη του Χριστού υπάρχει μισθός πολύς.

4.       Ο άνθρωπος του Θεού, εννοεί και γνωρίζει τον Θεό ότι είναι ελεήμων, οικτίρμων, δίκαιος και αληθής.

5.       Ο άνθρωπος του Θεού, γνωρίζει ότι ο Θεός ανανεώνει τις δυνάμεις του και αναζωπυρώνει το πνεύμα του, δια Πνεύματος Αγίου.

6.       Ο άνθρωπος του Θεού, γνωρίζει και μιλάει από πείρα προσωπική (!) για τον Θεό, που αγαπά με όλη του την ψυχή, την καρδία, τον νου και το πνεύμα.

Αμήν.    

2^η επιστολή προς Κορίνθιους 11: 30

Αν πρέπει να καυχώμαι, θα καυχηθώ σ' αυτά που έχουν σχέση με τις ασθένειές μου.